ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: Lingua Mortis Orchestra – LINGUA MORTIS ORCHESTRA (feat. RAGE)
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2013
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Charlie Bauerfeind
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνή, Κιθάρες – Peter “Peavy” Wagner
Κιθάρες – Victor Smolski
Φωνητικά – Jeannette Marchewka Dana Harnge Henning Basse
Τύμπανα – André Hilgers
LINGUA MORTIS ORCHESTRA, ένα όνομα, πολλές ιστορίες! Από το 1996 μέχρι σήμερα, η LMO ουσιαστικά αποτελεί συνοδευτικό μουσικό όχημα των Γερμανών power metallers RAGE, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο κάθε φορά το … τμήμα μάρκετινγκ της μπάντας επιλέγει να το λανσάρει.
Είτε με την συμμετοχή της Συμφωνικής Ορχήστρας της Πράγας (ή κατά καιρούς, του Μινσκ της Λευκορωσίας), είτε ως μέρος των album των RAGE, είτε όπως εδώ, ως ανεξάρτητη από την (υπό στενή έννοια) δισκογραφία των RAGE, αλλά με ένα μεγάλο λογότυπο “featuring RAGE” στο εξώφυλλο, το βασικό νόημα του project ανέκαθεν αφορούσε τις μουσικές ανησυχίες της Γερμανικής μπάντας για ανάμειξη της κλασσικής μουσικής με το heavy metal. Ο συνδυασμός του ήχου των RAGE με στοιχεία κλασσικής μουσικής ήταν άλλοτε αριστουργηματικός, άλλοτε πιο συνηθισμένος, αλλά στο σημείο που εξετάζουμε σήμερα, πριν ακριβώς 10 χρόνια, το πρώτο «ανεξάρτητο» άλμπουμ των LINGUA MORTIS ORCHESTRA είχε ανεβάσει κατά πολύ τις προσδοκίες του κοινού, χωρίς τελικά να επαληθευτούν ή δικαιωθούν από το τελικό αποτέλεσμα.
Στα θετικά της κυκλοφορίας η εξαιρετική παραγωγή του expert του ήχου Charlie Bauerfeind (HELLOWEEN, HAMMERFALL κ.α.), οι πραγματικά όμορφες και σε ένα βαθμό εύπεπτες μελωδίες και συνθέσεις, καθώς και η θετική ατμόσφαιρα που δημιουργεί το καθαρά μουσικό σκέλος των κομματιών, με την πολύ καλή ροή και τον επικό, μεγαλοπρεπή και (σε μεγάλο βαθμό) ευχάριστο ήχο. Από το 10λεπτο εισαγωγικό “Cleansed by Fire” (που θυμίζει αρκετά τα AVALON albums του Timo Tolkki) μέχρι το χιτάκι του δίσκου “Eye for an Eye” (που φέρνει επίσης στο μυαλό VIRGIN STEELE ή ακόμη και…ALTARIA αν τους θυμάται κανείς) και το κλείσιμο του δίσκου (“Afterglow”) τα πάντα ακούγονται ευχάριστα μεν, προβλέψιμα δε.
Σε κάποια σημεία ο ήχος γίνεται πιο prog ή κινηματογραφικός, σε άλλα παραμένει πιο παραδοσιακός, αλλά η κοινή συνισταμένη όλων είναι ότι ακούμε ένα εντελώς τυπικό δίσκο βγαλμένο από το golden handbook του πως να συνδυάζεις το metal με την κλασσική ή συμφωνική μουσική. Σε τέτοιες καταστάσεις έχω ξαναγράψει ότι το πρωτεύον στοιχείο είναι να υπάρχει καλό songwriting και εδώ είναι που κάπου μας τα χαλάει το “LMO”.
Με εξαίρεση 2-3 τραγούδια το υπόλοιπο υλικό του δίσκου δεν καταφέρνει να παραμείνει στο μυαλό και να κρατήσει το ενδιαφέρον του ακροατή, ενώ ένα από τα αρνητικά επίσης που διαπιστώσαμε όταν πρωτοακούσαμε το άλμπουμ, είναι ο περίεργος συνδυασμός των lead & backing vocals που θα χαρακτηρίζαμε επιεικώς κάπως ασύμμετρο… Κάτι δεν πήγε καλά στη πορεία του σχεδιασμού του φωνητικού τομέα του δίσκου και δυστυχώς σε ορισμένα σημεία αυτό γίνεται ιδιαίτερα αισθητό καθώς ορισμένες φωνητικές μελωδίες ακούγονται εντελώς ξεκάρφωτες. Κλείνοντας αυτή την αναμνηστική αναφορά στο μοναδικό άλμπουμ των LMO εκτός της επίσημης δισκογραφίας των RAGE, να τονίσουμε ότι έκτοτε το project πέρασε ξανά σε inhouse πλαίσια, ενδυναμώνοντας κατά καιρούς την συναυλιακή κυρίως πλευρά των RAGE.
Δημήτρης Μελίδης
