ONOMA ΑΛΜΠΟΥΜ: “Love”- THE CULT
ETOΣ KYKΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1985
ΕΤΑΙΡΙΑ: Beggars Banquet
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Steve Brown
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Ian Astbury
Kιθάρες – Billy Duffy
Mπάσο – Jamie Stewart
Τύμπανα – Mark Brzezicki
Αυτοί που δεν είναι πολύ σχετικοί με το παρελθόν των Βρετανών ΤΗΕ CULT ίσως δεν γνωρίζουν ότι το σχήμα ξεκίνησε σαν SOUTHERΝ DEATH CULT που μετέπειτα ονομάσθηκαν DEATH CULT, ώσπου να φτάσουμε στα τέλη του 1983 και τελικά η μπάντα να ονομασθεί ΤΗΕ CULT. Με το νέο της όνομα θα κυκλοφορήσει τον Αύγουστο του 1984 το ντεμπούτο της με τίτλο “Dreamtime”. Ο δίσκος αυτός κατάφερε και τους έδωσε την απαραίτητη δημοτικότητα κυρίως στην Βρετανία και ουσιαστικά ήταν ένα ξεκίνημα όπου διαφαίνονταν οι μεγάλες δυνατότητές τους τόσο στην σύνθεση όσο και στην ερμηνευτική ικανότητα του τραγουδιστή Ιan Astbury.
Mε την αναγνώριση της μουσικής τους και μετά από μια μεγάλη περιοδεία με τους ΒIG COUNTRY θα κυκλοφορήσουν τον Μάιο του 1985 το νέo τους single “She sells sanctuary” για να προϋπαντήσουν τον διάδοχο του ντεμπούτου τους. Το single αυτό θα φθάσει στο #15 των singles charts και θα αγαπηθεί ιδιαίτερα γεγονός που έδωσε ώθηση αλλά και αρκετή πίεση στην μπάντα να μπει στο studio για δύο μήνες (Ιούλιος και Αύγουστος) για να ηχογραφήσουν τον δεύτερο τους δίσκο που θα ονομαζόταν “Love”. To δεύτερο single δεν θα αργήσει, ήταν το κομμάτι “Rain” και θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο. Και αυτό θα έχει την ανάλογη αποδοχή και θα φθάσει στο #17 των singles charts.
Με δύο singles να προετοιμάζουν τον δίσκο και με την μπάντα να φαίνεται να πατά πιο γερά στα πόδια της και να έχει κατασταλάξει όσον αφορά το μουσικό πεδίο που θέλουν να κινηθούν. Ενώ στο ντεμπούτο τους είχαμε new wave και post punk κατεύθυνση, στο “Love” διαφαίνεται μια στροφή προς πιο rock κατευθύνσεις και με μπόλικη ψυχεδέλεια μπολιασμένη στα τραγούδια. Επιπλέον η μπάντα θα δηλώσει ανοιχτά την αγάπη της για την μουσική των ΖΕPPELIN, Jimi Hendrix και DOORS. Αυτή η στροφή του σχήματος εκείνη την εποχή ερχόταν σε αντίθεση με το παρελθόν της συν το γεγονός ότι η new wave/post punk κοινότητα δεν δεχόταν μουσική που ήταν επηρεασμένη από hippies και γενικότερα πράγματα από την ψυχεδελική σκηνή της δεκαετίας του ‘60, αφού οι αναφορές της και η βάση της ήταν το punk των mid 70s και έπειτα.
