ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Walls of Jericho” – HELLOWEEN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1985
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Noise Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Harris Johns
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Kai Hansen
Κιθάρες – Michael Weikath / Kai Hansen
Μπάσο – Markus Grosskopf
Drums – Ingo Schwichtenberg
Τούτη εδώ η επέτειος είναι από τις πιο σημαντικές! Σε όλες τις αφίσες που αφορούν επερχόμενες συναυλίες των HELLOWEEN, βλέπουμε και ένα “40th anniversary”, οπότε η βασική ερώτηση είναι 40 χρόνια από τι; Όχι από τη δημιουργία της μπάντας, που δρομολογείται τόσο πίσω όσο το 1978, αλλά από την κυκλοφορία του πρώτου ομότιτλου EP καθώς και του πρώτου Full Length που ακούει στο όνομα “Walls of Jericho” και πρόκειται για έναν από τους πιο βαρυσήμαντους Metal δίσκους όλων των εποχών! Οι κολοκύθες μπορεί να πιστώνονται δίκαια τα περισσότερα εύσημα για την θέσπιση αυτού που αποκαλούμε σήμερα Ευρωπαϊκό Power Metal, αλλά πριν φτάσουν σε αυτό το σταθμό κάνανε μία στάση από το Speed ιδίωμα, με το “Walls of Jericho” να αποτελεί την πιο διαφορετική, ωμή, άγουρη και γρήγορη δουλειά του συγκροτήματος.
Επειδή πλέον η κυκλοφορία συναντάται κυρίως ως Special Edition με την προσθήκη κάποιων EP, σαν Full Length θεωρούμε τα τραγούδια από το “Ride the sky” μέχρι το “How many tears”. Στο εξώφυλλο δεν θα βρούμε κολοκύθες, αλλά τον Fangface να γκρεμίζει τα τείχη ενός κάστρου, το οποίο λειτουργεί και ως ένας συμβολισμός των προθέσεων της μπάντας. Μία μασκότ που δεν έμεινε για πολύ, καθώς υπήρχε ο φόβος ότι θα δημιουργήσει πολλούς συνειρμούς με τον Eddie των IRON MAIDEN. Για τον λόγο αυτό είναι η τελευταία φορά που εμφανίζεται σε άλμπουμ των HELLOWEEN, με τον αστερίσκο ότι αργότερα το σχέδιό του υιοθετήθηκε από τους GAMMA RAY, εξού και ότι είναι μία αρκετά γνωριμη φιγούρα που έχουμε δει πολλάκις.
Σε πιο μουσικά πράγματα τώρα, έχουμε να κάνουμε με την μοναδική κυκλοφορία των HELLOWEEN όπου ένας εκ των πατέρων του είδους, ο Kai Hansen, αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου τα φωνητικά. Σίγουρα οι Deris και Kiske είναι πιο τραγουδιστές, πατάνε πιο σωστά στις νότες και αντικειμενικά έχουν καλύτερες φωνές (ΦΩΝΑΡΕΣ, όχι απλά φωνές)… και εδώ βάζω ένα τεράστιο αλλά! Ο Kai βγάζει ένα πιο ωμό και ανέμελο συναίσθημα, έχει ταυτιστεί με το Power Metal, και είναι ο ορισμός της αποθέωσης όταν πιάνει το μικρόφωνο. Οπότε παρά το γεγονός ότι εδώ τον απολαμβάνουμε στην πιο άγουρη εκδοχή του (καμία σχέση με GAMMA RAY), ένα από τα χαρακτηριστικά του Metal είναι να μην δίνει λογαριασμό σε κανέναν και έτσι θα βγω και θα πω πως το Kai’s Medley ήταν η αγαπημένη μου στιγμή στις πρόσφατες συναυλίες τους και κανείς δεν θα μπορέσει να αναπαράξει την αγνή πώρωση των φωνητικών του δίσκου αυτού.
Οι Weikath και Grosskopf παραμένουν βασικά μέλη της σύνθεσης από τότε μέχρι και σήμερα και είναι ένας λόγος που ενώ η τόσο γρήγορη και τραχιά δομή των τραγουδιών δεν συνέχισε να τους ακολουθεί, υπάρχουν αρκετές λεπτομέρειες που μας κάνει να λέμε “αυτό είναι HELLOWEEN”. Πρώτο και κύριο οι μπασογραμμές του Markus οι οποίες ακούγονται πεντακάθαρα και αποπνέουν αυτόν τον happy Halloween αέρα που συναντάμε και στα Keepers. Επίσης παρά το Speed Metal της υπόθεσης, οι μελωδίες στα σόλο και τα leads πάνε και έρχονται, είναι δεδομένο ότι κάτι το ξεχωριστό κρύβεται καθώς δεν αρκούμαστε στο ‘μόνο γκάζι’.
Να μιλήσουμε για tracklist; Όλα τα τραγούδια στέκονται σε πολύ καλό επίπεδο, άλλα λιγότερο π.χ. “Gorgar”, άλλα περισσότερο όπως το “Metal Invaders”, ή ΠΟΛΥ περισσότερο – ναι για σένα λέω “Heavy Metal (Is the law)”. Εκτός αυτών όμως ο δίσκος στεγάζει και δύο συνθέσεις που θεωρώ ότι έχουν θέση στα καλύτερα τραγούδια ολόκληρης της μουσικής μας! Στην υποκειμενική ερώτηση ποιο είναι το απόλυτο Heavy Metal τραγούδι οι απαντήσεις είναι ποικίλες, κάποιος θα μπορούσε να πει το “Painkiller”, άλλος το “Master of puppets”, εγώ θα έλεγα λοιπόν είτε “Ride the sky” ή το “How many tears”. ‘Υμνοι, σοκ, δέος και τα δύο. Ταχύτητα, μελωδίες, σόλο, κοπάνημα, χορταστική διάρκεια, πείτε μου τι τους λείπει. Σε όσες συναυλίες GAMMA RAY έχω πάει, δεν υπήρχε φορά που να άφησαν οι Έλληνες οπαδοί τον Hansen να φύγει από την σκηνή αν δεν έπαιζε το “Ride the sky”.
Το “Walls of Jericho” είναι λοιπόν το πρώτο πλήρες άλμπουμ της μεγαλύτερης ιστορικά Power Metal μπάντας, η οποία καθόρισε ένα ολόκληρο είδος, καθώς και πολλές γενιές μουσικών αλλά και οπαδών. Μπορεί να μην είναι καθαρό Power, αλλά έθεσε βάσεις για την συνέχεια. Εκτός των άλλων, γιατί αυτό μετράει, στόλισε τη βαριά μουσική με μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που θα μπορούσε να έχει. Το καλοκαίρι που θα έρθουν, κάπου ανάμεσα στις υψηλές οκτάβες της φωνάρας του Kiske, το γρέζι και την ενέργεια του ανήσυχου και επίσης τραγουδισταρά Deris, θα περιμένω με τεράστια ανυπομονησία τη στιγμή που θα πιάσει μικρόφωνο το ιερό τοτέμ του Power Metal και θα τραγουδήσει έναν από τους ύμνους του άλμπουμ. Δίσκαρος φοβερός όχι γιατί είναι αψεγάδιαστος, αλλά γιατί οι ατέλειές του είναι τέλειες, και εννοείται πως μιλάμε για ορόσημο!
Παύλος Παυλάκης
