a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “No parole from rock n roll” – ALCATRAZZ
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1983
ΕΤΑΙΡΙΑ: RCA
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Dennis Mackay, Andrew Trueman
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Graham Bonnet – Φωνητικά
Yngwie Malmsteen – Κιθάρες
Jimmy Waldo – keyboards
Gary Shea – Μπάσο
Jan Uvena – drums
O Graham Bonnet, ήθελε να φτιάξει μια μπάντα που να πλησιάζει τον ήχο των RAINBOW γι’ αυτό έψαχνε να βρει και αντιστοίχως ένα κιθαρίστα που να πλησιάζει το στυλ και το ύφος του Blackmore. Μαζί με τους υπόλοιπους από την μπάντα (Gary Shea, Jimmy Waldo, Jan Uvena όλοι πολύ καλοί και έμπειροι μουσικοί), θα δοκιμάσουν κιθαρίστες χωρίς όμως κάποιος από αυτούς να τους εντυπωσιάσει. Μάλιστα ο ένας εξ αυτών ήταν και ο Laurence Juber, πρώην κιθαρίστας του Paul McCartney στους WINGS. Από την άλλη ο νεαρός τότε Malmsteeen «πεινασμένος» για μουσική και δόξα, έχει μιλήσει με τον Mike Varney, έχει έρθει στην Αμερική, τον έχουν σπρώξει στην μπάντα του Ron Keel αλλά αυτός ασυγκράτητος, εγκαταλείπει με συνοπτικές διαδικασίες τους STEELER μετά από ένα δίσκο (τα δικά του μέρη τα έγραψε σε μια μέρα μόνο) και μόλις τρεις μήνες συνεργασίας, καθώς δεν διέβλεπε μέλλον σε αυτή τη μπάντα. Προσχωρεί για ένα μικρό διάστημα στους UFO (μάλλον μερικές μέρες δηλαδή απ’ ότι λέγεται), αλλά και αυτοί ήταν σε μια εξαιρετικά μη παραγωγική περίοδο της καριέρας τους, και πριν καλά – καλά κάνουν πρόβες μαζί, θα τους αφήσει αφού ο Graham Bonnet θα τον καλέσει να συμμετάσχει στην μπάντα που ετοιμάζει, τους ALCATRAZZ.
Προς έκπληξη όλων, ο Malmsteen είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμος να συνεργαστεί με έναν τραγουδιστή που στο παρελθόν ήταν μέλος των RAINBOW και των MSG και φυσικά συνεργάτης των Blackmore και Schenker, γνωρίζοντας, απολύτως λογικά και φυσιολογικά, ότι έτσι θα έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του. Στην πρώτη τους επαφή, μια Κυριακή βράδυ στο στούντιο που ήταν στο υπόγειο του σπιτιού του Bonnet, ο Malmsteen θα παίξει ένα τραγούδι από τα προσωπικά του Βρετανού ερμηνευτή, το “S.O.S” το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο “Line up” του 1981, και κατόπιν δοκιμάσανε τραγούδια των RAINBOW, τα οποία όπως και ο ίδιος ο Bonnet λέει, τα έπαιξε κάτι παραπάνω από τέλεια. Ήταν απόλυτα λογικό επομένως ο νεαρός Σουηδός να ενταχθεί χωρίς δεύτερες σκέψεις στο νεοσύστατο συγκρότημα. Φανταστείτε πως τότε ήταν σαν να υπέγραφε ένας τόσο ταλαντούχος παίχτης σαν τον Messi στον Ολυμπιακό για παράδειγμα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως την επόμενη χρονιά, φημολογείται ότι του έκαναν πρόταση μπάντες όπως οι DIO, Ozzy, KISS, πιο μετά ο David Lee Roth, ο Roger Glover, επίσης οι φήμες λένε πως τον ήθελε στους DEEP PURPLE, αλλά ο Gillan δεν ήταν σύμφωνος. Ειδικά για τους KISS έχει πει ο ίδιος ο Malmsteen, ότι του τηλεφώνησαν όσο ήταν στην Σουηδία, και τελικά χαθήκανε στην μετάφραση …για το πόσο ψηλός ήταν! Υπάρχει και η αντίστοιχη δήλωση του, για όσους θέλετε πιο πολλές λεπτομέρειες!
