ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Korn III – Remembering who you are”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2010
ΕΤΑΙΡΙΑ: Roadrunner Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Ross Robinson
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jonathan Davis – φωνητικά
James “Munky” Shaffer – κιθάρα, δεύτερα φωνητικά
Reginald “Fieldy” Arvizu – μπάσο
Ray Luzier – ντραμς
Δεν πιστεύω να ψαρώσατε από το “Korn III” και να πιστέψατε ότι αυτός είναι ο τρίτος δίσκος των KORN; Ένατος είναι και κυκλοφόρησε ακριβώς πριν από 10 χρόνια, απλά ήταν ο τρίτος με παραγωγό τον Ross Robinson!
Το συγκρότημα βρισκόταν σε μία κρίσιμη καμπή στις αρχές της δεκαετίας. Είχαν κυκλοφορήσει το “Untitled” που μου άρεσε πραγματικά πολύ και είχαν μείνει χωρίς εταιρία, αφού είχε λήξει το συμβόλαιό τους με την EMI/Virgin. Πιθανότατα για πρώτη φορά στην καριέρα τους, μπήκαν στο στούντιο να γράψουν δίσκο, χωρίς την χρηματοδότηση δισκογραφικής και για να το καταφέρουν αυτό, έκαναν μία αρκετά μεγάλη περιοδεία, αφού προηγουμένως είχαν ασχοληθεί με διάφορα projects, solo ή μη και ξελαμπίκαραν.
Σκοπός τους, ήταν να γυρίσουν στον ήχο των πρώτων δίσκων τους, χωρίς να είναι over-produced. Αυτός ήταν και ο λόγος που φώναξαν τον Ross Robinson για να κάτσει στην καρέκλα του παραγωγού, αφού τους γνώριζε καλά. Αυτό όμως αποδείχθηκε να είναι και το μεγαλύτερο λάθος τους, όπως ανέφεραν και οι ίδιοι σε συνεντεύξεις τους, αφού τους πίεσε πάρα πολύ στο στούντιο και δεν κατάφεραν να βγάλουν το συναίσθημα της χαλαρότητας, να βγάλουν αυθόρμητα αυτό που είχαν μέσα τους και ήταν αντίθετο με τις αρχικές τους επιθυμίες.
Ο δίσκος, έχει νέο ντράμερ, τον πολύ καλό Ray Luzier, που είχε περιοδεύσει μαζί τους και αφήνει ανάμικτες εντυπώσεις. Υπάρχουν τραγούδια όπως το “Let the guilt go” (που θεωρώ ότι θα μπορούσε να είναι το leading single) ή το “Oildale (Leave me alone)”, αλλά και αρκετές αδιάφορες στιγμές, που συνθέτουν έναν άνισο δίσκο, από ένα συγκρότημα που μάλλον ψαχνόταν εκείνη την περίοδο. Η νέα τους εταιρία, η Roadrunner, μάλλον πανικοβλήθηκε από την εμπορική αποτυχία των δύο πρώτων singles και αρνήθηκε να βγάλει το τρίτο, παρόλα αυτά, στην συνέχεια τους στήριξε και δικαιώθηκε αφού είχαν την απαραίτητη καλλιτεχνική ελευθερία να πειραματιστούν στη συνέχεια και να βγάλουν τουλάχιστον έναν εξαιρετικό δίσκο (το “The paradigm shift”). Αν είχα να επιλέξω τον λιγότερο αγαπημένο ή τον πιο αδιάφορο δίσκο από την καριέρα των KORN, με κλειστά μάτια θα διάλεγα το “Korn III – Remembering who you are”.
Σάκης Φράγκος
