a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Clockwork angels” – RUSH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2012
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Anthem/Roadrunner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Rush/Nick Raskulinecz
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Geddy Lee – μπάσο, φωνητικά και πλήκτρα
Alex Lifeson – κιθάρα
Neil Peart – τύμπανα
Ποιος θα το φαντάζονταν πως το “Clockwork angels” θα αποτελούσε –μέχρι νεοτέρας γιατί ποτέ δεν ξέρεις- το κύκνειο άσμα των σπουδαιότερων από τους σπουδαίους… 2012 και οι RUSH ηχογράφησαν τον 19ο δίσκο της πολυετούς καριέρας τους. Το αποτύπωμα που άφησε ανεξίτηλο όλα αυτά τα χρόνια και μόνο υπερβολή δεν θα συνιστούσε αν ισχυριζόμασταν πως πολλοί die hard fans το έχουν πολύ ψηλά στην εκτίμησή τους. Αντιλαμβάνομαι πλήρως την κάψα, την τρέλα, την αφοσίωση, πείτε το όπως αγαπάτε κάθε RUSHόπληκτου, όντας ένας εξ αυτών. Απλά σκεφτείτε το. Βλέπουμε τους μουσικούς που λατρέψαμε όσο λίγοι, όχι μόνο να μην “λυγίζουν” από το βάρος των συνεχόμενης παρουσίας στο προσκήνιο, από τις περιοδείες αλλά και από το γεγονός ότι είχε χτυπήσει την πόρτα τους το 60ο έτος, να μην παραδίδουν τα όπλα, αρνούμενοι βγουν πρόωρα σε σύνταξη. Και ακόμα περισσότερο, αντλούν έμπνευση από την πλούσια δισκογραφική τους παρουσία, αφουγκράζονται το σύγχρονο γίγνεσθαι και εντυπωσιάζουν τους πάντες με ένα εξαιρετικά καλοπαιγμένο (αλίμονο!) και ενορχηστρωτικά άρτιο υλικό.
Και θα εξομολογηθώ την αμαρτία μου. Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, το προηγούμενο τους άλμπουμ “Snakes & arrows” μου είχε κάνει “κλικ” από την πρώτη νότα. Εδώ, δυσκολεύτηκα αρκετά. Οι κιθάρες ένιωσα ότι έχασαν την γλυκύτητα και την αμεσότητα τους και έδωσαν την θέση τους σε μια πιο σκληρή προσέγγιση. Το μπάσο θεώρησα ότι αναλαμβάνει περισσότερες πρωτοβουλίες απ’ ότι μας είχε συνηθίσει. Για τα τύμπανα δεν γκρίνιαξα. Το έπραξα όμως για την μοντέρνα προσέγγιση στην παραγωγή του Raskulinecz. Αλλά και της ίδιας της μπάντας που είχε την επιστασία. Κάτι δεν μου έκανε. Κάτι απροσδιόριστο με “χαλούσε” και είχε μπει ανάμεσα μας, κρατώντας με δέσμιο από το πλησιάσω με την δέουσα αντικειμενικότητα το νεοπαγές έργο των Καναδών…
Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε και υπήρξαν στιγμές που γυρνούσα στο “Clockwork…” ακούγοντας το με περισσότερη καλή διάθεση και απαλλαγμένος από τα όποια “κολλήματα” του παρελθόντος. Επιζητούσα την σπίθα που δεν διέκρινα από την πρώτη στιγμή και που θα με οδηγούσε με μαθητική ακρίβεια στην παραδοχή της εσφαλμένης υποδοχής των τότε πεπραγμένων. Και εν συνεχεία της λύτρωσης μέσω μιας εκ νέου δημόσιας τοποθέτησης που θα αναιρούσε την πρώτη και θα κονιορτοποιούσε κάθε αντίσταση. Όλα αυτά τα χρόνια και όταν βρίσκομαι σε mood άτυπης καταγραφής από το κορυφαίο ως το λιγότερο αγαπημένο άλμπουμ των RUSH, είναι σχεδόν σίγουρο πως πιθανότατα σε καμία περίπτωση δεν θα βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα… Άλλωστε η δισκογραφική τους διαδρομή από το 1974 μέχρι και το 2012 περιελάμβανε μια σειρά από διαμάντια που θα λάμπουν ανεξαρτήτως πόσα χρόνια έχουν παρέλθει και κατέχουν εξέχουσα θέση στην καρδιά μου!
