a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Iconoclast” – SYMPHONY X
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2011
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Michael Romeo
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Russell Allen – φωνητικά
Michael Romeo – κιθάρα
Michael Pinnella – πλήκτρα
Michael LePond – μπάσο
Jason Rullo – ντραμς
Τι να πρωτοπώ για τους SYMPHONY X; Το ότι είναι μια από τις μεγάλες μου «μουσικές» αδυναμίες; Το ότι είναι μια από τις καλύτερες progressive/power μπάντες του μεταλλικού στερεώματος; Το ότι είναι και μια από τις πιο αδικημένες επίσης; Βέβαια σε αυτό φταίει και η ίδια η μπάντα η οποία αδίκησε τον εαυτό της, καθώς περιόδευσε για πρώτη φορά στην καριέρα της για τον τρίτο δίσκο της, “The divine wings of tragedy”, σε μια εποχή που δεν υπήρχε το διαδίκτυο και ο καλύτερος τρόπος να γίνει μια μπάντα γνωστή (ή να αυξήσει τέλος πάντων τη δημοτικότητά της) ήταν οι ζωντανές της εμφανίσεις. Να πω για τη φωνάρα του Russell Allen, που είναι ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές της γενιάς του; Να πω για τη συνθετική και εκτελεστική δεινότητα του Michael Romeo; Να πω για το «χταπόδι» τον Jason Rullo, στον οποίο προτάθηκε, με «απευθείας ανάθεση» από τον ίδιο τον John Petrucci, η θέση του Mike Portnoy στους DREAM THEATER, πριν τις περίφημες οντισιόν για την εύρεση του αντικαταστάτη του; Να πω για το εκπληκτικό μουσικό «χαλί» που στήνουν οι Pinnella και LePond με τα πλήκτρα και το μπάσο αντίστοιχα; Ό,τι και να πεις για αυτή τη μπαντάρα είναι λίγο.
Θα σας μιλήσω λοιπόν για το “Iconoclast” που κυκλοφόρησε πριν ακριβώς 10 χρόνια. Οι SYMPHONY X μετά από την τεράστια απήχηση του εκπληκτικού “Paradise lost”, έπρεπε απλά να κεφαλαιοποιήσουν αυτή του την επιτυχία και να κυκλοφορήσουν έναν άξιο διάδοχο, που θα τους διατηρούσε στην αφρόκρεμα της metal σκηνής. Και αυτό ακριβώς έκαναν με το “Iconoclast” που συνεχίζει από εκεί που τελείωσε το “Paradise Lost” με τέρμα τα γκάζια! Heavy κιθάρες, «ογκώδη» και groovy riffs, υψηλές ταχύτητες φουλ στη δίκαση, λιγότερα πλήκτρα αλλά και εκτενέστερα progressive και λυρικά σημεία σε σχέση με τον προκάτοχό του, συνθέτουν το «μουσικό» αποτύπωμα του δίσκου. Και ένας Russell Allen που συνεχίζει να είναι σε δαιμονιώδη φόρμα προσθέτοντας αυτή τη φορά περισσότερο «γρέζι» στη φωνή του.
Το άλμπουμ ξεκινά με τον οδοστρωτήρα ομώνυμο κομμάτι του! Όποιος θα είδε τις διάρκειες των κομματιών πριν ακούσει τον δίσκο, θα σκέφτηκε ότι είναι τρελοί οι άνθρωποι που ανοίγουν τον δίσκο με το πιο μεγάλο σε διάρκεια τραγούδι του! Και όμως οι SYMPHONY X ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν! To “Iconoclast” είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου (αν όχι το καλύτερο), δεν καταλαβαίνεις πότε πέρασαν τα 11 λεπτά της διάρκειάς του και σε βάζει για τα καλά στο πνεύμα του δίσκου. Ένας δίσκος που δεν είναι concept album, αλλά οι στίχοι των τραγουδιών αναφέρονται στο concept της διαρκής «διαμάχης» μεταξύ του ανθρώπου και της μηχανής στη σύγχρονη εποχή, με τη μουσική να αντικατοπτρίζει τέλεια το concept που περιγράφουν οι στίχοι. Συνεχίζουμε με έναν ορυμαγδό από το χιτάκι του δίσκου “The end of innocence” (που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και το εναρκτήριο κομμάτι του), τα groovy “Dehumanized”και “Heretic” και το uptempo “Bastards of the machine”, πριν κατεβάσουμε λίγο «ταχύτητες» για τα “Children of a faceless God”, “Electric Messiah” και “Prometheus (I am alive)”, που χαρακτηρίζονται από τα πιο μελωδικά ρεφραίν τους. Και κλείνουμε με μια από τις καλύτερες power ballads που έχουν γραφτεί ποτέ, το αψεγάδιαστο “When all is lost”. Ένα τραγούδι που είναι τέλειο από την εισαγωγή με το πιάνο, το φανταστικό ρεφραίν, όπου ο Allen δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες της ζωής του, μέχρι το progressive ξέσπασμα λίγο πριν το τέλος του. Ένα τραγούδι που κάνει τα 9 λεπτά του να μοιάζουν πολύ λίγα. Δεν θα μπορούσαμε να ευχηθούμε για ένα καλύτερο τελείωμα σε ένα δίσκο!
Το ”Iconoclast” είναι ένα από τους καλύτερους δίσκους των SYMPHONY X, χάνοντας ίσως στα σημεία από τον εξαιρετικό προκάτοχό του “Paradise lost”, και καταφέρνει 10 χρόνια μετά να ακούγεται το ίδιο φρέσκο με την εποχή που κυκλοφόρησε! Άλλωστε οι στίχοι του ρεφραίν του ομώνυμου κομματιού είναι περισσότερο επίκαιροι από ποτέ, την εποχή της πανδημίας που διανύουμε: “We are strong! We will stand and fight!”
Did you know that:
- Το “Iconoclast” κυκλοφόρησε σαν μονό CD όπως επίσης και σαν 2CD special edition digipak, με 3 περισσότερα τραγούδια και διαφορετικό tracklist. O κιθαρίστας Michael Romeo δήλωσε ότι η special έκδοση περιλαμβάνει τη σειρά τραγουδιών που η μπάντα σκόπευε αρχικά να κυκλοφορήσει, αλλά η δισκογραφική τους (Nuclear Blast) ήθελε επίσης μία έκδοση μονού δίσκου. Σύμφωνα με τον Romeo, το τραγούδι “Reign In Madness” είναι το κατάλληλο κλείσιμο για το δίσκο. Οπότε βασικά η special έκδοση περιλαμβάνει τον πλήρη δίσκο.
- Το ομώνυμο τραγούδι ,“Iconoclast”, ήταν το πρώτο που γράφτηκε για τον δίσκο και μάλιστα ο κιθαρίστας Michael Romeo το έγραψε μέσα σε μια μέρα!
- Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος της περιοδείας για την περιοδεία του “Iconoclast”, τον Φεβρουάριο του 2013, ο ντράμερ της μπάντας Jason Rullo εισήχθη στο νοσοκομείο με καρδιακή ανεπάρκεια, από όπου και έλαβε εξιτήριο μετά από μια εβδομάδα. Στη συνέχεια μπήκε σε πρόγραμμα αποκατάστασης, υπό ιατρική επίβλεψη, που διάρκεσε τουλάχιστον 3-6 μήνες. Στην περιοδεία της μπάντας στη Νότιο Αμερική και την Ευρώπη αντικαταστάθηκε από τον John Macaluso, μέχρι την πλήρη αποκατάσταση του.
Γιώργος Βογιατζής
