ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Smear campaign” – NAPALM DEATH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2006
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Century media records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Russ Russell
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Mark “Barney” Greenway
Κιθάρες, φωνητικά – Mitch Harris
Μπάσο, φωνητικά – Shane Embury
Τύμπανα – Danny Herrera
Τι να πεις για μία μπάντα που θεωρείται ιδρύτρια του grind που δεν έχει ειπωθεί ήδη; Οι NAPALM DEATH, ως κουαρτέτο πλέον από το 2004, μετά την απώλεια του Jesse Pintado (κιθάρες), με το “Smear campaign” είχαν φτάσει τις 12 στουντιακές ολοκληρωμένες κυκλοφορίες με το συγκεκριμένο δίσκο. Δεν ξέρω πολλές μπάντες που μπορούν να πούνε ότι ο 12ος δίσκος τους είναι αξιομνημόνευτος. Κι όμως το “Smear campaign” είναι τόσο δυνατό που μπορεί να συγκαταλεχθεί ανάμεσα στις καλύτερες δισκογραφικές στιγμές της μπάντας. Έχοντας περισσευούμενη έμπνευση μετά από ένα ακόμη σύγχρονο διαμάντι τους, το “The code is red… long live the code” του 2005, οι NAPALM DEATH επανήλθαν με ένα ακόμη υπέρ του δέοντος αξιόλογο δείγμα καταιγιστικού grindcore/death metal. Και σα να μην έφτανε αυτό, αποφάσισαν να το κάνουν και concept δίσκο, καταφερόμενοι κατά των θρησκειών.
Το άλμπουμ ξεκινάει με μία ατμοσφαιρική εισαγωγή τιτλοφορούμενη “Weltschmerz”, στην οποία συμπεριλαμβάνονται και φωνητικά της Anneke van Giersbergen (ex-THE GATHERING, THE GENTLE STORM, DEVIN TOWNSEND PROJECT), χωρίς να ξενίζει τον ακροατή. Όχι, οι NAPALM DEATH δεν το “γύρισαν”, συνεχίζουν να παίζουν καλά αυτό που ξέρουν. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε μπορούν να έχουν και ορισμένα περάσματα με κάτι έστω και λίγο πειραματικό, το οποίο όμως δένει εν τέλει άψογα με το υπόλοιπο σύνολο. Οι εν λόγο πειραματισμοί εντοπίζονται σε διάφορα τραγούδια του δίσκου και συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, ορισμένα χορωδιακά σημεία που φέρνουν στο μυαλό εκκλησιαστικούς ύμνους της καθολικής εκκλησίας, δένοντας τη στιχουργική θεματική με το μουσικό κομμάτι (βλ. “Sink fast, let go”). Η συνέχεια είναι φυσικά δυσανάλογη, με το ένα επιθετικό κομμάτι να διαδέχεται το άλλο, με highlights το “Fatalist” με τον ιδανικό για circle pit ρυθμό, το “Puritanical punishment beating” με το πιασάρικο riff στη μέση του κομματιού που συνοδεύεται από τα groovy τύμπανα, το “When all is said and done” που αποτέλεσε και το πρώτο single, το “In deference” με τη συμμετοχή της Anneke να το κάνει εφιαλτικό, το “Identity crisis” με τον επιθετικό groovy, σε σημεία καλπάζων, ρυθμό και το “Eyes right out” με τα κυκλικά κιθαριστικά riff και το μικρό “κόψιμο” λίγο πριν το τέλος του τραγουδιού. Με διάρκεια κομματιών που δεν ξεπερνάει τα 3:30 λεπτά σε καμία περίπτωση, πέρα από το, κατακλείδες στην περιορισμένη έκδοση του δίσκου, bonus track “Atheist runt”, οι NAPALM DEATH δεν αφήνουν περιθώριο για ανάσα στον ακροατή. Συνεχής επιθετικότητα και προτροπή για moshing, ακόμη και μόνος σου στο δωμάτιό σου.
