ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Ceremony of opposites” – SAMAEL
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1994
ΕΤΑΙΡΙΑ: Century Media Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Waldemar Sorychta
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Masmiseîm – Μπάσο
Vorphalack – Κιθάρες, φωνητικά
Xytras – Τύμπανα
Rodolphe H. – Πλήκτρα
Μπορεί το δεύτερο κύμα του black metal, με επικεφαλής σχήματα όπως οι MAYHEM, οι IMMORTAL και οι EMPEROR να θεωρείται ως Νορβηγική υπόθεση, όμως είναι ακριβώς έτσι; Σιών της Ελβετίας και το ημερολόγιο γράφει Απρίλιος του 1987. Τα αδέλφια Vorphalack και Xytraguptor, ιδρύουν ένα συγκρότημα, το οποίο ακούει στο όνομα SAMAEL. Η δουλειά του, είναι να παρουσιάσει καθαρό και ατόφιο, ωμό και ορθόδοξο μαύρο μέταλλο στον κόσμο δείχνοντας ότι οι παγωμένες εκτάσεις του Βορρά, δεν έχουν μόνο αυτές το λόγο σε ένα κίνημα εν τη γενέσει του, που έμελε να γεννήσει τόσα και τόσα παρακλάδια, υπάρχων πλήρως παραγωγικό και εξελίξιμο μέχρι και στις ημέρες μας.
Το ντεμπούτο άλμπουμ της μπάντας, το “Worship him”, κυκλοφόρησε το 1991, και οι Ελβετοί, έδειξαν απευθείας τα δόντια τους στο μεταλλικό μουσικό στερέωμα. Η χρονιά που θα τους έγραφε με χρυσά γράμματα στις σελίδες της ιστορίας του σκληρού ήχου όμως, ήταν το 1994. Την ίδια χρονιά που κυκλοφορούσε το εμβληματικό “De mysteriis dom sathanas”, οι SAMAEL, κυκλοφόρησαν το τρίτο πλήρες άλμπουμ τους, το οποίο μάλλον αποτελεί και το magnum opus τους, το μοναδικό “Ceremony of opposites”, το οποίο επηρέασε και επηρεάζει, τοποθετώντας τους ανάμεσα στην ελίτ του black metal κόσμου.
Ο δίσκος, διαφοροποιείται από τους δύο προκατόχους του μουσικά (είχαν κυκλοφορήσει και το “Blood ritual” το 1992), κόβοντας το τέμπο, χαμηλώνοντας κατά τι τις ταχύτητες, προσθέτοντας όμως βάθος στην παραγωγή, δίνοντας για πρώτη φορά ξεκάθαρο το στίγμα της ιδιαιτερότητας των SAMAEL, αλλά και κάποια πρώτα σημάδια της πορείας που θα ακολουθούσε το συγκρότημα στο μέλλον του, ένα μέλλον που ηχητικά όμως θα το καθόριζε πιο ξεκάθαρα το “Passage”, ένα ακόμα αριστουργηματικό άλμπουμ, δύο χρόνια αργότερα.
Το “Ceremony of opposites”, δεν είναι ένα μεγάλο σε διάρκεια άλμπουμ. Είναι ένας δίσκος που “τρέχει” σε μόλις 36 λεπτά. Δέκα κομμάτια αποτελούν το περιεχόμενο του, τα οποία μπορεί να έχουν μέσο όρο τα 3,5 λεπτά, είναι όμως τόσο συμπαγή και τόσο σφιχτοδεμένα, που αρκούν να εκφράσουν αυτό που θέλουν, χωρίς να αφήνουν περιθώρια για αμφισβήτηση του επιπέδου των συνθέσεων. Από το άνοιγμα του δίσκου με το εξαιρετικό “Black trip”, ένα μαύρο ταξίδι ξεκινά, το οποίο οδηγεί στην εωσφορική αναζήτηση, αλλά όχι τελετουργικά αλλά απελευθερωτικά, όπως τουλάχιστον το ίδιο το συγκρότημα περιέγραψε τις “αντιθέσεις” που θα ήθελε να περιγράψει μέσα από την μουσική του. “Celebration of the fourth”, “Son of earth”, “Mask of the red death”. Ένα προς ένα τραγούδι, αυτό το χωρίς filler άλμπουμ, παρασύρει τον ακροατή με τρόπο, που ίσως δεν έχουν καταφέρει ξανά μέχρι σήμερα οι ίδιοι του οι δημιουργοί να πετύχουν.
Κάποια industrial στοιχεία, στην παραμόρφωση της κιθάρας, ίσως να αχνοφαίνονται στο “Ceremony of opposites”. Ίσως να τα εντοπίζουμε απλά επειδή ξέρουμε το παρόν της μπάντας. Για το 1994 όμως, χωρίς τέτοια ταμπέλα, ο ήχος που έβγαζε αυτός ο δίσκος, δεν ήταν απλά έκπληξη, αλλά μια σημαντική συνιστώσα ενός εξαιρετικού αποτελέσματος.
Οι SAMAEL, ποτέ δεν σταμάτησαν να ρισκάρουν και να δοκιμάζουν πράγματα στην μουσική τους. Κατηγορήθηκαν γι’ αυτό, όπως όλοι άλλωστε που πρωτοπορούν μέσα από τους πειραματισμούς τους. Το τριάντα χρόνων σήμερα “Ceremony of opposites” δεν αφήνει κανένα περιθώριο δεύτερης σκέψης ή αμφισβήτησης. Όπως όλα τα κλασσικά, μεγάλα άλμπουμ άλλωστε.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
