ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Dogs of war” – SAXON
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1995
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Virgin Records / SPV Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Rainer Hänsel, Biff Byford
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Biff Byford – φωνή
Oliver Graham – κιθάρες
Nibbs Carter – μπάσο
Paul Quinn – κιθάρες
Nigel Glocker – τύμπανα
Το 1995, είχα παραγγείλει αυτό το άλμπουμ (Κρήτη, οπότε μόνο με αντικαταβολή τότε), δίχως να έχω ακούσει ούτε νότα. Τα κάναμε αυτά πότε-πότε. Οι SAXON μπορεί να είχαν μια θρυλική υπόσταση ήδη τότε, όμως δισκογραφικά, η αλήθεια είναι πως είχαν να βγάλουν καλό δίσκο παραπάνω από δεκαετία, με τα περισσότερα τραγούδια του κάθε τους δίσκου να μην έχουν διατηρηθεί καλά. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις (μια-δυο από κάθε δίσκο), σε μια δεκαετία που κοιτούσαν περισσότερο στο πώς να γίνουν αρεστοί στο Αμερικάνικο κοινό, παρά στο πώς να γράψουν δυνατά τραγούδια, πέφτοντας σε πολλά ατοπήματα. Με το “Forever free” και το “Dogs of war” έκαναν μια συνειδητή προσπάθεια να αλλάξουν ρότα και να επιστρέψουν στα ριφ, στον πιο σκληρό ήχο, δηλαδή στις ρίζες τους. Μπορεί το “Dogs of war”, το δωδέκατο πλέον άλμπουμ τους, να έχει φάει αρκετή λάσπη, όμως ήρθε η ώρα να το αναγνωρίσουμε ως το καλύτερο άλμπουμ που μας έδωσαν οι Βρετανοί από το “Denim and leather” του 1981.
Είχαν ήδη περάσει τρία χρόνια από το προηγούμενο άλμπουμ, σε μια περίοδο όμως που η αποχή, μάλλον καλό έκανε σε ένα συγκρότημα με κλασικό προφίλ, αφού η μπάλα του εναλλακτικού ήχου είχε πάρει πολλούς και διάφορους. Ήταν το τρίτο άλμπουμ με την πολυεθνική Virgin Records, με ένα ακόμα στο συμβόλαιό τους, με τα δύο προηγούμενα να είχαν μικτή απήχηση. Ο Rainer Hänsel που είχε αναμιχθεί και στο “Forever free” ανέλαβε την παραγωγή μαζί με τον Byford, σε μια σειρά από συνθέσεις που ουσιαστικά παρουσίαζαν την συγκεχυμένη άποψη που είχαν οι SAXON για την μουσική ταυτότητά τους εκείνη την περίοδο, όμως για πρώτη φορά, μόνο τρία τραγούδια από τα δέκα που ηχογράφησαν, είναι για πέταμα, αλλά ευτυχώς τα υπόλοιπα επτά, είναι σαφώς ανώτερα της βάσης και ανεβάζουν τον πήχη στο άλμπουμ.
Τα διαμάντια του δίσκου, είναι αρκετά και κάποια από αυτά θα έμπαιναν και σε λίστα για Underrated gems. Σίγουρα το ομώνυμο τραγούδι, με την ατμόσφαιρα και το χαρακτηριστικό ριφ, αλλά και το ρεφραίν που σε ξεσηκώνει. Ένα τραγούδι που και σήμερα θεωρείται επίκαιρο με στίχους όπως: “Once the earth was calm and safe, but now the land’s a battle place, Firing shells into the air, where they land, no-one cares”.
To “Burning wheels” θα μπορούσε να είναι μια επιστροφή στο “Wheels of steel” τόσο στιχουργικά, όσο και μουσικά, λόγω του rock n’ roll ύφος του. Από κοντά και το “Demolition alley” που στα έξι του λεπτά, είναι γεμάτο με τα αγαπημένα μας κλισέ των Βρετανών. Το “Hold on” μπορεί να έχει φάει λάσπη, αλλά για μένα είναι από τα καλύτερα πιασάρικα τραγούδια που έχουν γράψει. Μαζί με το “Forever free”, το “Requiem”, το “Rock n’ roll gypsy”, αλλά με ένα απίστευτο ρεφραίν που ακούγεται πιο εφηβικό, πιο eighties. Το “The great white buffalo” παίζει να είναι και το λιγότερο μνημονευμένο έπος των SAXON. Εκτός από μια καλοστημένη σύνθεση, θεματικά μνημονεύει τους . Μιλάμε δηλαδή για δίσκο με τόσες αξιοσημείωτες αναφορές που ξεπερνά τόσους άλλους του συγκροτήματος, που για διαφορετικούς λόγους να διατηρούν καλύτερη φήμη – βλέπε “Crusader” για παράδειγμα.
Βέβαια, υπάρχουν και οι αστοχίες (σε εκνευριστικό σημείο) που προαναφέραμε. Όμως μετά από τόσες και τόσες μέτριες κυκλοφορίες, εύκολα κάνουμε στην άκρη κάτι “Don’t worry” (καλά ρε παιδιά τώρα, τι ρεφραίν από τα κατακάθια της Αμερικής μας δίνετε;!!!), και “Walking through Tokyo” (αθλιότητα, με κάθε καλή πρόθεση).
Το 1995, με το “Dogs of war” στις αποσκευές τους, οι Σάξονες, έβαλαν και πάλι πλώρη για να μας κατακτήσουν, επιστρέφοντας στα όπλα που είχαν και στο ξεκίνημά τους. Ευτυχώς, έδειχναν να απομακρύνονται από τον γυαλισμένο, ραδιοφωνικό (που λέγαμε μέχρι τότε) ήχο και με πιο δεμένες και τσαμπουκαλεμένες συνθέσεις. Τριάντα χρόνια αργότερα, πρέπει να αποδεχτούμε το άλμπουμ αυτό, ως την αρχή μια στροφής προς το heavy metal, με ποιότητα και σεβασμό στην ιστορία τους.
Did you know that:
- Η πετυχημένη περιοδεία που ακολούθησε, μας έδωσε το δεύτερο μέρος του “The eagle has landed”, του ζωντανά ηχογραφημένου άλμπουμ, με συμμετοχή από τον Yngwie Malmsteen,
- Αυτό ήταν η πρώτη τους κυκλοφορία που δεν βγήκε σε βινύλιο. Αυτό διορθώθηκε περίπου 20 χρόνια αργότερα.
- Επειδή είμαστε και καλή παρέα, να πάμε και στα δικαστήρια. Ο Graham Oliver, φέρεται να υπέγραψε τα δικαιώματα προκειμένου να κυκλοφορήσει μια ζωντανή εμφάνιση των SAXON, δίχως να το συζητήσει με τους Glocker και Byford. Μετά που του έδωσαν τα παπούτσια στο χέρια, αυτός βρήκε τον παλιόφιλό του Steve Dawson (από τα ιδρυτικά μέλη των SAXON, από την εποχή που ονομαζόταν SON OF A BITCH και για μια δεκαετία). Επανέφεραν τον όνομα SON OF A BITCH μέχρι να τους έρθει η φαεινή ιδέα να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα του ονόματος SAXON και να ξεκινήσει έτσι μια δικαστική διαμάχη, μέχρι να χάσουν βέβαια στα χαρτιά και να παραμείνουν ως “OLIVER/DAWSON SAXON”.
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