Στην παραγωγή είναι το μέχρι και σήμερα αναπόσπαστο “πέμπτο μέλος” της μπάντας, Russ Russell, δεδομένου ότι από το “Leaders not followers” EP του 1999 δε λέει να σηκωθεί από την καρέκλα του παραγωγού των NAPALM DEATH. Και γιατί να το κάνει άλλωστε όταν παρέχει τέτοιο εξαίσιο αποτέλεσμα στις δουλειές τους; Παραγωγή καθαρή όσο χρειάζεται, με την κατάλληλη δόση αλητείας και οξύτητας ώστε να διατηρεί την ένταση στα σωστά επίπεδα, χωρίς περιττούς εντυπωσιασμούς.
Το “Smear campaign” είναι ένα ακόμη διαμάντι της δισκογραφίας των NAPALM DEATH και αντίστοιχα για τη δισκοθήκη κάθε αξιότιμου death μεταλλά, από μία μπάντα κολοσσό, που δείχνει ότι άντεξε και συνεχίζει να αντέχει στο διάβα του χρόνου και δεν ξεφτίζει ούτε δεινοσαυρίζει όπως άλλες κι άλλες μπάντες, ειδικά στο πιο mainstream metal χώρο.
Κωνσταντίνος Βασιλάκος
Ακολουθεί η συνέντευξη με τον Shane Embury που είχε δημοσιευτεί στο έντυπο ROCK HARD, στο 14ο τεύχος
NAPALM DEATH
“Either with them, or against them”
Οι NAPALM DEATH βγήκαν σε περιοδεία αμέσως μόλις κυκλοφόρησε το καινούριο άλμπουμ τους “Smear campaign”, πράγμα που σημαίνει πως η συνέντευξη αυτή έγινε μέσω e-mail. Ο Shane Embury υπό κανονικές συνθήκες είναι πολύ ευφυής και πρόθυμος συνομιλητής. Ωστόσο, κάτι το γραφειοκρατικό, ψυχρό σύστημα των ερωταπαντήσεων δι’ αλληλογραφίας, κάτι το γεγονός πως μου είχε λύσει όλες μου τις απορίες στην προηγούμενη συνέντευξη, συμπληρώνω όπως μπορώ και πάμε.
Συγχαρητήρια για το άλμπουμ! Εντόπισα αρκετές διαφορές και ειδικά στα φωνητικά. Πρώτον το “Sink fast, let go” ξεκινάει με μία καταιγιστική ταχύτητα και ο Barney χρησιμοποιεί «ψιλά» φωνητικά, κάτι που δεν θυμάμαι να κάνετε συχνά. Επίσης, υπάρχουν και καθαρά σημεία, κάτι που ξεκινήσατε με το “Morale” από το προηγούμενο άλμπουμ και συνεχίσατε και αυτή τη φορά. Από πού πήρατε την έμπνευση γι’ αυτό και πώς και το συνεχίσατε;
Έχουμε πειραματιστεί κατά καιρούς με πιο βαθιά και καθαρά φωνητικά από το “Diatribes”. Αυτή τη στιγμή απλώς κινούμαστε σε μία κατεύθυνση όπου αισθανόμαστε πιο άνετα με τα «ψιλά» φωνητικά. Ήταν κάτι που είχαμε πολύ καιρό να κάνουμε και θεωρήσαμε πως αυτή τη φορά τα riffs και οι δομές των κομματιών το απαιτούσαν.
Μπορείς να μου μιλήσεις για το θεματικό περιεχόμενο του άλμπουμ; Εξακολουθεί να είναι πολιτικοποιημένο, σωστά;
Έχει να κάνει με την ιδέα ότι η θρησκεία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας αναπόδεικτος μύθος. Μήπως η ελεύθερη βούληση είναι ο σωστός τρόπος ώστε να πορευθούμε προς ένα πιο ειρηνικό μέλλον; Υπό αυτήν την έννοια, πρόκειται για concept άλμπουμ.
Πολλά συγκροτήματα χρησιμοποιούν τη μουσική ως προπαγανδιστικό μέσο και η ακραία μουσική έχει πολλές φορές συσχετιστεί με ακροδεξιές ιδεολογικές τοποθετήσεις. Κατά συνέπεια, είναι δημοφιλής η άποψη πως μουσική και πολιτική δεν πρέπει να αναμιγνύονται. Ποια είναι τα σχόλιά σου πάνω σε αυτό;
Προέρχομαι από ένα περιβάλλον προσανατολισμένο στη metal μουσική κι ανέκαθεν με ενδιέφερε αυτή πιο πολύ από την πολιτική. Οι NAPALM DEATH πάντως έχουν σχηματιστεί με τρόπο τέτοιο ώστε να βασίζονται και στα δύο, πιστεύουμε πως είναι σημαντικό να θίγουμε θέματα που προκαλούν τον κόσμο να σκεφτεί.