Όλα αυτά είχαν να αντιμετωπίσουν εξωμουσικά οι CULT εκείνη την εποχή, παρόλα αυτά οι ίδιοι είχαν κάνει τις επιλογές τους (όπως αποδείχθηκε μελλοντικά είχαν όραμα για την μπάντα και έφτασαν εκεί που έφτασαν) και ο δίσκος θα κυκλοφορήσει στις 18 Οκτωβρίου του 1985. Ο δίσκος ήταν η εμπορική επιτυχία που επιθυμούσε το σχήμα, έφθασε στο # 4 στην Βρετανία και έμεινε στα chars 22 εβδομάδες, πράγμα που σημαίνει ότι ο δίσκος πουλούσε συνεχώς κάθε εβδομάδα ώστε να μπορούσε να παραμένει εκεί. Συνολικά ξεπέρασε τις 100 χιλιάδες στην Βρετανία και πούλησε πολύ καλά αντίστοιχα και στη Ευρώπη.
Η μπαλάντα “Revolution” θα κυκλοφορήσει σαν τρίτο single από τον δίσκο και εδώ έχουμε ένα εξαιρετικό κομμάτι με catchy μελωδία και αναφορές στο μουσικό παρελθόν του σχήματος.
Ο δίσκος είναι ένα μείγμα ψυχεδελικού rock αναμειγμένο με goth, new wave και hard rock στοιχεία, όλα αυτά δεμένα με μπόλικη μαεστρία και ικανότητα. Οι κιθάρες τους Billy Duffy εδώ λάμπουν από την αρχή μέχρι το τέλος, τα φωνητικά του Astbury δεν χρειάζονται ιδιαίτερη μνεία, ο τύπος θα εξελιχθεί σαν ένας από τους μεγαλύτερους και καλύτερους ερμηνευτές ever κι εδώ πραγματικά λάμπει. Το rhythm section εξαιρετικό και θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα στο παίξιμο του session drummer Mark Brzezicki που πραγματικά απογειώνει το αποτέλεσμα. Επίσης η παραγωγή ανατέθηκε στον Βρετανό Steve Brown που είχε κάνει παραγωγές στους ΒΟΟΜΤΟWN RATS και WHAM τα προηγούμενα χρόνια.
Η παραγωγή του άλμπουμ, πράγματι καταφέρνει και αναδεικνύει τα ετερόκλητα μουσικά στυλ του δίσκου και η ροή του είναι τέλεια και πλήρως ισορροπημένη. Το εναρκτήριο “Nirvana” ουσιαστικά σε βάζει στο κλίμα του δίσκου με την υπέροχη καθαριστική του δουλειά, η ενασχόληση του Αstbury με τον Βουδισμό αποτυπώνεται στο λυρικό μέρος του κομματιού. Το “Big neon glitter” διαθέτει αυτή την εκπληκτική “ευαισθησία” που τους διακατέχει, αυτό το κομμάτι έχει εκπληκτικά drums εκτός των άλλων. Το ομότιτλο κομμάτι είναι ένα στακάτο rock κομμάτι, το “Rain” είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι επηρεασμένο από τους Ινδιάνους και επίσης το επικό “Brother wolf, sister moon” άνετα είναι ανάμεσα στα 3-4 καλύτερα κομμάτια του δίσκου. Εξαιρετική ερμηνεία από τον Astbury, επιβλητική ατμόσφαιρα αξίζει να το ακούσει κάποιος για να καταλάβει την μουσική ποικιλία αυτού του δίσκου.
Το “She sells sanctuary” είναι το πιο γνωστό κομμάτι του δίσκου και όχι άδικα μιας και πρόκειται για ένα εκρηκτικό hard rock άσμα που σε ξεσηκώνει αμέσως και στα επόμενα χρόνια θα γινόταν και αυτό ένα από τα πιο trademark κομμάτια του σχήματος. To ψυχεδελικό/garage rock “Phoenix” έχει μια εισαγωγή που θυμίζει STOOGES, το “Hollow man” είναι ίσως το πιο post punk κομμάτι του δίσκου και το “Black angel” μια εξαιρετική συναισθηματική μπαλάντα που ρίχνε την αυλαία.
