a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Dragontown” – Alice Cooper
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2001
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Spitfire
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Bob Marlette
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Alice Cooper
Κιθάρα – Ryan Roxie
Μπάσo – Greg Smith
Κιθάρα – Tim Pierce/Wayne Swinny (session)
Drums – Kenny Aronoff (session)
Προσπαθώ να σκεφτώ αν υπάρχει χειρότερο άλμπουμ στη δισκογραφία του τεράστιου Alice Cooper. Ίσως κάποιοι να πουν ότι αυτόν τον όχι και τόσο κολακευτικό τίτλο κατέχει το “Dada” που πράγματι σηματοδότησε το τέλος μίας καταστροφικής (εμπορικά) τριετίας για τον Alice. Εν προκειμένω, δεν έχει μεγάλη σημασία να μπούμε στη διαδικασία συγκρίσεων αφού έστω και έτσι μιλάμε εύκολα για τις δύο χειρότερες δισκογραφικές στιγμές του Alice. Όπως πριν από 20 χρόνια, έτσι και τώρα δεν μπορώ να αλλάξω γνώμη για το “Dragontown” και ας του έχω δώσει αρκετές ευκαιρίες μπας και αλλάξει κάτι μέσα μου σε μία απέλπιδα προσπάθεια επανεκτίμησης του. Όχι… Με τίποτα. Μπορεί στυλιστικά να αποτελεί το αδερφάκι του “Brutal planet” αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει την ίδια συνθετική ποιότητα με τον προκάτοχό του.
Και σε αυτό το δίσκο, ο Alice διατηρεί την industrial και σε σημεία nu metal αισθητική επιχειρώντας να ακουστεί επίκαιρος με την τάση της εποχής στην Αμερική. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό αφού κι άλλες φορές ο Alice ακολουθούσε τις επιταγές της μόδας αλλά πάντα διατηρούσε αναλλοίωτη την ταυτότητά του. Εδώ το πρόβλημα εντοπίζεται στο χαμηλό ποιοτικό επίπεδο των συνθέσεων αφού έχεις την εντύπωση ότι τα κομμάτια είτε είναι leftovers από το “Brutal planet” είτε γράφτηκαν στο πόδι χωρίς τη γνώριμη προσέγγιση του Alice και την εμμονή του για την παραμικρή λεπτομέρεια. Και μπορεί τον τελευταίο λόγο να τον είχε ο ίδιος ο Alice αλλά τεράστιο μερίδιο ευθύνης φέρει και ο παραγωγός Bob Marlette ο οποίος αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος τελείως παράταιρος και κατώτερος των περιστάσεων.
Ακόμη και το όλο concept μπορεί να ήταν στην αρχική του σύλληψη εντυπωσιακό αλλά στην πράξη δεν είδαμε ποτέ να εκτυλίσσεται στην εντέλεια η παρουσίαση των χαρακτήρων του νέου αυτού δυστοπικού κόσμου όπως αυτός μας παρουσιάστηκε στο “Brutal planet”. Και μπορεί κάποιοι να θεωρούν ότι το “Dragontown” αποτελεί το τρίτο μέρος της τριλογίας που ξεκίνησε με το “The last temptation” αλλά ο Alice Cooper έχει δηλώσει σε αρκετές συνεντεύξεις του ότι το “The last temptation” ήταν μία αυτόνομη ιστορία αν και σίγουρα μπορούμε να εντοπίσουμε κάποιες αλληγορίες που θα ταίριαζαν με το όλο concept του “Brutal planet” και του “Dragontown”.
Στο δια ταύτα, το “Dragontown” δεν συγκαταλέγεται στις καλές στιγμές του Alice και με εξαίρεση 1-2 κομμάτια που κάπως διασώζονται, τα υπόλοιπα έχουν δικαίως ξεχαστεί…ακόμη και από τον σκληρό πυρήνα των οπαδών του.
Did you know that:
- Ένα χρόνο μετά την αρχική κυκλοφορία του “Dragontown” βγήκε στην αγορά και μία special έκδοση του δίσκου η οποία περιελάμβανε 4 bonus tracks.
- Το “Disgraceland” αποτελεί στιχουργικά (αλλά και ερμηνευτικά) μία παρωδία των τελευταίων χρόνων της ζωής του Elvis.
- Ανάμεσα στους session μουσικούς του δίσκου, συναντάμε και το όνομα του ιδρυτή των SALIVA, Wayne Swinny, ο οποίος μέσα στη χρονιά είχε καταφέρει να κατακτήσει την Αμερικάνικη αγορά με το δίσκο “Every six seconds” που περιείχε τη μεγάλη επιτυχία “Click click boom”.
Σάκης Νίκας
