ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Bloody Kisses” – TYPE O NEGATIVE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1993
ΕΤΑΙΡΙΑ: Roadrunner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Peter Steele/Josh Silver
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Peter Steele – φωνητικά, μπάσο
Kenny Hickey – κιθάρα
Josh Silver – πλήκτρα
Sal Abruscato – ντραμς
Εάν εξαιρέσουμε την κυριολεκτικά οργασμική εισαγωγή, η φράση “Father, forgiver her, for she knows not what she does” στην αρχή του κομματιού “Christian Woman” είχε την ίδια shock value με το “Are you readyyyy…?” στο άνοιγμα του ντεμπούτου των Korn, γιατί έτσι παρουσιαστήκανε μπροστά μου δύο διαφορετικά σύμπαντα: το gothic metal και το nu metal. Το “Bloody Kisses” το ανακάλυψα το 1995, λίγο πριν να πέσουν στα χέρια μου οι δίσκοι της Αγίας Τριάδας του gothic doom, όπως μου αρέσει να τους ονομάζω: PARADISE LOST, ANATHEMA και MY DYING BRIDE, και αρκετά πριν να έχω ακούσματα post punk, death rock, κλπ. Ήταν ο δίσκος που έφερε την gothic σκηνή στο mainstream.
Λίγοι θα υποψιαζόντουσαν ότι από τις στάχτες των CARNIVORE, μια μπάντα thrash με στοιχεία hardcore και αρκετή δόση καφρίλας, θα γεννιόταν μια μπάντα που θα έκανε όλες τις γκοθούδες να αναστενάζουν, αν και η αλήθεια είναι ότι εκείνες πρώτες έκαναν τον Peter Steele να αναστενάζει από πόθο και τον ώθησαν να κάνει μουσική που πίστευε ότι θα τις άρεσαν. Όταν λοιπόν, ο Peter διέλυσε τους CARNIVORE, είχε αρχίσει ήδη να ανακαλύπτει την γεμάτη ζωντάνια alternative σκηνή της Νέας Υόρκης και του τράβηξαν την προσοχή ιδιαίτερα τα clubs όπου μπορούσε να ακούσει από τους SISTERS OF MERCY και BAUHAUS μέχρι τους SWANS και MY BLOODY VALENTINE.
O Peter Steele, γέννημα θρέμμα του Brooklyn, όπως και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος, άρχιζε να πειραματίζεται φτιάχνοντας ένα μουσικό κοκτέιλ όπου ανακατεύονταν η τυπική hardcore/punk σκηνή της πόλης του, τα παιδικά του ακούσματα (η pop των 60s και 70s), oι BEATLES, οι BLACK SABBATH κι ένα άκρως καυστικό χιούμορ που δεν θα ήταν ανεχτό σήμερα στην εποχή του πολιτικά ορθού ολοκληρωτισμού.
Οι δύο πρώτοι τους δίσκοι (αν και το “Origin of the Feces” είναι βασικά ένα remake του ντεμπούτου τους) ήδη έδειχναν την μουσική κατεύθυνση που θα έπαιρναν κατόπιν, αλλά ήταν με αυτό τον δίσκο όπου όλα τα συστατικά του κοκτέιλ ήταν στις τέλειες αναλογίες.
Το δύο πρώτα τραγούδια (“Christian Woman” και “Black No. 1”) έχουν καταλήξει να είναι κάτι σαν ύμνοι αυτής της σκηνής, αν και λίγοι τότε διέβλεπαν την ειρωνεία που διέχυε τα κομμάτια (λεπτομέρειες πιο κάτω). Ακόμα κι έτσι όμως, όταν ο Peter επαναλαμβάνει με πείσμα τον στίχο “Jesus Christ looks like me” υπό τον ήχο του εκκλησιαστικού οργάνου, με την χαρακτηριστική βαρύτονη φωνή και με το image του με δύο μέτρα μπόι, τα μακριά ίσια μαύρα μαλλιά και τους βαμπυρικούς κυνόδοντές του, όπως και να του κάνουμε, καταλήγουμε να συμφωνούμε μαζί του.
H αγάπη του Steele για την pop φαίνεται στην διασκευή του τραγουδιού “Summer Breeze” των SEALS AND CROFTS (1972), όπου του έδωσαν μια εντελώς διαφορετική χροιά, τόσο ηχητικά όσο και στιχουργικά, γιατί ο Peter το ηχογράφησε με δικούς του στίχους. Στίχοι που δεν άρεσαν καθόλου στο ντουέτο και του απαγόρευσαν να τους συμπεριλάβει στον δίσκο, οπότε η διασκευή ηχογραφήθηκε με τους αρχικούς στίχους (η διασκευή με τους στίχους του Peter υπάρχει στο YouTube και λέγεται “Summer Girl”). Αλλά και οι BEATLES έχουν την τιμητική τους στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου, “Can’t Lose You”, όπου έφεραν στο στούντιο έναν παίχτη του σιτάρ (οι BEATLES ήταν οι πρώτοι που εισήγαγαν αυτό το όργανο σε έναν δίσκο στον Δυτικό κόσμο), χρησιμοποιώντας ψυχεδελικά φωνητικά και κόβοντας το κομμάτι απότομα, έτσι όπως έκαναν κι εκείνοι στο “I Want You (She’s So Heavy)” (παρεμπιπτόντως θεωρείται από τα κομμάτια-πρόδρομος του doom).
