ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Haven”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2000
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Fredrik Nordstrom, DARK TRANQUILLITY
ΣΥΝΘΕΣΗ ΓΚΡΟΥΠ:
Mikael Stanne – φωνητικά
Niklas Sundin – κιθάρα
Martin Henriksson – κιθάρα
Anders Jivarp – drums
Michael Nicklasson – μπάσο
Martin Brandstrom – πλήκτρα
Μα τι ωραίος ήταν ο Ιούλιος του 2020! Καμία σχέση με τον φετινό προφανώς, από πάμπολλες απόψεις, αλλά εδώ ασχολούμαστε με τη μουσική και σε αυτήν, συνέβησαν πολλά όμορφα Σουηδικά πράγματα!
Είχαμε πριν δύο εβδομάδες το αντίστοιχο κείμενο για το “Clayman” των IN FLAMES, ε ήρθε και η στιγμή για τους (μέχρι κάποια στιγμή) «διόσκουρούς» τους, τους DARK TRANQUILLITY. Και ο λόγος, για το πέμπτο (όπως και των IN FLAMES) άλμπουμ τους, το “Haven”.
Πάμε με τα βασικά. Μιλάμε για μία μπάντα, που και αυτή (πάλι όπως και οι IN FLAMES… είπαμε… βίοι παράλληλοι μέχρι κάποια στιγμή) δε μπορούσε να κάτσει στα αυγά της συνθετικά. Και πολύ καλά έκανε. Με δεδομένο αυτό λοιπόν και την εξέλιξή τους από το ντεμπούτο τους και μέχρι το “Projector”, δεν κατάλαβα ούτε τότε, αλλά ούτε και τώρα ακόμα, τι το «φοβερά» και «τρομερά» διαφορετικό άκουσαν όλοι όσοι έμειναν έκπληκτοι με το “Haven”. Μία απολύτως φυσιολογική εξέλιξη του δρόμου που είχαν πάρει με το (μνημειώδες) “Projector”, με κάποια κομμάτια μάλιστα του “Haven” να μπορούσαν να έμπαιναν αυτούσια και στον προκάτοχό του, όπως για παράδειγμα τα “Not built to last” και “Feast of burden”.
Σαφώς και έχει διαφορές, καθώς είναι ένα πιο ήπιο ως ένα βαθμό, με τα ηλεκτρονικά στοιχεία της μπάντας να βγαίνουν πιο μπροστά, τον όγκο στις κιθάρες να πηγαίνει ένα κλικ πίσω, τη groove-α να βγαίνει επίσης μπροστά και τα πιο «ακραία» στοιχεία να υποχωρούν και φυσικά η μελωδικότητα να διακατέχει στο μέγιστο βαθμό ολόκληρο το δίσκο, όπως και η πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Σε όλα αυτά, έπαιξαν τεράστιο ρόλο οι αλλαγές που έγιναν στη σύνθεση της μπάντας, για δεύτερο συνεχόμενο δίσκο. Έχουμε λοιπόν δύο «νεούδια» (τότε), τους Mikael Niklasson και Martin Brandstrom σε μπάσο και πλήκτρα αντίστοιχα, αλλά και μία εσωτερική αλλαγή, με την μετατόπιση του Martin Henriksson από το μπάσο στην κιθάρα. Αλλαγές που έγιναν μετά την κυκλοφορία του “Projector”, με σκοπό να στηριχθεί καλύτερα live. Οι αλλαγές αυτές όμως άλλαξαν και τη συνθετική ισορροπία, καθώς οι «νέοι» είχαν ενεργότατο ρόλο σε αυτή στο “Haven” και ειδικά ο Brandstrom, αφού η μπάντα είχε πλέον για πρώτη φορά κανονικό πληκτρά.