Ένας τίτλος που θα ήθελα να μου εξηγήσει είναι το “Freedom is the wage of sin” (=η ελευθερία είναι η ανταμοιβή της αμαρτίας).
Μπορεί το «τίμημα» που πληρώνει κανείς αμαρτάνοντας να είναι η ελευθερία. Ποιος ιδεολογικός φορέας ή οργανισμός ορίζει την έννοια της αμαρτίας; Ποιος κατασκευάζει αυτούς τους κανόνες βάσει των οποίων πρέπει να ζούμε;
Συνεργαστήκατε και αυτή τη φορά με τον Russ Russell στην παραγωγή; Φαίνεται πως έχει γίνει κάτι σαν μέλος-φάντασμα για το συγκρότημα, αφού η συνεργασία μαζί του από το “Enemy…” έχει επηρεάσει πολύ τον ήχο σας.
Ο Russ είχε δουλέψει μαζί μας για κάποια χρόνια ως live engineer και είχε την ευκαιρία να μελετήσει και να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο ακουγόμαστε όταν παίζουμε ζωντανά. Αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα γιατί επιδιώκουμε να περάσουμε στα άλμπουμ μας την ένταση μίας ζωντανής εμφάνισης. Πιστεύω πως τα καλύτερα άλμπουμ είναι αυτά που μοιάζουν να ηχογραφήθηκαν με την πρώτη λήψη. Ο Russ είναι πολύ καλός φίλος και καταλαβαίνει την ουσία του συγκροτήματος και το μουσικό μας παρελθόν, ξέρει λοιπόν ακριβώς τι θέλουμε. Δε μπορούμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας να συνεργάζονται με οποιονδήποτε άλλο.
Πώς αισθάνεστε ως τετράδα; Με ποιους τρόπους έχει επηρεάσει αυτό τον ήχο σας; Έχετε σκεφτεί να προσθέσετε ένα πέμπτο μέλος;
Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι έτσι όπως έχουν τώρα τα πράγματα. Δεν έχει επηρεαστεί ο ήχος μας καθώς έτσι κι αλλιώς εγώ και ο Mitch γράφαμε πάνω-κάτω όλη τη μουσική για τα τελευταία άλμπουμ των NAPALM DEATH. Τα πράγματα θα συνεχίσουν ως έχουν (σ.σ. σε συνεντεύξεις παλιότερες έχει αναφερθεί πάλι το όνομα του Pintado. Έχουν δηλώσει πως δεν θα έπαιρναν άλλο μέλος στο συγκρότημα, εκτός κι αν έστρωνε η κατάσταση με τον Jesse Pintado και του έδιναν άλλη μία ευκαιρία)
Πώς αποφασίσατε να συνεργαστείτε με την Anneke σε αυτό το άλμπουμ; Σίγουρα πρόκειται για περίεργη συνεργασία. Ποια ήταν η πρώτη της αντίδραση όταν της το ζητήσατε;
Απ’ ό,τι φάνηκε είναι οπαδός των NAPALM DEATH από παλιά και κολακεύτηκε από το γεγονός ότι της ζητήσαμε να συμμετάσχει. Κατάλαβε αμέσως τι θέλαμε και ηχογράφησε τα φωνητικά της αμέσως, με ενθουσιασμό. Πιστεύω πως προσθέτει μία πολύ ωραία ατμόσφαιρα στο άλμπουμ.