Tο άκρως (αυτο)σαρκαστικό και ανατρεπτικό χιούμορ της μπάντας όμως τους είχε βάλει και σε μπελάδες, ειδικά στην Ευρώπη όπου τους είχαν κατηγορήσει για ακροδεξιούς και αυτό δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητο φυσικά. Έτσι, στον δίσκο έχουμε δύο κομμάτια που είναι πολύ πιο σπιντάτα, πιο punk, πιο άγρια: “Kill All the White People” και “We Hate Everyone”. Αργότερα, για την digipack έκδοση, o Peter τα έβγαλε και στην θέση τους έβαλε το gothic κομμάτι “Suspended in Dusk” γιατί πίστευε ότι έτσι διόρθωνε το λάθος της αρχικής έκδοσης όπου τα δύο κομμάτια «έσπαγαν» το όλο feeling του δίσκου.
Σχεδόν όλοι συμφωνούν στο ότι σ’ αυτό τον δίσκο, όλα τα στοιχεία του ήχου τους είναι εξισορροπημένα, γιατί πριν κυριαρχούσε ο punk ήχος, ενώ μετά από αυτόν κυριάρχησε το gothic στοιχείο. Με μελωδίες σκοτεινές αλλά που σου μένουν στο μυαλό από την πρώτη ακρόαση, ήταν ο δίσκος που έκανε όσους όλους δεν είχαν ακόμη γοητευθεί από την σκοτεινή πλευρά της μουσικής, ίσως γιατί το post punk και το gothic rock να μην ήταν αρκετά σκληρός ήχος για αυτούς, να αρχίζουν να ντύνονται κι εκείνοι όπως ο Lestat στην ταινία «Συνέντευξη με Έναν Βρυκόλακα», που βγήκε λίγο μετά, ή σαν την Lydia Deetz στο Beetlejuice, Αρκετοί από αυτούς άρχισαν να θέλουν να κάνουν κάτι παρόμοιο. HIM, LACUNA COIL, MOONSPELL και οι THE 69 EYES είναι απλά κάποια παραδείγματα από τις τόσες μπάντες που επηρεάστηκαν όχι μόνο από αυτόν τον δίσκο αλλά από τον Peter Steele και την παρέα του γενικότερα. Ο δίσκος έπεσε και στα χέρια των MÖTLEY CRÜE που τους άρεσε πολύ και τους ζήτησαν να έρθουν ως support στην περιοδεία που έκαναν τότε με τον John Corabi. Όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι TYPE O NEGATIVE, εκείνη η περιοδεία εκτόξευσε την δημοτικότητά τους. ‘Έκτοτε, η ζωή άλλαξε και για εκείνους, γιατί λόγω της επιτυχίας του δίσκου άφησαν της δουλειές τους κι έγιναν επιτέλους επαγγελματίες μουσικοί. Η επιτυχία που δυστυχώς οδήγησε τον Peter στον δρόμο της κατάχρησης ουσιών και στο πρόωρο τέλος στις 14 Απριλίου του 2010.
DID YOU KNOW THAT?
- O Peter Steele έγραψε το κομμάτι “Black No. 1” καθώς περίμενε να αδειάσει το σκουπιδιάρικο που οδηγούσε σε ένα βιολογικό σταθμό της Νέας Υόρκης γιατί τότε δούλευε για το τμήμα Πάρκων της πόλης. Ο τίτλος του κομματιού είναι μια αναφορά σε μια φτηνή βαφή μαλλιών που χρησιμοποιούσε η κοπέλα του που ήταν γκοθού και που εξαιτίας της, καθώς ισχυρίζεται ο ίδιος, έκοψε τις φλέβες του. Αν και το τραγούδι σαρκάζει όλες εκείνες τις gothic κοπέλες που στην πραγματικότητα είναι ερωτευμένες με τον εαυτό τους και το μόνο που προσέχουν είναι η εμφάνισή τους, κατέληξε να γίνει μεγάλο hit στα gothic clubs.
- Το οργασμικό intro του δίσκου έγινε χάρη στην φιλική συμμετοχή της τότε κοπέλας του Josh Silver.
- Η κοπέλα που αναφέρεται στο τραγούδι “Christian Woman” είναι μια άλλη πρώην του Peter, η οποία είχε κάποιες παράξενες σεξουαλικές προτιμήσεις. Για παράδειγμα, προτού συνευρεθούν, εκείνη του ζήταγε να ντυθεί σαν Καθολικός ιερέας γιατί έτσι ερεθίζονταν κάργα. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζoνταν ο
- Το τραγούδι “Bloody Kisses (A Death in the Family)” αναφέρεται στην πραγματικότητα σε μια από τις γάτες του Peter. Επειδή φοβόταν ότι θα φαινόταν γελοίο ένας νταγλαράς δύο μέτρα με βαμπυρικούς κυνόδοντες και μύες (o Peter σήκωνε βάρη) να κλαψουρίζει για τον θάνατο της γάτας του, αποφάσισε να δώσει στο κομμάτι μια μεταφορική χροιά.
- Στα gang vocals συμμετέχουν οι φίλοι τους LIFE OF AGONY, μια μπάντα που συμμετείχε ο τότε ντράμερ των TYPE O NEGATIVE, Sal Abruscato και που λίγο αργότερα θα γνώριζαν κι εκείνοι επιτυχία με το ντεμπούτο τους River Runs Red. Επειδή ο Sal δεν συμφωνούσε με την gothic στροφή στον ήχο των ΤΟΝ, έφυγε για να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στους LIFE OF AGONY. Παραδόξως, το 2010 έκανε την μπάντα A PALE HORSE NAMED DEATH που έχει πολλά κοινά στοιχεία στον ήχο με τους ΤΟΝ και στα live συμμετέχει ο ντράμερ που τον αντικατέστησε στους ΤΟΝ, Johnny Kelly (o Sal παίζει κιθάρα σε αυτό το σχήμα).
Γιώργος Γκούμας
