ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Once upon the cross” – DEICIDE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1995
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Roadrunner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Scott Burns
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Μπάσο, φωνητικά – Glen Benton
Κιθάρες – Brian Hoffman
Κιθάρες – Eric Hoffman
Drums – Steve Asheim
“FATHER, WHY HAVE YOU FORSAKEN ME?”
30 χρόνια πριν, αυτό το απόσπασμα από την ταινία του Martin Scorsese “The last temptation of Christ” (1988) (βασισμένη στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη “Ο τελευταίος πειρασμός” – ο οποίος σημειωτέον, αφορίστηκε από την Ορθόδοξη εκκλησία για τον λόγο αυτό. Τι πιο ταιριαστό γι’ αυτό το κείμενο!), δια στόματος του τιτάνα Willem Dafoe, εκκινούσε ένα από τα πέντε αγαπημένα death metal άλμπουμ κατά τον γράφοντα. To ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ “Once upon the cross” των DEICIDE. Ένας δίσκος που είναι ο αγαπημένος μου των Φλοριδιανών θρύλων, εκτός του τρομακτικού περιεχομένου του, γιατί πολύ απλά, θέλει ΑΠΕΙΡΑ κότσια για να βγάλεις κάτι ΤΕΤΟΙΟ, μετά τον διπλό ορυμαγδό που λέγεται “Deicide” (1990) και “Legion” (1992). Και σκεφτείτε ότι σε αυτό το δίσκο, αναγκάστηκαν να μαζέψουν το πόσο φρενήρεις είναι, προκειμένου να φτάσει σε διάρκεια δίσκου. Τι εννοώ;
O καταστροφέας Steve Asheim θυμάται καλύτερα από εμένα: “Ξανακούγοντας το δίσκο, φαίνεται πολύ αργός. Ζωντανά τα παίζουμε πολύ πιο γρήγορα αυτά τα κομμάτια. Για την ακρίβεια, πάντα τα παίζαμε πιο γρήγορα από τον δίσκο. Όταν μπήκαμε στο studio το ‘94 και ηχογράφησα τα τύμπανα στις ταχύτητες που τα παίζαμε στις πρόβες, είχαμε μόλις 22 λεπτά με τον ίδιο αριθμό κομματιών. 22 λεπτά ωστόσο, δεν είναι διάρκεια δίσκου, οπότε τα επανηχογράφησα σε έναν πιο ελεγχόμενο (!!!) ρυθμό και πάλι φτάσαμε στα 28 λεπτά.”. Θα προτιμούσα το δίσκο στη διάρκεια του 22λέπτου; Όχι, είναι η απάντηση μου, διότι θεωρώ ότι πολλά riffs θα έχαναν την γοητεία που αποκτούν στο 28λεπτο. Νιώθω ότι εδώ, έχουμε να κάνουμε με το δικό τους “South of heaven” ή “Seasons in the abyss”, δηλαδή το δίσκο εκείνο όπου έκοψαν ελάχιστα από το γκάζι, προκειμένου να δώσουν κάτι διαφορετικό συνθετικά στον ακροατή.
Οι DEICIDE κατάφεραν δηλαδή, να γίνουν πιο “μουσικοί”, παρά τη ξεροκεφαλιά τους, χωρίς να χάνουν την ανίερη λύσσα που τους έκανε τόσο μα τόσο ξεχωριστούς. Ακούστε π.χ. το εισαγωγικό riff του “Trick of betrayed” (THEIR FAITH ENDS IN PAIN), δείγμα ωρίμανσης των παικτών και του πως ένα μέρος αναδεικνύεται με έναν διαφορετικό τρόπο από πλευράς μουσικότητας. Το ομώνυμο από την άλλη, σε καλωσορίζει συγκεκαλυμμένα στο σφαγείο, όπως και το ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ εξώφυλλο, που όποιος ανοίξει το booklet βλέπει τη πλήρη “δόξα” του με τον διαμελισμένο Χριστό, εν αντιθέσει με το ματωμένο σάβανο που τον έχει σκεπάσει. Εξαίρετα έξυπνο εξώφυλλο, ταιριαστό με την πιο μεστωμένη φύση της μπάντας. Όπως πανέξυπνο και το “They are the children of the underworld”, όχι μόνο συνθετικά, αλλά και που σπάει την ανίερη θεματική, καταπιανόμενο με την Μεσοποταμιακή μυθολογία καταλήγοντας σε ΑΥΤΟ το απίστευτο σημείο:
Lords of the plague, seven are they!
Born in the mountain of Mashu’s magic!