Πάμε πίσω στους ALCATRAZZ, οι οποίοι σιγά – σιγά αρχίζουν να συνειδητοποιούν τι πραγματικό θησαυρό έχουν στα χέρια τους, όταν μπαίνουν στο στούντιο προκειμένου να ηχογραφήσουν, μέσα σε τέσσερεις μόλις εβδομάδες το “No parole from rock n roll”. Προσωπικά βρίσκω το συγκεκριμένο άλμπουμ ένα από τα πιο αδικημένα της δεκαετίας του ‘80, με την έννοια πως όχι δεν βρήκε αναγνώριση, αλλά πιστεύω ότι η αξία του είναι πολύ μεγαλύτερη από όση του αναγνωρίστηκε και του αποδόθηκε. Μέχρι και σήμερα ο ήχος του είναι μοναδικός, ακόμα και εάν αναγνωρίζονται σαν πατημασιές αρκούδας στο χιόνι, οι έντονες πινελιές από PURPLE/RAINBOW. Είναι έντονα μελωδικός, αλλά και αιχμηρός ταυτόχρονα, δεν είναι AOR, αλλά ούτε ξεκάθαρα heavy, δεν αγριεύει πολύ, αλλά το παίξιμο του Malmsteen δίνει μια κοφτερή αίσθηση σε κάθε σύνθεση, όπως και η κυριαρχικά βραχνή φωνή του Bonnet. Οι μελωδίες και τα ριφ του Σουηδού δείχνουν την μουσική του ιδιοφυΐα κι ενώ στην τελική μίξη κιθάρα και πλήκτρα συναγωνίζονται ποιος τελικά θα έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, το άκουσμα τους όμως δεν είναι «φορτωμένο» και ενοχλητικό. Μια ακραιφνής μονομαχία προσαρμοσμένη στα Αμερικάνικα πρότυπα αλλά όχι τόσο εκκωφαντική και φασαριόζικη όσο την είχαμε συνηθίσει στους DEEP PURPLE. Όταν φτάνει σε κάθε τραγούδι η ώρα του σόλο, η παραγωγή είναι τόσο ξεκάθαρη όσο χρειάζεται ώστε μέσα από τα ηχεία μας να ξεχυθεί κάθε φορά ένα μικρό μουσικό θαύμα, που εκείνα τα χρόνια ήταν ακόμα πιο λαμπερό και συναρπαστικό, γιατί αυτός ο συνδυασμός, ταχύτητας, μελωδίας, τεχνικής και συναισθήματος σε τέτοιο βαθμό δεν είχε ακουστεί ξανά στην ροκ μουσική και μάλιστα από κάποιον που είχε την ηλικία του Malmsteen. Και μην ξεχνάτε πως εκείνα τα χρόνια ο κόσμος είχε στρέψει πια την προσοχή του σε κιθαρίστες, όπως πχ ο Randy Rhoads, o George Lynch, ο Eddie Van Halen κλπ που ήδη είχαν ανεβάσει το επίπεδο της ηλεκτρικής κιθάρας σε δυσθεώρητα ύψη.
