ΟΝΟΜΑ ALBUM: ”Karma” – KAMELOT
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2001
ΕΤΑΙΡΙΑ: Noise Records – Sanctuary
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Sascha Paeth – ”Miro”
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Roy Khan
Κιθάρες, δεύτερα φωνητικά – Thomas Youngblood
Μπάσο – Glenn Barry
Τύμπανα – Casey Grillo
Additional musician:
Πλήκτρα – Michael ”Miro” Rodenberg
Κάθε φορά που πρέπει να έρθω αντιμέτωπος μέσα από την στήλη Somewhere back in time με δίσκο των αγαπημένων μου KAMELOT, από τη μια χαίρομαι πάρα πολύ, γιατί -με ελάχιστες εξαιρέσεις- όλα αυτά τα χρόνια έχουν καταφέρει να με σαγηνεύσουν και να με παρασύρουν στα μουσικά τους ταξίδια. Αλλά από την άλλη με πιάνει και μια ελαφριά στεναχώρια, μιας και είναι ένα σχήμα με το οποίο μεγαλώναμε παρέα από τα πρώτα τους χρόνια οπότε με κάνουν να προβληματίζομαι κάθε φορά πότε πέρασαν τόσα χρόνια.
Φυσικά το γεγονός πως 20 χρόνια πριν σαν σήμερα οι KAMELOT κυκλοφόρησαν το υπέροχο ”Karma” με φέρνει για μια ακόμα φορά σε αυτή την θέση. Δίσκο τον οποίο άκουσα με την κυκλοφορία του και σχεδόν αυτόματα δέθηκα μαζί του. Όσο και αν ανάμεσα στις 5 με 6 κορυφές της δισκογραφίας τους θα κλείνω πάντα κατά τι στο ”Epica” που ακολούθησε, το ”Karma” στέκει πολύ ψηλά στην καρδιά και την συνείδησή μου. Καθώς μόνο ως ”Χάρμα ακούγεσθαι” θα μπορούσα να το δω, τουλάχιστον από την δική μου οπτική γωνία, που δεν νομίζω πως διαφέρει και πολύ από τους φίλους της μπάντας αλλά και γενικότερα από τους φίλους του power metal ιδιώματος αλλά και όχι μόνο. Για να είμαι ειλικρινής πώς θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά όταν μιλάμε για έναν δίσκο που θα μπορούσε με άνεση να πει κανείς πως περιλαμβάνει μόνο highlight καριέρας. Εδώ που τα λέμε, με την προσθήκη της εκπληκτικής φωνής του Roy Khan στις τάξεις τους οι KAMELOT έδειξαν από την πρώτη κιόλας δουλειά μαζί ”Siege Perilous” πως πάνε για μεγάλα πράγματα. Έτσι με το προηγηθέν ”The Fourth Legacy” πιάσανε κορυφή και με το ”Karma” απλώς ξαναπιάσανε στήνοντας ένα μεγάλο σερί στην ιστορία τους.
Στο ”Karma” λοιπόν καταφέρνουν όχι μόνο να διατηρήσουν τα υψηλά στάνταρ αλλά και να δείξουν πως δεν είναι διάττοντες αστέρες. Αυτό το κατορθώνουν αφενός εμφατικά λόγω ποιότητας και αφετέρου αλλάζοντας αρκετά τα πράγματα σε σχέση με αυτό που είχε προηγηθεί. Μουσικά εδώ αρχίζουν να μπλέκουν και να ισορροπούν εκπληκτικά το euro power μοτίβο τους με τις πιο σκοτεινές δομές του ιδιώματος, κυρίως Σουηδικής κοπής αλλά και φυσικά U.S. Power. Έτσι κατορθώνουν να δημιουργούν ένα εκπληκτικό, κατ’ εμέ, κράμα, με σχεδόν ιδανική ισορροπία ανάμεσα στις μελωδίες και στο λεγόμενο groove-άρισμα, το οποίο συνδυάζεται φανταστικά με την πιο σκοτεινή και μελαγχολική πλευρά που δίνουν στο ύφος τους. Σε αυτό ας προσθέσει κανείς την πολύ σωστά τοποθετημένη χρήση κλασικών εγχόρδων, φλάουτου Shakuhachi και τα πανέμορφα χορωδιακά φωνητικά, τα οποία και προσθέτουν και μια symphonic πλευρά στον ήχο τους η οποία και θα πάρει μεγαλύτερο ρόλο στο άμεσο μέλλον.
Βασικοί υπαίτιοι για το συνθετικό και στιχουργικό περιεχόμενο του άλμπουμ είναι το δίδυμο των Thomas Youngblood και Roy Khan. Με τον φίλο παραγωγό και περιστασιακό πληκτρά Miro Rodenberg να προσφέρει το εισαγωγικό instrumental ”Regalis Apertura”, ενώ βοηθάει και στον τομέα τον ενορχηστρώσεων μαζί με τον έτερο παραγωγό, φίλο και συμμετέχοντα κιθαριστικά σε κάποια σημεία Sascha Paeth. Αυτό που προκύπτει είναι 12 ποικιλόμορφες σούπερ συνθέσεις στις οποίες πολύ δύσκολα μπορεί να βρει κανείς ψεγάδι, είτε μιλάμε για τις πιο δυναμικές, είτε μιλάμε για τις πιο μπαλαντοειδείς περιπτώσεις. Κανονικά θα μπορούσα να αναφέρω όλα τα τραγούδια σχεδόν του άλμπουμ ως κορυφαία αλλά για να μην είμαι τόσο εξτρεμιστής, θα αναφέρω απλά τα ”Wings Of Despair” , ”Forever”, ”Karma” , ”Across the highlands”, ”Elizabeth III: Fall from grace”, ”The Spell” και ”Don’t you cry”, τα οποία μπαινόβγαιναν έκτοτε συχνά πυκνά και στο setlist των live εμφανίσεων του σχήματος.
