a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Pure rock fury” – CLUTCH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2001
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Atlantic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Larry “Uncle Punchy” Packer
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/κιθάρες – Neil Fallon
Kιθάρες – Tim Sult
Μπάσο – Dan Maines
Drums – Jean-Paul Gaster
Την ίδια ακριβώς χρονιά όπου οι ράστες, τα φωσφοριζέ Adidas και τα ραπαρίσματα στο metal άρχιζαν να γίνονται υπερβολικά πολύ της μόδας, πρέπει να ήσουν τρελός ή αρκετά ξεροκέφαλος για να δηλώσεις ανοικτά ότι έπαιζες heavy rock. Έλα όμως που τα καμάρια του Maryland είχαν διαφορετική άποψη! Έχοντας διευρύνει αρκετά τους ορίζοντες της αναγνωρισιμότητας τους μετά τις blues/funk εξάρσεις του “Elephant riders” αλλά και τους ανάλαφρους, groovy πειραματισμούς του “Jam room”, το οποίο κυκλοφόρησε μέσα από την νεότευκτη (τότε) δισκογραφική τους River Road Records, οι CLUTCH μπήκαν τον Σεπτέμβριο του 2000 στο στούντιο προκειμένου να ετοιμάσουν το πέμπτο κατά σειρά δισκογραφικό τους χτύπημα.
Ενώ όλα έδειχναν να κυλάνε ιδανικά, έπειτα κιόλας από την συμφωνία τους με την Atlantic για την κυκλοφορία του επόμενου άλμπουμ, δεν συνέβαινε το ίδιο και στο στούντιο όπου το συνθετικό μπλοκάρισμα γεννούσε εκνευρισμό και έκανε τα πάντα να μοιάζουν με ανάβαση σε κακοτράχαλο βουνό. Αντί όμως να βαλτώσουν πλήρως σε αυτή τη «μανία» που έμελλε να αποτελέσει το τρίτο συνθετικό του τίτλου του δίσκου, επέλεξαν ευτυχώς να την διοχετεύσουν με μαεστρικό τρόπο στη μουσική τους χωρίς υπέρμετρες δηθενιές και κλισεδούρες παρά μόνο έχοντας ως πυξίδα το rock ένστικτο τους. Το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να μην προκαλεί τρομακτικό πάταγο από την πρώτη ακρόαση, πίσω όμως από τον ακατέργαστο ήχο του, δια χειρός Larry Packer, θεμελιώνει ύπουλα ένα τσιτωτικό vibe έχοντας αιχμή του δόρατος του ένα κιθαριστικό ρεσάλτο όσο και τους στίχους του Neil Fallon που ακροβατούν περισσότερο από ποτέ ανάμεσα στο μύθο, την street κουλτούρα και την λογοτεχνία.
Τα κομμάτια του άλμπουμ μιλάνε από μόνα τους. Το “American sleep” εισβάλλει φουριόζικο με τις μπασογραμμές του Maines να (ξε)σηκώνουν τα πάντα όλα όρθια, το “Pure rock fury” στη συνέχεια μοιράζει αυτό ακριβώς που λέει και ο τίτλος του, ενώ στο “Open up the border” ο Fallon συνειδητοποιεί επιτέλους ότι μπορούσε επιτυχώς να παίξει κιθάρα και να τραγουδήσει ταυτόχρονα. Το μεράκλωμα εκτοξεύεται σε ακόμα πιο επικά επίπεδα με την γκρούβα και το ταμπούρο του Gaster να βαράνε στο δόξα πατρί στο εκπληκτικό “Red horse rainbow”. Φρονώ πως τα “Frankenstein” και “The great outdoors!” θα μπορούσαν να λείπουν από τον δίσκο, τουλάχιστον όμως τα “Smoke banshee” (μεγάλο συναυλιακό φετίχ) και “Sinkemlow” είναι εκεί για να λικνίσουν κορμιά και σβέρκους, με riff-άρες που κυριολεκτικά πετάνε σπίθες, την ίδια ώρα που στο “Drink to the dead” βγάζουν στη φόρα την SABBATH-ική τους λατρεία.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει φυσικά και στο “Immortal” που αποτελεί ουσιαστικά μια άτυπη διασκευή στο “Baby I’m down” των θρυλικών MOUNTAIN, με τον Fallon να έχει αλλάξει μονάχα τους στίχους και τον Leslie West αυτοπροσώπως να συμμετέχει στο solo του κομματιού. Η πλάκα είναι ότι με τη σειρά τους οι MOUNTAIN επανηχογράφησαν το “Immortal” και το έβαλαν ως πρώτο κομμάτι στο “Mystic fire” που κυκλοφόρησε το 2002!