Σε όλα βέβαια βοηθάνε οι καλογραμμένες συνθέσεις, τα έντονα ρεφρέν, αλλά και το παίξιμο των υπολοίπων ALCATRAZZ που δημιούργησαν όλοι μαζί ένα άλμπουμ ξεχωριστό, από όλες τις απόψεις, με ελάχιστες στιγμές που θα σε κάνουν να βαρεθείς κάτι. Οι ALCATRAZZ έφτιαξαν ένα μουσικό ηχόχρωμα με σαφείς αναφορές αλλά και ταυτόχρονα μοναδικό, τουλάχιστον για τα δεδομένα της εποχής και της τότε ακμάζουσας Αμερικάνικης σκηνής. Δυστυχώς ο περίεργος χαρακτήρας του Malmsteen και η εγωπάθειά του, θα οδηγήσει την συνεργασία του με την μπάντα, σε ένα πολύ άδοξο τέλος μόλις την επόμενη χρονιά, αφού μετά την επίθεση που έκανε στον Bonnet (τον άρπαξε από το λαιμό, γιατί νόμιζε ότι επίτηδες του έβγαλε το καλώδιο από τον ενισχυτή την ώρα που έκανε το σόλο του επί σκηνής), ήταν αναπόφευκτη η απόλυσή του από το συγκρότημα. Χωρίς βέβαια να θέλω να δικαιολογήσω την βίαιη συμπεριφορά και τα υπόλοιπα καμώματα του, θα πω ότι εκείνα τα χρόνια ο Malmsteen δεν ήταν παρά ένας κιθαρίστας 19 ετών (παιδί πραγματικά), που κανένας στον κόσμο δεν έπαιζε όπως αυτός και όλα τα φώτα της δημοσιότητας ξαφνικά πήγαν επάνω του! Ήταν στην κυριολεξία ένας μανιασμένος αλλά ανώριμος ακόμα μουσικός, παρασυρμένος από την τρέλα του επάνω στη σκηνή και την ανάγκη του για αναγνώριση.
Να κάνουμε εδώ λίγο κουτσομπολιό; Αυτά τα έχει πει ο Graham Bonnet επισήμως μπροστά σε κάμερες σε συνεντεύξεις και η αντίληψη που επικρατεί τόσα χρόνια είναι γενικά αυτή, ότι δηλαδή ο Malmsteen έφυγε από τους ALCATRAZZ με πολύ άσχημο τρόπο. Αντιθέτως όμως, οι Shea και Waldo σε αντίστοιχες δικιές τους πρόσφατες μάλιστα, συνεντεύξεις λένε πως τίποτα από αυτά δεν συνέβη στην πραγματικότητα. Οι δρόμοι τους χώρισαν πολύ φιλικά μετα το πέρας της περιοδείας το 1984, αφού τόσο ο Malmsteen όσοι και αυτοί, ως συγκρότημα, ήθελαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους. Μπορεί λοιπόν οι δρόμοι τους να χώρισαν με άσχημο, μάλλον, τρόπο αλλά το “No parole from rock n roll” που άφησαν πίσω τους (κυρίως) οι Bonnet και Malmsteen, στέκεται εκεί διαχρονικά και έχει την δική του μοναδική λάμψη, σε μια δεκαετία που τα καταπληκτικά heavy metal άλμπουμ, έβγαιναν το ένα μετά το άλλο με φρενήρεις ρυθμούς. Πάντως εγώ στην δισκοθήκη μου το έχω σε περίοπτη θέση και όπως έχετε καταλάβει και σε πολύ υψηλή θέση στις προσωπικές μου προτιμήσεις! Ήταν αναπόφευκτο να χωρίσουν οι δρόμοι τους; Νομίζω ναι. Τίποτα δεν θα μπορούσε να κρατήσει τον Malmsteen σε μία μπάντα στην οποία, ούτε αφεντικό θα ήταν, ούτε το πρώτο βιολί. Ίσως εάν κατάφερναν να βρουν μια χρυσή τομή και να έβγαζαν ένα δεύτερο άλμπουμ οι ALCATRAZZ με την ίδια σύνθεση και με μεγαλύτερο ρόλο του Malmsteen στην μπάντα, να είχαμε σήμερα στα χέρια μας μια δουλειά που θα επισκίαζε ακόμα και τα μεγαλύτερα ονόματα των seventies και των eighties. Αλλά αυτό, είναι μια δικιά μου καθαρά εκτίμηση και σίγουρα κάτι που δε θα το μάθουμε ποτέ.