Το “Clockwork angels” και αφού η σχέση μας αποκαταστάθηκε πλήρως, θα στέκει αγέρωχο και επιβλητικό, σύγχρονο και πνευματικά διαυγές ως το άτυπο αποχαιρετιστήριο γράμμα των Lee, Lifeson και Peart στην ανθρωπότητα. Η τελευταία πινελιά μιας σειράς θεόπνευστων δημιουργημάτων σε έναν καμβά σπάνιας σύλληψης και αχαλίνωτης φαντασίας. Θα είναι το άλμπουμ που θα θυμίζει παντοτινά σε όλους εμάς πως άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμα τους στην μουσική εν γένει. Σε εκατομμύρια ανθρώπους που ένωσαν την φωνή τους, άφησαν κατά μέρους τα όποια προβλήματα ταλάνιζαν και ταλανίζουν την καθημερινότητα τους, αποθεώνοντας τους απόλυτους γητευτές της ψυχής τους. Και θα ήταν ατόπημα να μην αναφέρω πως το “The wreckers” συνιστά ένα εξαιρετικό κομμάτι που δικαιωματικά ανήκει στην λίστα με τις κορυφαίες στιγμές των RUSH από τα 90s και μετά, από κοντά και τα “BU2B”, “Seven cities of gold”, “Headlong flight”, “The garden”… Τους ευχαριστώ για ότι μου έχουν προσφέρει και θα ευγνωμονώ εσαεί την μαγική στιγμή, την απόλυτη ανατριχίλα που ένιωσα όταν τους άκουσα για πρώτη φορά… Τα πάντα άλλαξαν. Ένας αλλόκοτος και αφάνταστα γοητευτικός κόσμος ξετυλίχθηκε μπροστά μου. Και είμαι πεπεισμένος πως κάτι ανάλογο ισχύει για πολύ κόσμο… Τα σέβη μου!!!
Did you know that:
- Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε δύο δόσεις. Η πρώτη τον Ιούλιο του 2010 στα Blackbird studios στο Nashville του Tennesee και η δεύτερη μεταξύ Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου 2011στο Revolution Recording στο Toronto.
- Παρά τις όποιες αναφορές περί concept στα “2112” και “Hemispheres”, η αλήθεια είναι πως το μοναδικό ενιαίο στιχουργικό concept των RUSH ήταν το “Clockwork angels”. Ο Neal Peart καταπιάνεται με το ταξίδι ενός νεαρού άνδρα προς την εκπλήρωση των ονείρων του και τις διάφορες δυσκολίες που συναντά όντας βρισκόμενος ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες της τάξης και του χάους. Κυκλοφόρησε μάλιστα και σε νουβέλα από τον προσωπικό φίλο του Peart, Kevin J. Anderson.
- Επειδή το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον, οι πιο παρατηρητικοί θα πρόσεξαν ότι οι δείκτες του ρολογιού στο εξώφυλλο που φιλοτεχνήθηκε από τον Hugh Syme δείχνουν 09.12. 2112 δηλαδή….
- Όπως ήταν αναμενόμενο, το “Clockwork angels” στρογγυλοκάθησε στο Νο1 των καναδικών charts, στο Νο2 του Billboard 200 ενώ το 2013 κέρδισε την πρώτη θέση στα Juno awards για το κορυφαίο rock άλμπουμ της προηγούμενης χρονιάς.
- Στην περίφημη Time Machine Tour που πέρασε και από επιλεγμένες ευρωπαικές πόλεις, ανάμεσα στο πλουσιότατο set list ακούστηκαν και τα ακυκλοφόρητα τότε “Caravan” και “BU2B” που είχαν κυκλοφορήσει σε ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο CD single.
- Το γνωστό αγγλικό περιοδικό Classic Rock κυκλοφόρησε στις 11 Ιουνίου μία χορταστική έκδοση 132 σελίδων που περιελάμβανε και το άλμπουμ. Εννέα ημέρες αργότερα περισσότερες από 40.000 κόπιες είχαν πουληθεί… Φαινόμενο RUSH!!!
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