Η Earache σχεδιάζει την κυκλοφορία μίας εορταστικής έκδοσης του “Scum” με πολύ υλικό μέσα για τα 20 χρόνια κυκλοφορίας του. Πολλά έχουν συμβεί με αφορμή αυτήν την πρωτοβουλία. Μπορείς να μας πεις 2-3 πράγματα;
Πράγματι έχουν συμβεί πολλά και για να είμαι ειλικρινής έχω σιχαθεί να μιλάω γι’ αυτό. Δεν με ενδιαφέρει πλέον. Δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι θέλουν να κυκλοφορήσουν εορταστική έκδοση του άλμπουμ. Ελπίζω μόνο τα αρχικά μέλη του συγκροτήματος να πάρουν κάτι από αυτό! (σ.σ. Τώρα προφανώς βαριέται να γράφει, μπορείτε όμως να τα βρείτε όλα στο www.blabbermouth.net: η έκδοση αυτή επρόκειτο να περιλαμβάνει, εκτός από γενικό remastering, ένα DVD με συνεντεύξεις από τους Nick Bullen, Mick Harris και Justin Broadrick. O Mick Harris ωστόσο αρνήθηκε να λάβει μέρος σε αυτό, οπότε παραμένει ανοιχτό το θέμα. Έχει ξεκινήσει πάντως μεγάλη συζήτηση γύρω από παλιά άλμπουμ που επανακυκλοφορεί αβέρτα η Earache και συγκεκριμένα γύρω από το ποιος τσεπώνει τα χρήματα από τις επανακυκλοφορίες αυτές).
Εκτός από την πολύ μεγάλη δισκογραφική σας παρουσία, έχετε ένα μεγάλο αριθμό ζωντανών άλμπουμ, DVD και συλλογών στο ιστορικό σας και ειδικότερα από το 2000 και μετά. Δεν είναι κάπως υπερβολικό αυτό; Έχετε κάποιον έλεγχο πάνω σε όλα αυτά τα πράγματα που κυκλοφορούν με το όνομά σας;
Προσωπικά δεν έχω υπ’ όψιν κάτι τέτοιο, άρα θα πρέπει να πρόκειται για bootlegs. Έχουμε δύο επίσημα live DVD μόνο (σ.σ. “The complete radio 1 sessions” (2000), “The DVD” (2001), “Noise for music’s sake” (Earache, 2003), “Punishment in capitals” DVD+live album (2003). Και κυκλοφορεί ημιεπίσημα κι ένα live bootleg από την Ιαπωνία από το 1998. Για να μην αναφέρω και τα δύο “Leaders, not followers”)
Πίσω στη δεκαετία του ’80 ο John Peel είχε ανοίξει το δρόμο σε πολλά νέα τότε συγκροτήματα. Τι θυμάσαι από εκείνη την εποχή; Τώρα τη θέση αυτού έχει πάρει το MTV. Σήμερα θα ήταν δυσκολότερο ή ευκολότερο για κάποιον να κάνει αυτό που έκανε τότε ο Peel;
Ο John Peel ήταν πηγή μεγάλης έμπνευσης και βέβαια μιλάμε για μία άλλη εποχή. Το MTV έχει ένα βαθμό επιρροής, λείπει όμως αυτό το αίσθημα την ανεξαρτησίας και της διασκέδασης. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι ένα καλό μέσο, ειδικά με το Headbanger’s Ball που έχουμε εδώ. Την εποχή του Peel υπήρχε μεγαλύτερη μουσική ιδιαιτερότητα.
Εάν κάποιος μελετήσει την ιστορία των NAPALM DEATH θα συνειδητοποιήσει πως το συγκρότημα που υπάρχει τώρα καμία σχέση δεν έχει με το αρχικό line up. Άνθρωποι έχουν έρθει κι έχουν φύγει, αλλαγές έχουν γίνει. Πού βρίσκεται η ουσία των NAPALM DEATH μέσα σε όλα αυτά;
Αυτό το θέμα με τσαντίζει κατά κάποιο τρόπο. Δεν έχει γίνει καμία αλλαγή μέλους εδώ και 16 χρόνια. Υποθέτω πως εγώ είμαι το μακροβιότερο μέλος του συγκροτήματος και μου είχε ζητήσει ο Nick Bullen, ο αρχικός τραγουδιστής των NAPALM DEATH, να παίξω στη δεύτερη μεριά του “Scum” καθώς παρακολουθούσα τα παιδιά από το 1986. Ωστόσο δεν μπήκα στο συγκρότημα παρά μόνο αφού κυκλοφόρησε το “Scum”. Εγώ και ο Micky, ο προηγούμενος drummer, ουσιαστικά προωθήσαμε το συγκρότημα στην underground σκηνή κάνοντας tape trading. Όλα τα άλλα παιδιά ήταν οπαδοί του συγκροτήματος και πιστεύω πως συλλογικά κουβαλάμε μέσα μας το αληθινό πνεύμα των NAPALM DEATH. Αυτοί που επέλεξαν να φύγουν το έκαναν για να ακολουθήσουν άλλα μουσικά μονοπάτια. Εμείς γνωρίζουμε πως πρέπει να ακούγονται οι NAPALM DEATH.
