ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Stones grow her name” – SONATA ARCTICA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2012
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Nino Laurenne
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Tony Kakko
Κιθάρες – Elias Viljanen
Μπάσο – Marko Paasikoski
Drums – Tommy Portimo
Πλήκτρα – Henrik Klingenberg
Πριν από περίπου ένα χρόνο είχα γράψει ένα κείμενο για τα 20 χρόνια από την κυκλοφορία του “Eclipse” και τώρα μου δίνεται η δυνατότητα να γράψω για τα 10 χρόνια από την κυκλοφορία του “Stones grow her name”. Μέσα σε αυτή τη δεκαετία άλλαξαν πολλά για τους SONATA ARCTICA, τόσο στη σύνθεση της μπάντας όσο (κυρίως) και στον ήχο τους. Από ότι φαίνεται προσπάθησαν να αποτινάξουν από πάνω τους τον χαρακτηρισμό του «κλώνου» των STRATOVARIUS, δυσαρεστώντας όμως αρκετούς από τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς τους. Δυστυχώς όμως, στην πορεία αυτής της αλλαγής ίσως έχασαν τον «προσανατολισμό» τους, αυτό το «κάτι» που σου κέντριζε το ενδιαφέρον όταν άκουγες τη μουσική τους, με αποτέλεσμα να αισθάνομαι ότι κάτι λείπει από τα τραγούδια τους.
Στο “Stones grow her name” λοιπόν, οι SONATA ARCTICA συνεχίζουν την πορεία που είχαν ξεκινήσει από το “Unia”, με τις συνθέσεις να είναι αισθητά βελτιωμένες σε σχέση με τις 2 προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Επίσης, έχουν περισσότερα στοιχεία από τους πρώτους δίσκους της μπάντας, από ότι οι δύο προκάτοχοί του, κάτι που είναι ιδιαίτερα εμφανές στα “Only the broken hearts (make you beautiful)” και “Losing my insanity”. Αν θα έπρεπε να βάλω μια «ταμπέλα» στη μουσική που ακούγεται σε αυτόν τον δίσκο, θα έλεγα ότι πρόκειται για μια heavy/power metal κυκλοφορία με ως επί το πλείστον mid-tempo συνθέσεις και ελάχιστα «νεοκλασικά» power metal περάσματα.
Το ”Stones grow her name” αποτελεί την πιο ώριμη κυκλοφορία της μπάντας μέχρι εκείνη τη στιγμή, αλλά είναι εμφανής η κρίση ταυτότητας που περνάει η μπάντα (και) σε αυτόν το δίσκο. Τα σημάδια είναι παντού. Από τον τίτλο του δίσκου (που δε βγάζει και κάποιο ιδιαίτερο νόημα), την επιλογή να κυκλοφορήσουν ένα τραγούδι με τον τίτλο «Shitload of money”, την έλλειψη συνοχής μεταξύ των τραγουδιών, την επιλογή της χρήσης banjo στο “Cinderblox”, και αρκετά άλλα. Τα τραγούδια του δίσκου είναι καλά αλλά όχι σπουδαία ή ξεχωριστά, τουλάχιστον όχι για το επίπεδο των SONATA ARCTICA.
Γενικά δε θα χαρακτήριζα τον δίσκο κακό ή αδύναμο. Αντιθέτως είναι καλός, με αρκετές καλές στιγμές, όπως τα “Only the broken hearts”, “Losing my insanity”, “Cinderblox” και “I have a right”, απλά δεν είναι κάτι που θα έδειχνα σαν αντιπροσωπευτικό δείγμα των SONATA ARCTICA σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ούτε νότα από την μπάντα. Σήμερα, 10 χρόνια μετά την κυκλοφορία του δίσκου, αν ήθελα να ακούσω κάτι από τους συμπαθείς Φιλανδούς θα έβαζα το “Winterheart’s guild” ή το “Reckoning night” και όχι το “stones grow her name”.
Did you know that:
- Το “Losing my insanity” το είχε γράψει ο Tony Kakko για τον δίσκο του Ari Koivunen (ο νικητής του Φιλανδικού Idol του 2007) “Fuel for the fire”, αλλά τελικά δε χρησιμοποιήθηκε.
- Το “Somewhere close to you” το είχε γράψει ο Tony Kakko για τον προσωπικό του δίσκο (που δεν κυκλοφόρησε ποτέ).
- Τα τραγούδια “Wildfire, part II” και “Wildfire, part III” ολοκληρώνουν την ιστορία που ξεκίνησε με το τραγούδι “Wildfire” που είχε κυκλοφορήσει με το “Reckoning night”.
Γιώργος Βογιατζής
