ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Nola” – DOWN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1995
ΕΤΑΙΡΙΑ: Elektra
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Matt Thomas / DOWN
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Phil Anselmo
Κιθάρες – Pepper Keenan
Κιθάρες – Kirk Windstein
Μπάσο – Todd Strange
Τύμπανα – Jimmy Bower
Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε αυτή την ιστορία λέγοντας πως πέντε φίλοι από τη Νέα Ορλεάνη, με κοινή αγάπη για τους BLACK SABBATH, SAINT VITUS και TROUBLE, αποφάσισαν στις αρχές του 1992 να τζαμάρουν μεταξύ τους. Πόσο πιο ενδιαφέρουσα γίνεται όμως αυτή η ιστορία, όταν αποκαλύπτεται πως αυτοί οι τύποι ήταν ο Phil Anselmo, τραγουδιστής των PANTERA, ο Pepper Keenan, τραγουδιστής/κιθαρίστας των CORROSION OF CONFORMITY, οι Kirk Windstein και Todd Strange, κιθαρίστας/τραγουδιστής και μπασίστας αντίστοιχα των CROWBAR και ο Jim Bower, drummer των EYEHATEGOD.
Η γνωριμία τους πάει αρκετά χρόνια πίσω, τότε που σύχναζαν όλοι στις punk και metal συναυλίες της Νέας Ορλεάνης. Ένα μικρό σινεμά, κοντά στο σπίτι του Phil Anselmo, πρόβαλλε κάθε Πέμπτη ταινίες με εισιτήριο ένα δολάριο και για τη σκηνή της πόλης αυτό είχε σχεδόν τελετουργικό χαρακτήρα. Λίγο πιο πέρα υπήρχε ένα μαγαζί που σέρβιρε παγωμένα daiquiri, κι έτσι οι μουσικοί της περιοχής έπιναν πρώτα το ποτό τους και μετά πήγαιναν σινεμά. Ο Anselmo και οι υπόλοιποι έβλεπαν ο ένας τον άλλον σχεδόν κάθε εβδομάδα για έναν ολόκληρο χρόνο. Τους ένωνε η κοινή αγάπη για τις ίδιες μπάντες, οι ίδιες επιρροές, το ίδιο πάθος για τη μουσική και στα διαλείμματα από τις υποχρεώσεις με τα βασικά τους σχήματα, κυρίως γύρω στις γιορτές όπως τα Χριστούγεννα, έβρισκαν την ευκαιρία να συναντηθούν και να γράψουν τραγούδια.
Περίπου την περίοδο που στη Νέα Ορλεάνη εορταζόταν το Mardi Gras, η πολύχρωμη και εκρηκτική περίοδος γιορτών που ξεκινά την Ημέρα των Θεοφανίων και κορυφώνεται την τελευταία εβδομάδα πριν από τη Λιπαρή Τρίτη, με καρναβάλια και παρελάσεις, οι Windstein, Bower και Strange τσιμπάνε τους Anselmo και Keenan κατευθείαν από το αεροδρόμιο, φέρνοντάς τους από το Τέξας και τη Βόρεια Καρολίνα αντίστοιχα. Εφοδιασμένοι με μπύρες, κλείνονται στο γκαράζ του φίλου τους Mike Savoie, ο οποίος είχε ήδη στημένο εξοπλισμό, και μέσα σε μία μόνο μέρα συνθέτουν και ηχογραφούν τα “Temptation’s Wings”, “Losing All” και “Bury Me in Smoke”, τον Ιανουάριο του 1992. Το συγκρότημα βαφτίζεται DOWN, ένα όνομα που προέκυψε σχεδόν αυθόρμητα, καθώς ο Anselmo είχε στο μυαλό του μουσική αργού ρυθμού, βαριά, σκοτεινή, με υποτονικό τέμπο. Αρχικά σκέφτηκε το όνομα Down Syndrome, αλλά αυτό απορρίφθηκε αμέσως για ευνόητους λόγους.
Καθώς όμως οι υποχρεώσεις με τις βασικές τους μπάντες άρχισαν να αυξάνονται, οι DOWN μπήκαν προσωρινά στον πάγο. Το αρχικό demo έγινε γρήγορα γνωστό, παρόλο που τότε δεν υπήρχε internet ή social media. Οι DOWN μοιράζονταν τις κασέτες χέρι με χέρι, χωρίς να αποκαλύπτουν ποιοι ήταν — μόνο με ένα πρόχειρο λογότυπο που είχε φτιάξει ο Pepper Keenan. Η ιδέα ήταν να μιλήσει η μουσική από μόνη της, και ενθάρρυναν τον κόσμο να τις αντιγράφει και να τις διαδίδει. Έτσι, η φήμη τους εξαπλώθηκε αθόρυβα.