Ανάμεσα σε αυτό το ντελίριο κατάφερε να βρει θέση και το “Careful with that mic”. Ο Fallon αναφέρει χαρακτηριστικά για το συγκεκριμένο κομμάτι: “Ξεκίνησε σαν πλάκα. Άκουσα αυτό το riff και είπα ότι θα μπορούσα να ραπάρω πάνω από αυτό. Σκεφτόμουν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να το βάλουμε στο δίσκο και μετά το βάλαμε. Μετά σκεφτήκαμε ότι δεν θα το έβγαζαν ως single και μετά όμως έγινε single! Ο φόβος μου ήταν πως ο κόσμος θα σκεφτόταν ότι θα προσπαθούσαμε να γίνουμε μία από εκείνες τις μπάντες, αλλά δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση”. Ενώ λοιπόν το συγκρότημα είχε αποφασίσει να κυκλοφορήσει ως single το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ, ένας διευθυντής προγράμματος για τον WXQR-FM (Rock 105), ήτοι τον παλαιότερο rock ραδιοφωνικό σταθμό της North Carolina, πρότεινε στην Atlantic να δώσει τη θέση του single στο “Careful with that mic”, όπερ και εγένετο ανεβάζοντας έτσι ακόμα πιο ψηλά τη δημοφιλία του συγκροτήματος.
Είκοσι χρόνια μετά την κυκλοφορία του, λοιπόν, το “Pure rock fury” παραμένει μια από τις σταθερές αξίες της δισκογραφίας των CLUTCH. Μπορεί σε μερικούς (επαναλαμβάνω μερικούς) να μοιάζει άνισο ή μέχρι και αδύναμο, ελέω των ρυθμικών σκαμπανεβασμάτων του και της πρωτόλειας παραγωγής του (ενδεχομένως να εξάλειφε αυτή την εντύπωση ένα remastering του δίσκου), παρόλα αυτά, το γεγονός ότι την χρονιά της κυκλοφορίας του βρέθηκε στο νούμερο 135 του Billboard και τους έδωσε τη δυνατότητα να περιοδεύσουν με τους DEFTONES, SPIRITUAL BEGGARS, MASTODON και NEBULA σε όλη τη διάρκεια του 2003, ενώ μέχρι και σήμερα εξακολουθούν να το τιμούν στις συναυλίες τους με κομμάτια όπως το ομώνυμο, το “Immortal” και το “Open up the borders, είναι αρκετά στοιχεία για να αποτυπώνουν το πραγματικό μέγεθος και την ποιότητα του.
Φυσικά, όπως και οι προκάτοχοί του, έτσι και εκείνο έβαλε το δικό του ξεχωριστό λιθαράκι, ώστε να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος της επιτυχίας και της καθιέρωσης με τον ερχομό της θριαμβευτικής τριάδας “Blast Tyrant”, “Robot Hive/Exodus” και “From Beale street to oblivion”.
And the rest is history, που λένε και στο χωριό μου.
Did you know that:
- Ο Neil Fallon με συνέντευξη του το 2010 είχε χαρακτηρίσει το άλμπουμ ως το «λιγότερο αγαπημένο» του. Έξι χρόνια μετά με νέα του συνέντευξη στο περιοδικό Kerrang!, δήλωνε μετανιωμένος για τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό, αποδίδοντας τον στο γεγονός ότι το άλμπουμ (κυρίως στιχουργικά) ήταν αρκετά δύσκολο να γραφτεί.
- Στο “Red horse rainbow” όσο και στο “Brazenhead” συμμετέχει ο Scott “Wino” Weinrich, ενώ στο solo του “Frankenstein” o Joe Selby των SIXTY WATT SHAMAN. Δεύτερα φωνητικά στο “Sinkemlow” κάνει ο Dan Soren επίσης από τους SIXTY WATT SHAMAN.
- Το “Immortal” περιλαμβάνεται στη μουσική του video game “Hitman: contracts” ενώ το ίδιο συμβαίνει και με το “Pure rock fury” στο “MotorStorm: Pacific Rift”.
Πάνος Δρόλιας