Spirits of hate, they have no name!
Withered and wicked, the liars in wait!
Ξεχωριστά θέλω να σταθώ στο “When Satan rules his world”, ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια και ρεφρέν στην ιστορία του death metal. Τεχνικό, με δυναμικές για σεμινάριο, σαρωτικό όσο τίποτα χωρίς να ανεβάζει ιδιαίτερα γκάζια, με τον Benton να ωρύεται και να κατακεραυνώνει τους ουρανούς “WHY TRY? WORLD DIES, CHRIST HIDES, WHEN SATAN RULES HIS WORLD! DISEASE, RUN FREE, KILLING, WHEN SATAN RULES HIS WORLD! RELIGION, INFLICTION, OBSCENE, WHEN SATAN RULES HIS WORLD! WITNESS, DISMISSED, EXECUTED, WHEN SATAN RULES HIS WORLD!” σε συνδυασμό με αυτό το τόσο εθιστικό riff που σε κάνει να ουρλιάζεις μαζί του για τον Σατανά που βασιλεύει σε αυτόν και τον άλλο κόσμο! Από τα κομμάτια που συνοψίζουν τους λόγους που λατρεύω τους DEICIDE τόσο πολύ. Και έρχεται η σολάρα και βάζει το κερασάκι στη τούρτα!
Ο ορυμαγδός που λαμβάνει χώρα στα (RESURRECTION) “Christ denied”, “Kill the Christian”, (MASTER LORD LUCIFER FROM) “Behind the light thou shall rise” δείχνει μια μπάντα που, όχι μόνο δεν έχει το Θεό της, αλλά μεταξύ μας, μάλλον δεν την ένοιαξε να τον βρει και ποτέ! Οι DEICIDE ρίχνουν τίτλους τέλους στον δίσκο με δύο κρυφά διαμαντάκια: το τεχνικότατο και πανέξυπνο “To be dead” και το mid-tempo “Confessional rape” όπου ο Steve Asheim πρωταγωνιστεί (ειδικά στο δεύτερο όπου το εισαγωγικό θέμα του, κλείνει κυκλικά το άλμπουμ) παραδίδοντας σεμινάρια δυναμικών. Αποδεικνύει εμπράκτως γιατί θεωρείται από τους κορυφαίους drummer στον ακραίο ήχο, αλλά για ποιον λόγο, ενώ η σύνθεση της μπάντας στις θέσεις των κιθαριστών έχει αλλάξει πλείστες όσες φορές, αυτός παραμένει ακούνητος!
30 χρόνια “Once upon the cross”. Μια ακόμα ακρόαση έχει λάβει τέλος, που συνέπεσε κατά σατανική σύμπτωση με την Μεγάλη Εβδομάδα! Δεν έχει χάσει ούτε ελάχιστη από την ανίερη γοητεία του, ούτε ελάχιστη από τη συνθετική του μεστότητα, το πόσο φάρος είναι για τους ίδιους τους DEICIDE (διαπιστώθηκε στο περσινό άλμπουμ επανόδου “Banished by sin”) και φυσικά για το death metal συνολικά. Τελεία.
Blasphemy laughs at thee, Jesus you’ve been deceived
Struggling on the cross, gagging to breathe
Despise your god, question why
You were retrieved by the angel of light
ONCE UPON THE CROSS!
Did you know that?
– Στο “Trick or betrayed” έχουμε άλλο ένα απόσπασμα από το “The last temptation of Christ” σαν εισαγωγή. Όπως προείπα, άκρως ταιριαστή ταινία για να επηρεάσει με τον τρόπο της αυτό το διαμάντι.
– To εξώφυλλο, στην Αμερική είχε στην έκδοση του CD ένα μεγάλο αυτοκόλλητο να καλύπτει την επιφάνεια επισημαίνοντας ότι είναι πολύ προκλητικό. Φυσικά, είναι κολλημένο στο jewel case, οπότε αφαιρείται εύκολα.
– Ο δίσκος επανακυκλοφόρησε με το “Serpents of the light” σε έκδοση διπλού CD από την Dissonance Productions πριν 2 χρόνια στα πλαίσια των επανακυκλοφοριών του καταλόγου της μπάντας από τα χρόνια στην Roadrunner. Tο 2002 η Metal Mind, είχε βγάλει σε ένα διπλό πακέτο αυτό και το “Amon: feasting the beast”. Υπάρχει επίσης, μια bootleg κασέτα από την Ουκρανική Moon records, που η μια πλευρά έχει το “Once upon the cross” και η άλλη το “Legion”.
Γιάννης Σαββίδης