Σε περιοδείες με τις βασικές τους μπάντες, μοιράζονταν τις κασέτες με φίλους, λέγοντας πως πρόκειται για μια καινούργια μπάντα που αξίζει να ακούσεις. Ο Phil Anselmo, για παράδειγμα, έδωσε το demo στον Chuck Billy των TESTAMENT όταν έπαιζαν μαζί στο Monsters Of Rock στις 12 Σεπτεμβρίου 1992 στην Ιταλία. Ο Chuck ενθουσιάστηκε χωρίς να καταλάβει ποιος ήταν ο τραγουδιστής, αφού η φωνή του Phil ήταν πολύ διαφορετική από το στιλ των PANTERA. Μια ακόμα χαρακτηριστική στιγμή ήταν όταν ο Pepper Keenan, περιοδεύοντας στη Σουηδία, τον πλησίασε κάποιος που τον ρώτησε αν είχε ακούσει αυτή τη νέα μπάντα, τους DOWN. Σε μια άλλη εμφάνιση των C.O.C. στην Πορτογαλία, ένας fan σήκωσε πανό που έγραφε: «DOWN, I know who you are!».
Έχοντας πλέον υλικό για έναν ολοκληρωμένο δίσκο, οι DOWN πραγματοποιούν μία από τις ελάχιστες ζωντανές εμφανίσεις τους στη Νέα Ορλεάνη. Η δεύτερη από αυτές, στις 27 Αυγούστου 1993, ως support στους RAWG (ουσιαστικά οι GWAR χωρίς τα κοστούμια τους), βιντεοσκοπείται, με αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί η ταυτότητα της μπάντας. Από εκεί και πέρα, η φήμη τους αρχίζει να μεγαλώνει, μέχρι που η Elektra τους προσεγγίζει και έτσι, στις 24 Αυγούστου, μπαίνουν στα Ultrasonic Studios για την ηχογράφηση του πρώτου τους άλμπουμ, που ολοκληρώνουν στις 22 Ιανουαρίου 1995.
Για τους DOWN, το πιο σημαντικό ήταν να φτιάξουν έναν δίσκο που να τους εκφράζει απόλυτα, κάτι που θα γούσταραν να ακούν σαν απλοί ακροατές, όχι μόνο ως μέλη της μπάντας. Το αποτέλεσμα ήταν το NOLA, ένας δίσκος που έμελλε να γίνει ορόσημο του southern swamp ήχου και να ενώσει τις διαφορετικές επιρροές των μελών του με έναν τρόπο που φαινόταν αυθόρμητος, σχεδόν αναπόφευκτος. Ο ήχος της Νέας Ορλεάνης, όπως αφήνεται να εννοηθεί και στον τίτλο-ακρωνύμιο του New Orleans, Louisiana, αναδύεται μέσα από τα αυλάκια ενός εκπληκτικού δίσκου και των αστικών μύθων της περιοχής. Το οπισθόφυλλο με τον Χριστό να έχει τσιγαριλίκι στο στόμα είναι χαρακτηριστικό του τι πρόκειται να ακούσει κανείς: ψυχεδέλεια, doom, southern groove και απόκοσμη blues διάθεση, με τη μουσική να σε «φτιάχνει» είτε με τις πιο ήπιες στιγμές όπως το “Pray for the Locust” — σύνθεση του Anselmo από τον Οκτώβριο του ’90 — που θυμίζει τα χαρακτηριστικά ιντερλούδια του Tony Iommi στα πρώτα κλασικά άλμπουμ των BLACK SABBATH και του “Jail”, είτε με το groove του “Lifer”, είτε με τις LYNYRD SKYNYRD αρμονίες του “Stone the crow” και φυσικά, με το μεγαλειώδες κλείσιμο του “Bury me in smoke” — το δικό τους “Free Bird” που έμελλε να γίνει το απόλυτο φινάλε στις ζωντανές τους εμφανίσεις.
