a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Erase” – GOREFEST
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1994
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Pete “Peewee” Coleman
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Μπάσο/φωνή – Jan Chris De Koeije
Κιθάρες – Boudewijn Bonebakker
Κιθάρες – Frank Harthoorn
Drums – Ed Warby
Πολλές μπάντες γκρουβάρανε στο death metal στη δεκαετία του ‘90. Ειδικά μετά το ‘93 – ‘94. Οι OBITUARY με το “World demise”, οι ENTOMBED με το “Wolverine blues” (και κατ’ επέκταση GRAVE με το “Soulless” και DISMEMBER με το “Massive killing capacity”), οι CARCASS με το “Heartwork”, οι MORBID ANGEL με το “Domination”, απενοχοποίησαν τη γκρούβα στα αυτιά πολλών deathsters ακόμα και των πλέον κολλημένων! Και φυσικά οι Ολλανδοί GOREFEST δεν μείνανε έξω από το χορό, με το “Erase”. 2 χρόνια μετά το εκπληκτικό “False” (για το οποίο έχω τοποθετηθεί σε ενυπόγραφο αναλυτικό κείμενο), επιστρέφουν στο τόπο του εγκλήματος. Και διάολε, τι επιστροφή και εξέλιξη ήταν αυτή!
Με διαφορετικό παραγωγό αυτή τη φορά, διαφορετικό στούντιο και διαφορετική ματιά στη μουσική τους, στηριζόμενοι σε αυτή τη στακάτη/γκρουβάτη riff-ολογία, αναπτύξανε ένα διαφορετικό ύφος σε σχέση με το “False” και ειδικά σε σχέση με το “Mindloss”. Πλην του ξεσπάσματος στο “Fear”, αλλά και του καταστροφικού “Peace of paper” (ωχ μανούλα μου!), ο δίσκος βασίζεται σε mid-tempo μασίφ riffing όπως του “Low” και του “I walk my way”, με αργόσυρτες στιγμές όπως το “Goddess in black” και το πιο ποικιλόμορφο “Το hell and back” να κλείνουν ιδανικά τα 42 λεπτά του δίσκου.
Παράλληλα, μελωδικές στιγμές κάνουν την εμφάνιση τους με αρμονίες δεξιά και αριστερά όπως στο φοβερό “Seeds of hate” ή στο μνημειώδες ομώνυμο, που επιλέχθηκε και για video clip του δίσκου. Αυτό κι αν συμπυκνώνει την ουσία αυτού εδώ του δίσκου. Αναπάντεχο (αυτό το ακουστικό solo, πάντα με πιάνει στον ύπνο), μα και στρωτό στην αντίληψη, έχουμε ένα δίσκο που ήταν αρκετά μπροστά από την εποχή του, πλαισιωμένο από τη παραγωγή του Pete Coleman. Επίσης, δεδομένης της συνέχειας των GOREFEST, ήταν ο ιδανικός δίσκος μετάβασης στο δικό τους χαρμάνι death n’ roll, αρχής γενομένης από το “Soul survivor” δύο χρόνια μετά.
Βέβαια εδώ, αξίζει να σημειωθεί η άποψη του ιδίου του Boudewijn Bonebakker επί του θέματος: “Κοιτάζοντας πίσω, είναι το τυπικό ενδιάμεσο άλμπουμ. Η μουσική είναι τέλεια. Του λείπει μόνο η δύναμη. Είναι το άλμπουμ του μουσικού, πολύ πολύπλοκο”. Συμφωνούμε εν μέρει, διαφωνώ στο ότι του λείπει η δύναμη φερ’ ειπείν, ειδικά όσο γράφονται αυτές οι γραμμές, μια χαρά νιώθω πολλή δύναμη, 30 χρόνια μετά από το “Erase” των GOREFEST. Σίγουρα επίσης, ο δίσκος αυτός μεγάλωσε πολύ όμορφα μέσα σε αυτές τις 3 δεκαετίες, ειδικά στα μάτια των death metal οπαδών. Κάτι που μπορείς να πεις για όλα τα άλμπουμ εκείνης της περιόδου για το είδος.
Οι χρονιές ‘94 – ‘95 θα ήταν φοβερές για τους Ολλανδούς παρόλο που η κοινή γνώμη είχε διχαστεί αναφορικά με το “Erase” τότε, μια και θα έφταναν σε ακόμα περισσότερες χώρες με τις περιοδείες τους, μοιραζόμενοι τη σκηνή με μπάντες όπως οι FORBIDDEN, WARPATH, DEATH, UNLEASHED, GRAVE και HATE SQUAD μεταξύ άλλων. Ο χρόνος πίεζε για να υπάρξει σύντομα συνέχεια, αλλά αυτά, θα αναλυθούν σε δικό τους, ξεχωριστό κείμενο, εν καιρώ.
Did you know that?
– Το “Fear” EP που ακολούθησε την ίδια χρονιά, είχε το ομώνυμο κομμάτι, το “Raven”, μια επανηχογράφηση του “Horrors in a retarded mind” και μια ζωντανή εκτέλεση του ομώνυμου κομματιού. Εννοείται ήταν κομμάτι της επανέκδοσης διπλού CD του “False” μαζί με το “Erase”.
– Ειδικών εκδόσεων συνέχεια, η πρώτη περιορισμένη έκδοση ήταν σε ένα μεταλλικό κυκλικό κουτί, με το εξώφυλλο τυπωμένο πάνω του. Με booklet που ξεδίπλωνε και το CD σκέτο. Άλλη μια παράξενη λεπτομέρεια ήταν πως το βινύλιο ήταν μωβ στη πρώτη έκδοση, αντί για το παραδοσιακό μαύρο.
– Πέραν του ομώνυμου κομματιού, video clip με πλάνα παρμένα από συναυλίες της μπάντας, έγινε και το “Fear”, το οποίο δείχνει την ισχύ τους στο σανίδι.
Γιάννης Σαββίδης
