ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Venom” – BULLET FOR MY VALENTINE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 14 Αυγούστου 2015
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: RCA Records / Sony Music
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Colin Richardson, Carl Bown, BULLET FOR MY VALENTINE
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά / Κιθάρα (Rhythm) – Matt Tuck
Κιθάρα (Lead) – Michael Paget
Μπάσο / Backing Vocals – Jamie Mathias
Drums – Michael “Moose” Thomas
Όταν μια μπάντα βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο στη δισκογραφική της πορεία, κάθε επόμενο βήμα αποκτά τεράστια σημασία. Στην περίπτωση των BFMV, το “Venom” ήταν ακριβώς αυτό: η στιγμή που έπρεπε να αποδείξουν, τόσο στους οπαδούς όσο και στο ευρύτερο κοινό ότι μπορούν να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος ύστερα από το “Temper Temper” (2013), που δίχασε τους ακροατές λόγω της πιο εμπορικής κατεύθυνσής του. Η μπάντα λοιπόν έπρεπε να δείξει πως δεν έχει χάσει την ικανότητα να παράγει τον χαρακτηριστικό της ήχο που τους καθιέρωσε ως ένα από τα σημαντικότερα σχήματα της περασμένης δεκαετίας, με την ιδιαίτερη ικανότητα τους να συνδυάζουν το metalcore, το melodic metal και το heavy, παράγοντας βέβαια επιτυχημένους δίσκους.
Η εισαγωγή λειτουργεί σαν σκοτεινή, σχεδόν κινηματογραφική προετοιμασία για το πρώτο track “No Way Out”, ένα κομμάτι που συνδυάζει επιθετικά riffs, ωραίο rhythm section και ένα δυνατό ρεφρέν που μένει στο μυαλό. Ο Matt Tuck ακούγεται οργισμένος αλλά και συναισθηματικός, σαν να έχει στόχο να δείξει ότι η μπάντα του επέστρεψε. Η παραγωγή του Colin Richardson επιστρέφει στη φιλοσοφία που ανέδειξε την μπάντα στα “The Poison” και “Scream Aim Fire”: συμπαγής, με έντονα κιθαριστικά layers και μια ισορροπία ανάμεσα στα καθαρά και scream φωνητικά. Ο ήχος είναι στιβαρός, ενώ στις κιθάρες ακούμε riffs που θυμίζουν την πιο thrash πλευρά των BFMV, αλλά στα solos έχουμε μια πιο κλασική heavy metal αίσθηση. Σαν να λέμε πολύ απλά METALLICA στα riffs, MAIDEN στα solos…
Στα highlights του δίσκου συγκαταλέγεται το “You Want a Battle? (Here’s a War)”, με την εισαγωγή με τις πολλαπλές φωνές να προσθέτουν ένα στοιχείο θεατρικότητας, που ενισχύεται από το χορωδιακό ρεφρέν φτιαγμένο για συναυλίες. Από την άλλη, το “Army of Noise” δείχνει την πιο διασκεδαστική, χαλαρή διάθεση της μπάντας, με τις ταχύτητες αλλά και τις κιθάρες να μας θυμίζουν τις πρώτες μέρες τους. Το ομώνυμο κομμάτι “Venom” αποτελεί μια από τις ραδιοφωνικές στιγμές του άλμπουμ. Εδώ, οι BFMV αφήνουν για λίγο την ταχύτητα και εστιάζουν στην ατμόσφαιρα: οι κιθάρες χτίζουν ένα μουντό σκηνικό και τα φωνητικά να απευθύνονται στις ανάγκες της μπάντας για περισσότερο airplay στο ραδιόφωνο.
Σαν σύνολο, τα τραγούδια του άλμπουμ μοιάζει να χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: αφενός στην πρώτη, την πιο «επιθετική» με ήχο πιο εκρηκτικό και διάφορα ξεσπάσματα, αφετέρου την δεύτερη, πιο χαλαρή που εστιάζει περισσότερο στη μελωδία και την ατμόσφαιρα. Αυτό δημιουργεί μια καλή ισορροπία που το καθιστά ένα από τα πιο συνεκτικά άλμπουμ τους. Δεν είναι επαναστατικό για το είδος, αλλά είναι μια πολύ δυνατή υπενθύμιση του τι μπορούν κάνουν καλύτερα οι BFMV, ενώ σήμερα, 10 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το “Venom” στέκει ως μια από τις πιο σημαντικές στιγμές στη δισκογραφία τους.
Δημήτρης Μελίδης