Συνολικά, το “Love” είναι ένας εξαιρετικός δίσκος που έδωσε την ώθηση στην μπάντα, τους έβγαλε από το συναισθηματικό αδιέξοδο και τους έστρωσε τον δρόμο για όλη την μελλοντική φανταστική πορεία που θα πραγματοποιούσαν. Είναι ένα άλμπουμ που έφερε στο προσκήνιο το ιδιαίτερο ταλέντο των Βilly Duffy και Ιan Αstbury και διαθέτει σπουδαία κομμάτια που ακούγονται 40 χρόνια μετά το ίδιο φρέσκα όπως τότε που κυκλοφόρησαν. Αξίζει να το ακούστε όσοι δεν το έχετε ήδη κάνει.
Did you know that:
-To “She sells sanctuary” που κυκλοφόρησε αρκετούς μήνες πριν τον δίσκο ηχογραφήθηκε στα Olympic studios στο Λονδίνο, studio που έγραφαν οι LED ZEPPELIN, οι FREE και πολλοί άλλοι. Το υπόλοιπο άλμπουμ ηχογραφήθηκε στα Jacobs studios στο Farnham.
– O παραγωγός Steve Brown είχε κάνει παραγωγή το 1983 στο ντεμπούτο των WHAM. O Billy Duffy θα αναφέρει: “Ο Steve Brown είχε αυτή την pop ευαισθησία, αλλά η βάση του ήταν rock και είχε μια πολύ υπεροπτική στάση. Ήταν πολύ επικεντρωμένος στην pop και ήθελε να αναδείξει την εμπορικότητα στο συγκρότημα. Ένιωθε ότι είχαμε ταλέντο, αλλά δεν είχαμε μαζέψει αρκετά τα pop hooks μας. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να μας βοηθήσει να δουλέψουμε πάνω σε αυτό. Ήταν απλώς ένα από εκείνα τα πράγματα όπου το άλμπουμ ήταν γραφτό να συμβεί, αλλά δεν το θεωρούσαμε δεδομένο”.
– Tα τύμπανα στo “She sells sanctuary” τα έπαιξε ο drummer Νigel Preston o οποίος απολύθηκε από το σχήμα πριν τις ηχογραφήσεις του δίσκου.
– Για παραγωγό του δίσκου τo σχήμα επιθυμούσε τον Steve Lillywhite αλλά αυτός εκείνη την εποχή ήταν απασχολημένος με τους U2 και τους SIMPLE MINDS.
– Ποια ήταν η σημασία του δίσκου για την μπάντα την δεδομένη στιγμή περιγράφεται άψογα από τον κιθαρίστα Billy Duffy παρακάτω:
“Μας έδωσε αυτοπεποίθηση. Βρήκαμε την ταυτότητά μας. Αυτό το άλμπουμ σήμαινε πολλά για εμάς και μας έδωσε αυτοπεποίθηση ότι ήμασταν στο σωστό δρόμο. Υπήρξαν μερικές στιγμές αμφιβολίας μετά το “Dreamtime” και μπορεί να είχαμε μερικά σκοτεινά βράδια αμφιβολίας για τον εαυτό μας, αν και το να έχουμε ένα μεγάλο hit single όπως το “She sells sanctuary” βοηθάει. Ήταν πολύ σημαντικό για εμάς να μην είμαστε απλώς one hit wonders και να βρούμε ποιοτικά τραγούδια την εποχή που μόλις μας είχε προσέξει το κοινό. Ξαφνικά, αντί να είμαστε υπο-πολιτισμικοί, ήμασταν ανοιχτοί σε ολόκληρη τη βρετανική μουσική αγορά. Ήταν ενδιαφέρον”.
– Σε αρκετές μετέπειτα εκδόσεις του δίσκου υπάρχουν τα bonus κομμάτια “Judith” και “Little face”.
– O δίσκος κυκλοφόρησε στην Ελληνική αγορά από την εταιρία Virgin σε ελληνική κοπή, η Virgin τότε είχε την διανομή στην χώρα μας της Beggars Banquet.
Γιάννης Παπαευθυμίου