Did you know that:
Μερικά hints για τους Malmsteen και Bonnet!
Yngwie Malmsteen
- Η μελωδία στο εξαίσιο “Hiroshima mon amour”, είναι δική του σύνθεση, την οποία παραδόξως την έδωσε στους ALCATRAZZ και την είχε έτοιμη πριν μπει στην μπάντα. Και λέω παραδόξως γιατί ο Σουηδός φίλος μας, τις δικές του συνθέσεις και ιδέες ριφ κλπ, δεν τις έβγαζε προς τα έξω. Τις κρατούσε για τον εαυτό του, όπως έκανε και με τους STEELER. Μόνο ότι έγραφαν στο στούντιο όλοι μαζί χρησιμοποιούσε στις εκάστοτε ηχογραφήσεις.
- Στην κασέτα promo που είχε στείλει στον Mike Varney, όταν ακόμα ήταν στην Σουηδία, είχε μέσα πολλά τραγούδια/instumental που μετέπειτα χρησιμοποίησε στα προσωπικά του άλμπουμ, αλλά ενώ τα είχε έτοιμα πριν πάει στην Αμερική, δεν τα έδωσε ποτέ ούτε στους STEELER, ούτε στους ALCATRAZZ. Όχι, το “Hiroshima mon amour”, ΔΕΝ ήταν στην κασέτα. Ήταν όμως οι ιδέες για τα “Evil eye”, “Riot in the dungeons”, “Far beyond the sun”, “Soldiers without fate” (μετά το fate, έγινε .), “Now your ships are burned”, “Black star” κ.α.
- POWERHOUSE, TOYTOWN, BURN, POWER, τα ονόματα από μικρομπάντες που είχε παίξει μαζί τους ο Malmsteen στην Σουηδία, πριν πάει στην Αμερική.
Graham Bonnet
- Είχε αρνηθεί audition στους BLACK SABBATH, γιατί δεν του άρεσε το ύφος και το στυλ της μπάντας.
- Ο Bonnet δεν ήταν πρωτάρης όταν μπήκε στους RAINBOW. Το αντίθετο μάλιστα, απλά δεν ήταν ποτέ μέχρι τότε hard rock τραγουδιστής. Στην αρχή της καριέρας του, είχε συνεργαστεί με τους BEE GEES και μαζί γράψανε μαζί δύο τραγούδια τα οποία έκαναν επιτυχία οι MARBLES, η πρώτη μπάντα του Bonnet που είχε μαζί με τον ξάδερφο του Trevor Gordon. Τα τραγούδια αυτά ήταν τα “Only one woman” (νο 5 στα UK single charts το 1968) και “The Walls Fell Down”, ενώ μια διασκευή του Bonnet σε τραγούδι πάλι των BEE GEES, του “Warm ride” είχε πάει Νο1 στα singles charts της Αυστραλίας.
- Το ξέρατε πως έχει κάνει τα δεύτερα φωνητικά στο “Future world” των PRETTY MAIDS;
- Το 1993, συμμετείχε σε ένα άθλιο supergroup με το όνομα BLACKTHORNE! Πραγματικά ήταν απαίσιοι, αλλά μόνο και μόνο για τα μέλη αξίζει τον κόπο να τους αναφέρουμε: Bob Kulick κιθάρες, Graham Bonnet φωνητικά, Frankie Banali στα drums, Jimmy Waldo στα πλήκτρα και Chuck Wright στο μπάσο. Κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ (και πολύ τους ήταν) με τον τίτλο, “Afterlife”, πήγε άπατο και σας συστήνω να μην ακούσετε ούτε νότα από αυτό!
- Το 2008, συμμετάσχει σε μια metal opera, με το όνομα “Lyraka project”. Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή ιδέα περί τίνος πρόκειται. Εσείς; Έχετε;
Δημήτρης Σειρηνάκης