Με εξαίρεση το “The wonders at your feet”, ο δίσκος δεν έχει από αυτά που λέμε τα «χιτάκια» της μπάντας, αλλά πραγματικά δεν έχει καμία σημασία, καθώς είναι γεμάτος με υπέροχα τραγούδια. Οι μελωδίες και ο χαρακτήρας του “Same” (από τα αγαπημένα μου), το “Emptier still” που θυμίζει τις πιο αργόσυρτες στιγμές του παρελθόντος τους, το “Not built to last” με την “Projector” αισθητική του, το “Indifferent suns” με το γκοθάδικο ρεφρέν του και το πολύ ωραίο lead στο κουπλέ, το “Ego drama” με το υπέροχο μεσαίο σημείο του, το up tempo “Rundown” … ο καθένας σίγουρα έχει κάποια δικά του που προτιμάει περισσότερο. Όμως ο δίσκος είναι ποιοτικότατος, ασχέτως, επαναλαμβάνω, που δεν έχει «χιτάκια». Η ροή, η συνοχή και η ηχητική του ομοιογένεια σε κρατάει στο χαλαρό, καθόλη τη διάρκειά του.
Φυσικά και πίσω από την κονσόλα είναι ο γκουρού της Σουηδίας την εποχή εκείνη, ο μεγάλος Fredrik Nordstrom. Μέσα στον ίδιο μήνα τότε, κυκλοφόρησαν τρία άλμπουμ, το ένα καλύτερο από το άλλο που είχε αναλάβει. SPIRITUAL BEGGARS, IN FLAMES και DARK TRANQUILLITY. Καλός. Καλός. Το εξώφυλλο είναι δουλειά του κιθαρίστα της μπάντας, Niklas Sundin, γνωστού άλλωστε και για αυτήν του την ιδιότητα, αφού έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια πάρα πολλά εξώφυλλα για διάφορες μπάντες.
Το “Haven” είναι ένα άλμπουμ που ίσως έχει αδικηθεί λίγο. Ναι, δεν είναι το κορυφαίο της καριέρας τους, είναι όμως από τα πλέον σημαντικά για τη μετέπειτα εξέλιξη και πορεία της μπάντας και προσωπικά το γουστάρω πολύ, όχι για τα «χιτ» που δεν έχει άλλωστε (είπαμε, με εξαίρεση ένα), αλλά για την όλη του ατμόσφαιρα και ροή. Άλλωστε μέχρι ένα σημείο (λέγε με “We are the void”), οι DT δεν είχαν τίποτα έστω μέτριο να επιδείξουν στη δισκογραφία τους. Δώστε ξανά μια ευκαιρία οι δύσπιστοι, γιατί ξέρω και κόσμο που μέσα του, το έχει και κορυφαίο στη μετα-“Projector” περίοδο. Αγαπημένα Σουηδικά τέκνα!
Did you know that:
- Το “Wonders at your feet” είναι μακράν του δεύτερου, το πιο πολυπαιγμένο κομμάτι της μπάντας live! Εκτός αυτού όμως, είναι ελάχιστα τα κομμάτια του “Haven” που παίχθηκαν ιδιαίτερα ζωντανά.
- Ο Niklas Sundin το θεωρεί το λιγότερο αγαπημένο του από τα άλμπουμ της μπάντας. Τώρα βέβαια, αν αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι «τυχαίνει» να είναι και το μόνο άλμπουμ της μπάντας στο οποίο δεν έχει συνεισφέρει τίποτα απολύτως συνθετικά, δεν το ξέρω. Απλά το λέω ρε παιδί μου. Ρε Niklas, σε αγαπάμε… έχετε και το “We are the void” όμως…
- Αξίζει πραγματικά να ασχοληθεί, όποιος δεν το έχει κάνει, με τα bonus κομμάτια του δίσκου. Τόσο με το “Cornered” που ήταν στην Ιαπωνική έκδοση του άλμπουμ, όσο όμως και με εκείνα τηςν επανακυκλοφορία του 2009, τα “In sight” και “Misery in me”. Ειδικά με τo “In sight” που είναι στα όρια της μπαλάντας για τους DT. Αξιοπρεπέστατα, αλλά δικαίως δεν μπήκαν στην κανονική έκδοση.
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
