a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Quatro” – FLOTSAM AND JETSAM
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1992
ΕΤΑΙΡΙΑ: MCA
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Neil Kernon
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Eric A.K. – φωνητικά
Edward Carlson – κιθάρες
Michael Gilbert – κιθάρες
Jason B. Ward – μπάσο
Kelly David-Smith – drums
Σε προσωπικό επίπεδο, το “Cuatro”, το θεωρώ λίγο κατώτερο από το “No place for disgrace” και το “Doomsday for the deceiver”. Νομίζω ότι με το καλημέρα σας έδωσα να καταλάβετε πόσο πολύ γουστάρω τον τέταρτο δίσκο των Τεξανών FLOTSAM AND JETSAM.
Οι FLOTS είναι πολύ περισσότερο από το γκρουπ που έπαιζε ο Jason Newsted πριν πάει στους METALLICA με δύο απίστευτους πρώτους δίσκους. Η θέση του μπασίστα όμως, παρέμενε «στοιχειωμένη», αφού ο Troy Gregory, που είχε αντικαταστήσει τον Newsted, αποχώρησε για να πάει στους PRONG, αφήνοντας κενή τη θέση για μία ακόμη φορά. Αντικαταστάτης του, ο Jason Ward, που τελικά έμεινε στο σχήμα για 22 ολόκληρα χρόνια κι έκανε συγκλονιστική δουλειά στο δίσκο που εξετάζουμε τώρα και κλείνει 30 χρόνια.
Τέταρτος, λοιπόν, δίσκος, “Cuatro” ο τίτλος του. Όχι καμία συγκλονιστική ιδέα, να λέμε και του στραβού το δίκιο. Είχε προηγηθεί το «άλμα» του συγκροτήματος στην πολυεθνική MCA, σε μία περίοδο που στην προσπάθειά τους να κάνουν κάτι διαφορετικό από το thrash metal που έπαιζαν, έβγαλαν τον πιο μπερδεμένο δίσκο τους, το “When the storm comes down”, ένα δίσκο που πραγματικά ποτέ δεν μπόρεσα να τον χωνέψω, ούτε όταν είχε βγει (που ήταν τεράστιο σοκ για τον έφηβο Σάκη), ούτε όμως και τώρα, παρότι έκανε μία σχετική επιτυχία με το “Suffer the masses”.
Πάμε λοιπόν πίσω στο χωροχρόνο και να θυμηθούμε τι συνέβαινε τότε στη thrash σκηνή. Οι METALLICA είχαν βγάλει πριν ένα χρόνο το “Black album” μερικούς μήνες πριν οι MEGADETH είχαν βγάλει το “Countdown to extinction”. Λογικό είναι, όντας σε μία πολυεθνική εταιρία, είτε οι ίδιοι, είτε μέσω πίεσης της MCA, να προσπαθήσουν να βγάλουν κάτι σε παρόμοιο ύφος. Και το έκαναν καλά. Το έκαναν πολύ καλά. Πήγαν τον πειραματισμό του “When the storm comes down” στο σωστό δρόμο.
Έριξαν τις ταχύτητες, έβαλαν ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ γκρούβα και μελωδίες, τρομερές μπασογραμμές, ενώ ο Eric A.K. τραγουδά εντελώς γήινα, πιο χαμηλά, χωρίς τις χαρακτηριστικές του εκείνες τσιρίδες. Μεγάλη αλλαγή υπήρξε και στην παραγωγή, αφού ο Neil Kernon έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν ευκρινή ήχο, παρόμοιο με αυτόν του “Black album” (προσοχή, δεν εννοώ τόσο καλό, αλλά με την ίδια λογική) και το τελικό αποτέλεσμα τους δικαιώνει όλους.
Δεν έλειπαν τα πιο γρήγορα τραγούδια, με κορυφαίο όλων των “Are you willing”, που ακούγεται σαν να παίζουν οι PANTERA αφηνιασμένοι, αλλά υπάρχουν στιγμές όπως το “Natural enemies”, το “Wading through the darkness”, το “The message”, το “Swatting at flies” ή το “Hypodermic midnight snack”, που τσακίζουν κόκαλα με την έντασή τους. Γενικότερα, όλος ο δίσκος κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα αποκλειστικά και ήταν πολύ μεγάλο κρίμα ότι εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα δεν βρισκόταν με τίποτα και ψάχναμε να το βρούμε εισαγωγής, προφανώς επειδή οι πωλήσεις του προηγούμενου δίσκου ήταν πάρα πολύ μικρές και δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να το φέρει στη χώρα μας…
Did you know that:
- Το “The message”, είναι ένα τραγούδι που φέρνει αρκετά σε ALICE IN CHAINS. Το περίεργο είναι ότι στα συνθετικά credits βλέπουμε –μεταξύ άλλων- και τον …Chris Cornell, τον μακαρίτη τραγουδιστή των SOUNDGARDEN!!! Μάλιστα στα credits αναγράφεται ως Christopher Cornell.
- Στην επανέκδοση της Metal Mind του 2008, ως bonus track υπάρχει το τραγούδι “Date with hate”, όπου συγγραφικά credit έχει ο Dave Ellefson!
Σάκης Φράγκος