Κορυφαίου επιπέδου και η απόδοση των μελών του σχήματος, με τον Roy Khan φυσικά να είναι απλά φανταστικός, άλλωστε μιλάμε για μια από τις καλύτερες φωνές στον χώρο του metal από την εποχή των CONCEPTION που το είχαμε πρωτογνωρίσει, μελωδικός, λυρικός, απίθανα θεατρικός, υπέροχες χαμηλές και εξίσου εντυπωσιακές ψιλές. Ο ηγέτης ως και σήμερα του σχήματος Thomas Youngblood είναι μια σκέτη απόλαυση στα κιθαριστικά του καθήκοντα, χτίζει εκπληκτικά riffs και μελωδίες που κολλάνε στο μυαλό σου με το που τις ακούσεις, φανταστικός και στα solos του ενώ η έξτρα πινελιά του έρχεται όπου παίζει και τις ακουστικές κιθάρες, ώρα καλή στο πολύ προσωπικό για εκείνον, λόγω του θανάτου του πατέρα του, ”Don’t you cry” στον οποίο και είναι αφιερωμένο. Το rhythm section που συνθέτουν ο μπασίστας Glenn Barry και ο ντράμερ Casey Grillo μπορεί να χάνει σε αίγλη σε σχέση με το προαναφερθέν δίδυμο όμως κάνει φανταστική δουλειά, δημιουργώντας το wall of sound που χρειάζεται ο ήχος του σχήματος και δίνοντας τον απαραίτητο όγκο στα groove-αρίσματα όταν χρειάζεται. Ο Miro Rodenberg όπως είπαμε, μπορεί να μην είναι βασικό μέλος του σχήματος όμως και εδώ όπως και σε αρκετές δουλειές των KAMELOT έχει την ευθύνη για τα πλήκτρα κάνοντας υπέροχη δουλεία, είτε γεμίζοντας τον ήχο, είτε δημιουργώντας battle ή δισολίες με την κιθάρα του Youngblood.
Το επίπεδο της παραγωγής από τους Paeth και Miro είναι εξαιρετικό και στέκεται αρωγός στο όλο εγχείρημα και στην ανάδειξη του υλικού του άλμπουμ, καλογυαλισμένη με όλα τα όργανα να ακούγονται πεντακάθαρα και στην σωστή ένταση ούτως ώστε να μην χάνεται τίποτα. To ”Karma” λοιπόν που κυκλοφόρησε όπως είπαμε πριν 20 χρόνια, ρε πως περνάνε τα άτιμα, ήταν μια μεγάλη επιτυχία για την μπάντα τόσο εμπορικά όσο και στην συνείδηση του κόσμου καθώς κατάφερε να τους καθιερώσει και δικαιωματικά στην ελίτ του power metal ιδιώματος, από την οποία, κατά τη γνώμη μου, δεν έχουν βγει ακόμα παρά την όποια φυσιολογική κοιλιά που έκαναν κυρίως λίγο πριν φύγει ο λατρεμένος Roy Khan. Η περιοδεία που επακολούθησε επιβεβαίωσε όλα τα παραπάνω και δηλώνω πάρα πολύ χαρούμενος που κατάφερα να την παρακολουθήσω και από κοντά τότε.
Did you know that:
- Στο “Forever” ο Thomas Youngblood διασκευάζει την βασική μελωδία του “Solveig’s sang” του Νορβηγού κλασικού συνθέτη, εκ των κορυφαίων της ”ρομαντικής περιόδου” Edward Grieg (1843-1907), χτίζοντας το υπόλοιπο τραγούδι πάνω της.
- Το “Elizabeth III: Fall from Grace” παρότι αναγράφεται πως έχει διάρκεια 11 λεπτά και 1 δευτερόλεπτο, επί της ουσίας έχει πραγματική διάρκεια 4 λεπτά και 14 δευτερόλεπτα καθώς από εκεί και πέρα ακούγεται μόνο σιωπή και τίποτα άλλο. Αυτό έγινε εσκεμμένα γιατί ήθελαν η διάρκεια του δίσκου να αναγράφει ακριβώς 55:55, για τον απλό λόγο πως ήταν το πέμπτο άλμπουμ της μπάντας.
- Στις bonus εκδόσεις του άλμπουμ συμπεριλαμβάνονταν δυο επιπλέον τραγούδια. Για την ακρίβεια στην Αμερικάνικη υπήρχε το ”Ne pleure pas” το οποίο είναι επί της ουσίας η Γαλλική εκδοχή του ”Don’t you cry”. Ενώ στην Γιαπωνέζικη υπήρχε το πάρα πολύ ωραίο ”Once and Future King” το οποίο και είχε μείνει εκτός δίσκου για λόγους promotion στην εν λόγω αγορά.
Παναγιώτης ”The Unknown force” Γιώτας
