ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: SHADOW GALLERY – “Legacy”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2001
ΕΤΑΙΡΙΑ: Magna carta
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Carl Cadden-James & Gary Wehrkamp
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Carl Cadden-James – μπάσο, φωνητικά, φλάουτο
Gary Wehrkamp – πλήκτρα, κιθάρα, φωνητικά
Brent Allman – κιθάρα, πλήκτρα, φωνητικά
Chris Ingles – πλήκτρα
Joe Nevollo – τύμπανα
Mike Baker – φωνητικά
Ο τέταρτος δίσκος των SHADOW GALLERY, που κυκλοφόρησε σαν σήμερα πριν από είκοσι χρόνια, είχε την ατυχία να διαδεχτεί τον καλύτερο δίσκο της μπάντας και έναν από τους δέκα κορυφαίους δίσκους του prog/power (ίσως και της heavy metal μουσικής – ανάλογα τα κέφια): το θρυλικό “Tyranny”, δίσκος για τον οποίο έχουν γραφτεί τα άπειρα ειδικά από τον ελληνικό τύπο αφού μιλάμε για μια μπάντα με cult following στην Ελλάδα. Για το “Tyranny” δεν χρειάζεται να τα ξαναπούμε. Ο ορισμός του τέλειου. Οτιδήποτε βγει ύστερα απ αυτό σίγουρα θα χαίρει χαμηλότερης εκτίμησης. Είναι όντως γεγονός πως τη στιγμή που η εκάστοτε μπάντα γράψει τον ΤΕΛΕΙΟ δίσκο, είναι σαν να υπογράφει εν μέρει το τέλος της. Οι SHADOW GALLERY ωστόσο δεν θα έπεφταν ποτέ στη συνείδηση μου, πράγμα που φυσικά και δε συνέβη με το “Legacy”, δίσκος που θυμάμαι ακόμα τη μέρα που ψώνισα σε συνοικιακό δισκοπωλείο. Είκοσι χρόνια μετά, το χαμόγελο μου παραμένει το ίδιο όταν ακούω το prog όργιο στο εναρκτήριο “Cliffhanger 2” και το έπος που κλείνει το δίσκο, “First light”.
Δεν θα σας κρύψω πως ενώ μιλάμε για έναν καλό δίσκο, το “Legacy” φυσικά και δε φτάνει το μεγαλείο ούτε του “Tyranny” ή του επίσης κορυφαίου “Carved in stone”, ειδικά αφού περιέχει μόνο έξι κομμάτια. Επιπλέον, εδώ η μπάντα δεν δούλεψε τόσο πάνω σ’ εκείνες τις μαγικές πολυφωνίες και αρμονίες που ήταν βασικό χαρακτηριστικό των SG και τους είχε καταστήσει μοναδική μπάντα στον prog metal χώρο. Αρκετοί ήταν εκείνοι που ξίνισαν ειδικά με το “First light” εξαιτίας της διάρκειας (οι οπαδοί των SG δεν ήταν μόνο prog οπαδοί), εξαιτίας της σιωπής που κυριαρχεί για αρκετά μεγάλο μέρος του τραγουδιού ή για τους παράξενους ήχους που ακούγονται για πέντε λεπτά από το 23ο λεπτό (το part iv του κομματιού που λέγεται “Studio noises”), πράγμα που σημαίνει πως το κομμάτι δεν διαρκεί 34 λεπτά, όπως αναγράφεται, αλλά 22. Εντάξει, μπορεί να μην με ενοχλεί προσωπικά όλο αυτό αλλά, όπως και να ‘χει, δείχνει τσαπατσουλιά (εδώ που τα λέμε βέβαια, το κόλπο με το hidden track όπως συμβαίνει εδώ, το έκαναν και στο “Carved in stone” με το εικοσάλεπτο “Ghostship”). Γενικά απουσιάζει από δω το πομπώδες ύφος, οι φιλόδοξες συνθέσεις (με εξαίρεση τα δύο προαναφερθέντα κομμάτια) και η εντύπωση πως μιλάμε για ένα ολοκληρωμένο και αυτοτελές άλμπουμ όπως το “Tyranny”.
Ομολογουμένως, μετά από το “Tyranny”, ήθελαν να χαμηλώσουν λίγο τα γκάζια, εξ ου ίσως που δεν έγραψαν άλλον έναν concept δίσκο ούτε είχαν καλεσμένους όπως συνέβη με τον προκάτοχο. Τι να περιμέναμε δηλαδή; πως θα επαναλάμβαναν την ίδια συνταγή; Και πάλι όμως, οι SG δεν έβγαλαν ποτέ τους κακό ούτε μέτριο δίσκο, κατ’ εμέ. Και αν δεν χανόταν ο άγγελος Mike Baker τόσο ξαφνικά το 2008, ποιος ξέρει πόσο ακόμα θα ξεπερνούσαν τους εαυτούς τους. Η φωνή του με στοιχειώνει 13 χρόνια μετά και ο frontman των SHADOW GALLERY μας λείπει όσο λίγοι.
Did you know that:
- Το “First light” αφηγείται την ιστορία ενός αστροναύτη, ή μάλλον κοσμοναύτη, που αναζητεί έναν πλανήτη όπου η ανθρωπότητα μπορεί να επιβιώσει αφού η Γη δεν είναι πλέον κατοικήσιμη. Στη πορεία χάνεται στο υπέρπεραν και βρίσκει τον Θεό (ή κάπως έτσι) και μια όαση στο διάστημα (επανάληψη του θέματος “my oasis in the sky”). Σας θυμίζει κάτι; Μάλλον κάτι ανάμεσα στα κινηματογραφικά έπη “2001 Οδύσσεια του διαστήματος” και το “Interstellar” (το διαβάσατε πρώτοι εδώ!).
- Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου αρχικά λεγόταν “Forever” και προοριζόταν για το project του James LaBrie MULLMUZZLER για το οποίο ο Gary Wehrkamp είχε γράψει εννιά τραγούδια, ως αντάλλαγμα για τη guest συμμετοχή του LaBrie στο “Tyranny”. Μετά από λίγη διαπραγμάτευση, ο Wehrkamp το συμπεριέλαβε στο “Legacy”.
Φίλιππος Φίλης