Πρόκειται για μια καταβύθιση στο βάλτο της Νέας Ορλεάνης, στους θρύλους της, στην παρακμή της και στις παλιομοδίτικες southern παραδόσεις. Οι DOWN δεν ήθελαν να ακολουθήσουν καμία τάση. Ήθελαν να τιμήσουν το παρελθόν, να γίνουν το ηχητικό αντίστοιχο των METERS, των NEVILLE BROTHERS και του Dr. John, ανακατεμένο με Sabbath-ική πίσσα και heavy metal νεύρο. Ένα project πριν καν γίνουν μόδα τα “supergroups”, πριν οι BLACK SABBATH επιστρέψουν με τον Ozzy και πριν το doom αποκτήσει την εμπορική βαρύτητα που έχει σήμερα, μιας και τα μέλη των DOWN αναφέρονταν αρκετά συχνά στις συνεντεύξεις τους αλλά και επί σκηνής στην αγάπη τους και την επιρροή που έχουν ασκήσει πάνω τους συγκροτήματα όπως οι WITCHFINDER GENERAL, WITCHCRAFT, THE OBSESSED, SAINT VITUS, TROUBLE κ.ά.
Στις μόλις δεκατρείς εμφανίσεις τους, οι DOWN κατάφεραν να πουλήσουν πάνω από 500.000 αντίτυπα του NOLA και, σαν να μη συνέβη τίποτα, τα μέλη τους επέστρεψαν στις κανονικές τους μπάντες. Παρόλα αυτά, ο κόσμος δεν τους ξέχασε και το άλμπουμ πιστοποιήθηκε πλατινένιο από την RIAA στις 12 Ιουνίου 2006, σηματοδοτώντας την πώληση ενός εκατομμυρίου αντιτύπων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η διαρκής αυτή επιτυχία δείχνει πόσο αγαπήθηκε το NOLA, παρά την περιορισμένη προώθηση και τις λίγες ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας. Μετά από αυτή την αποδοχή, οι DOWN επέστρεψαν επτά χρόνια αργότερα με το “II: A bustle in your hedgerow”, επιβεβαιώνοντας τη θέση τους στη σκηνή.
Did you know that:
- Ο Todd Strange αρχικά αναφέρεται ως μπασίστας στο “NOLA”, ωστόσο αργότερα επιβεβαιώθηκε ότι την τελική ηχογράφηση του μπάσου έκανε ο Kirk Windstein.
- Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 19 Σεπτεμβρίου 1995, ημερομηνία που συνέπιπτε με τα 27α γενέθλια του Jimmy Bower.
- Ο αρχικός τίτλος του “Pillars of eternity” ήταν “Mother Earth”, ενώ και το “Hail the leaf είχε αρχικά ονομαστεί “Pillars of eternity”.
- Στο “Jail” συμμετέχουν ως καλεσμένοι ο Sid Montz (CROWBAR, SOUTHERN ISOLATION) στα κρουστά και ο Ross Karpelman (THE MYSTICK KREWE OF CLEARLIGHT) στα πλήκτρα. Ο Joe LaCaze (EYEHATEGOD, THE MYSTICK KREWE OF CLEARLIGHT, OUTLAW ORDER) συμμετέχει με “water pipe” και κρουστά, ενώ ο Todd Strange είναι αυτός που σφυρίζει στο “Lifer”.
- Στις συναυλίες που έδωσαν το 1995, οι DOWN διασκεύαζαν το “Ice Monkey” των SAINT VITUS. Από τους στίχους αυτού του κομματιού εμπνεύστηκαν και τον τίτλο του “Temptation’s wings”. Επιπλέον, στις ζωντανές τους εμφανίσεις συμπεριλάμβαναν αποσπάσματα από το “Bridge of Sighs” του Robin Trower, καθώς και από τα “Hand of doom” και “Symptom of the universe” των BLACK SABBATH.
- Ο Mike Savoie, που παραχώρησε το γκαράζ του για να τζαμάρουν και να συνθέσουν τα πρώτα τους τραγούδια οι DOWN, έπαιζε το 1988 μαζί με τον Kirk Windstein στους SHELL SHOCK, πριν από τη δημιουργία των CROWBAR το 1990. Μετά την αποχώρησή του από τη μουσική, στράφηκε στον κινηματογράφο και έγινε σκηνοθέτης μουσικών βίντεο για μπάντες όπως οι CROWBAR (“All I had (I gave)”), PANTERA (“Drag the waters”) και φυσικά το “Stone the crow” των DOWN.
- Τον Αύγουστο του 2020, οι DOWN γιόρτασαν την 25η επέτειο του NOLA με ένα ειδικό live streaming event. Ονομάστηκε “The quarter century throwdown” και αποτέλεσε μια υψηλής παραγωγής, πολυκάμερη συναυλία, αξιοποιώντας προηγμένη τεχνολογία μετάδοσης για μια μοναδική εμπειρία παρακολούθησης.
Κώστας Αλατάς
