a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The cold white light” – SENTENCED
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Century Media Records
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Hiili Hiilesmaa
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Ville Laihiala – φωνητικά
Miika Tenkula – κιθάρες
Sami Lopakka – κιθάρες
Vesa Ranta – ντραμς
Sami Kukkohovi – μπάσο
Υπάρχουν κάποια συγκροτήματα, των οποίων το κενό που έχουν αφήσει μετά τη διάλυση τους, είναι δυσαναπλήρωτο και μία πιθανή επανεκκίνησή τους, θα αποτελούσε μέγα θέμα για όλους τους οπαδούς του σκληρού ήχου. Οι SENTENCED είναι ένα από αυτά τα συγκροτήματα. Δυστυχώς όμως, η όποια ελπίδα για την επανένωση του αγαπημένου σχήματος από την Φιλανδία πέθανε, μαζί με τον θάνατο του κιθαρίστα και ιδρυτικού μέλους του συγκροτήματος, Miika Tenkula, στις 19 Φεβρουαρίου του 2019.
Τούτων λεχθέντων, η αναδρομή στο έβδομο και προτελευταίο άλμπουμ των SENTENCED, το “The cold white light”, δεν θα μπορούσε παρά να είναι συναισθηματικά φορτισμένη, ευχόμενος να ήταν μία παρουσίαση ενός καινούργιου άλμπουμ της μπάντας. Δυστυχώς, δεν είναι, οπότε με πολύ σεβασμό, ας προσπαθήσουμε να επαναπροσεγγίσουμε αυτήν την δουλειά ενός συγκροτήματος που στην (δυστυχώς) μικρή αλλά και παράλληλα τόσο μεγάλη και επιδραστική καριέρα του, πέρασε από το Death Metal στο Melodic Death Metal καταλήγοντας στο Gothic Metal στις τελευταίες δουλειές του, μία εκ των οποίων το “The cold white light”.
Οι SENTENCED, παραδόξως, στο συγκεκριμένο έργο τους, παρουσιάζονται υπό ένα ελαφρώς διαφορετικό πρίσμα, οι στίχοι εμφανίζουν κάποια αυτοειρωνεία και ακόμη μία σπάνια θετική διάθεση. Παράλληλα, και καθώς η τελική ταυτότητα του συγκροτήματος διαμορφώθηκε σταδιακά και εδώ παρατηρούμε αλλαγές στο ύφος του σχήματος, με τα φωνητικά του Ville Laihiala να αποτελούν μία ακόμα απόδειξη σχετικά με την αλλαγή των SENTENCED προσεγγίζοντας ακόμα περισσότερο την Gothic Metal αισθητική που επέλεξαν και ήταν ήδη ξεκάθαρη από την προηγούμενη δουλειά τους, το “Crimson” και είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται στο “Frozen”.
Μουσικά, το άλμπουμ είναι από τα πληρέστερα των SENTENCED. Δεν υπάρχει κανένα αδύναμο σημείο, αφού κάθε μελωδία είναι μια ξεκάθαρη δήλωση του τι ήθελε το συγκρότημα να περάσει εκείνη την εποχή μέσω της μουσικής του. Ο κύριος συνθέτης ήταν ο Tenkula, αλλά ο κιθαρίστας Sami Lopakka συμμετείχε σε ένα σωρό τραγούδια και τους περισσότερους στίχους, μαζί με τον Laihiala, οπότε το σύνολο ήταν το αποτέλεσμα μιας κοινής προσπάθειας, χωρίς να εγκαταλείψουν τη συνέπεια που τους χαρακτήριζε.
Ξεκινώντας από την εισαγωγή, το “Konevitsan kirkonkellot” ένα χαρακτηριστικό τραγούδι τους που οδηγεί τον ακροατή σε ένα μελαγχολικό και συναισθηματικό ηχητικό τοπίο, συνεχίζουμε με το “Cross my heart and hope to die” που είναι πιθανώς, μαζί με το “Killing me, killing you” από το “Crimson”, μεταξύ των πιο γνωστών μελωδιών των SENTENCED. “Blood & Tears”, “You are the one”, “Aika multaa muistot (Everything is nothing)”, “Excuse me while I kill myself”, όλα με την σφραγίδα και την υπογραφή φαρδιά πλατιά των Φιλανδών, να χαρίζουν απλόχερα μελωδίες που αποτυπώνονται στο νου του ακροατή. “Brief is the light”, “Neverlasting”, “Guilt and regret”, “The luxury of a grave”, “No one there”, ακολουθούν, οδηγώντας σε ένα τέλος, το οποίο δεν καταλαβαίνει κανείς πότε ήρθε, πόσο γρήγορα πέρασαν τα 45 λεπτά του άλμπουμ και αφήνοντας μόνο μία επιλογή. Το replay. Και όχι μόνο μία φορά, αλλά πολλές, μιας και ποτέ δεν είναι αρκετές οι ακροάσεις ενός τέτοιας ποιότητας άλμπουμ.
Πολλά επιπλέον θα μπορούσαν να γραφτούν, όχι μόνο για το “The cold white light”, αλλά για το σύνολο του μουσικού μεγαλείου των SENTENCED. Δεν ξέρω αν θα προσέθεταν τίποτα στην σημαντικότατη προσφορά τους. Αν κάτι πρέπει να ειπωθεί όμως, αυτό είναι σίγουρα το : Λείπετε.
RIP Miika Tenkula.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