Το συγκρότημα λοιπόν συνδέεται με συγκροτήματα τόσο διαφορετικά όσο είναι οι CATHEDRAL, οι GODFLESH ή οι JESU. Έχετε ακόμη επαφή με τα παλιά μέλη; Πώς σου φαίνεται η μουσική πορεία που έχουν ακολουθήσει, η οποία καμία σχέση δεν έχει με τη δική σας;
Είμαστε πολύ καλοί φίλοι και όσο ακολουθούν το ένστικτό τους και είναι ευτυχισμένοι με αυτό που κάνουν, τότε κι εγώ μοιράζομαι αυτή τη χαρά μαζί τους. Δεν με ενδιαφέρει το γεγονός πως πρόκειται για διαφορετική μουσική.
Έχεις ακούσει κάτι καινούριο πρόσφατα που να σου έκανε εντύπωση;
Τους 324 από την Ιαπωνία, τους TEXTURES από την Ολλανδία και τους COLDWORKER, το συγκρότημα του Anders των NASUM.
Εκτός από περιοδείες, ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Θα περιοδεύσουμε πάρα πολύ. Επίσης, ξεκίνησα επιτέλους την δική μου εταιρεία Feto Records με τον Mick Kenney από τους ANAAL NATHRAKH. Θα κυκλοφορήσουμε αρκετά άλμπουμ μέσω αυτής, όπως για παράδειγμα ένα live άλμπουμ των LOCK UP (!!) που κυκλοφόρησε πέρσι μόνο στην Ιαπωνία, τα άλμπουμ των συγκροτημάτων του Mick EXPLODER και MISTRESS, ένα live split NASUM/ NAPALM DEATH (!!!) από την Ιαπωνία… Του χρόνου θα ηχογραφήσω ένα άλμπουμ με τον Silenoz (DIMMU BORGIR) το οποίο θα κυκλοφορήσει από άλλη εταιρία [σ.σ. πρέπει να αναφέρεται στους INSIDIOUS DISEASE, με Jardar (OLD MAN’S CHILD) στις κιθάρες και Tony Laureano στα drums]. Επίσης θα κυκλοφορήσω καινούριο άλμπουμ με το punk project μου VENOMOUS CONCEPT με τους Kevin Sharp (BRUTAL TRUTH), Dan Lilker (BRUTAL TRUTH, NUCLEAR ASSAULT και πολλά άλλα) και Danny Herrera (NAPALM DEATH). Υπάρχουν και άλλα πράγματα στον ορίζονται, προφανώς όμως τώρα προέχει η περιοδεία με τους NAPALM DEATH.
Την προηγούμενη φορά που μιλήσαμε ήταν λίγο μετά το θάνατο του Mieszko Talarczyk, τώρα σειρά είχε ο Jesse Pintado. Tα συλλυπητήρια μου. Καλή επιτυχία με την περιοδεία!
Ευχαριστώ πολύ! Cheers for the support!
Δισκογραφία
“Scum” (1987)
“From enslavement to obliteration” (1987)
“Harmony corruption” (1990)
“Utopia banished” (1992)
“Fear, emptiness, despair” (1994)
“Diatribes” (1996)
“Inside the torn apart” (1997)
“Words from the exit wound” (1998)
“Leaders not followers” – MCD (1999)
“Enemy of the music business” (2001)
“Order of the leech” (2002)
“Leaders not followers: part 2” (2004)
“The code is red… long live the code” (2005)
“Smear campaign” (2006)
Κωνσταντίνος Βασιλάκος
