ONOMA ΑLBUM: “Blizzard of Ozz” – Ozzy Osbourne
ETOΣ KYKΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1980
ΕΤΑΙΡΙΑ: Jet Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ: Ozzy Osbourne, Randy Rhoads, Bob Daisley και Lee Kerslake
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Ozzy Osbourne
Κιθάρες – Randy Rhoads
Mπάσο – Bob Daisley
Τύμπανα – Lee Kerslake
Οι κοσμογονικές αλλαγές στο χώρο της σκληρής μουσικής σκηνής, με το χάραμα της δεκαετίας του ’80, διαμόρφωσαν νέους ήχους, έχτισαν νέες καριέρες και θεμελίωσαν νέους μύθους στον χώρο του heavy metal.
Κάποιοι εξ αυτών, με προέλευση από την … προηγούμενη δεκαετία. Η χαρακτηριστικότερη, ίσως, περίπτωση comeback, μη αναμενόμενη και συνάμα εντυπωσιακή, είναι πιθανότατα αυτή του Ozzy Osbourne, ο οποίος είχε λατρευτεί από πολλούς, ως frontman των BLACK SABBATH, μία θέση, ωστόσο, που έπαψε να κατέχει το 1979. Απολύθηκε κακήν κακώς διότι, σύμφωνα με τους υπόλοιπους, η συμπεριφορά του είχε εκτροχιαστεί πλήρως, τροφοδοτούμενη και από τις σοβαρές καταχρήσεις του σε ουσίες πάσης φύσεως.
Από την στιγμή που εκδιώχθηκε από τους SABBATH, με τους οποίους ουσιαστικά είχε θέσει πριν χρόνια τα πρότυπα του heavy metal για γενιές και γενιές που θα ακολουθούσαν, ξεκίνησε η κατάβαση του στην άβυσσο της κατάθλιψης, της παραίτησης, της αυτολύπησης και των καταχρήσεων. Αρχικά, δοκίμασε νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες, αγοράζοντας μία pub και όντας ο ίδιος barman, μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι έπινε όλα τα έσοδά του και οι ιδιορρυθμίες του έδιωχναν την πελατεία.
Στη συνέχεια πήγε στο Los Angeles και κλειδώθηκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου Le Parc, στο Δυτικό Hollywood, με τις κουρτίνες κλειστές και τα τηλέφωνα κατεβασμένα, περιμένοντας την καθημερινή επίσκεψη από τον έμπορο ναρκωτικών του (η μοναδική επαφή με άνθρωπο για μέρες), κάποιες groupies που τον εντόπιζαν, αλλά ενδεχομένως περιμένοντας και το ίδιο το τέλος του. Είχε ήδη πατήσει τα 31, έχοντας αποστραγγιστεί πλήρως από κάθε ψυχολογικό απόθεμα, πόσο μάλλον, δε, από καλλιτεχνικές ανησυχίες και βλέψεις. Η απομόνωση στον εαυτό του κράτησε περίπου 3 μήνες, έχοντας πλέον αποφασίσει ότι θα ζει έτσι μέχρι να τελειώσουν τα χρήματα του και μετά θα επέστρεφε στο Birmingham, την ιδιαίτερη πατρίδα του, και κάποιο προνοιακό επίδομα.
Παρόλα αυτά, η μοίρα επεφύλασσε διαφορετικό σενάριο για τον Ozzy. Μία πρώτη γεύση πήρε με την επικοινωνία που είχε με τον Don Arden, εξέχουσα μορφή του βρετανικού υποκόσμου, αλλά κατ’ ευφημία manager (και των BLACK SABBATH, μεταξύ άλλων!), o οποίος τον υπέγραψε στην δισκογραφική του εταιρεία Jet Records, και ταυτόχρονα έστειλε την κόρη του Sharon Arden (ναι, αυτή την Sharon, καλά καταλάβατε!) για να τον συνεφέρει κάπως, θεωρώντας πως ίσως τον ξαναφέρει στους SABBATH, ή ακόμα θα δημιουργήσει ένα δικό του group με το καθόλου ευφάνταστο όνομα «Son οf Sabbath». Η Sharon δεν έχασε χρόνο, μιας και επιθυμούσε αυτονόμηση από τις πατρικές business, και άδραξε την ευκαιρία, φωτίζοντας έτσι την άκρη του τούνελ για τον ταλαιπωρημένο και ψυχικά εξαντλημένο Ozzy. Τα πεταμένα μπουκάλια, τα άδεια κουτιά πίτσας και τα γεμάτα σταχτοδοχεία θα εξαφανιζόντουσαν, και μία νέα εποχή επρόκειτο να ξεκινήσει για τον μεγάλο frontman. Μόνο που για να υλοποιηθεί η ιδέα, ο Ozzy και η Sharon έπρεπε να στρατολογήσουν και τα κατάλληλα άτομα. Αρχής γενομένης από τον κιθαρίστα.
Μόλις η κιθαριστική διάνοια που άκουγε στο όνομα Randy Rhoads μπήκε στο στούντιο των δοκιμαστικών κάπου στις 2:00 την νύχτα, ο Ozzy νόμιζε ότι ήρθε κάποιο κορίτσι (ο Bob Daisley αργότερα επίσης θα δήλωνε ότι στην πρώτη τους συνάντηση νόμιζε ότι ο Rhoads ήταν gay)! Ο Rhoads ήταν ένας άριστα καταρτισμένος μουσικός, πρωτοποριακός στο παίξιμο του, και ιδιαίτερα ενεργητικός στα σόλο του, που εκείνη την εποχή δούλευε με το συγκρότημα του, κάποιους … QUIET RIOT, οι οποίοι είχαν κάνει αίσθηση στην τοπική σκηνή του Los Angeles και είχαν ήδη κυκλοφορήσει (χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία) δύο άλμπουμ στην Ιαπωνία. Με την παραίνεση του μελλοντικού μπασίστα των SLAUGHTER, Dana Strum, αποφάσισε να δοκιμαστεί στις οντισιόν του Ozzy.
Η αντίθεση μεταξύ των δύο ήταν τεράστια, με τον τρελό και παλαβό τραγουδιστή από την μια, και τον ήρεμο, ντροπαλό, μικρόσωμο βιρτουόζο από την άλλη. Έχοντας εγκαταλείψει την ιδέα να συμπεριλάβει τον Gary Moore στο συγκρότημα του (ο οποίος είχε βάλει μπρος τους G-FORCE τότε και δεν πολυενδιαφερόταν), και έχοντας ακούσει πολλούς άλλους μέχρι εκείνο το σημείο (μεταξύ αυτών και ο George Lynch – μετέπειτα κιθαρίστας των DOKKEN), o Ozzy ξάπλωνε μισοκοιμισμένος στον καναπέ. Ακριβώς μέχρι το σημείο που ο Rhoads άρχισε να παίζει. Εκείνη την στιγμή, ο πρώην frontman των SABBATH νόμιζε ότι έβλεπε ένα σημάδι από τον Θεό, ότι είχε καταναλώσει κάτι που τον εξωθούσε στην έκσταση. Η δεξιοτεχνία και το εντυπωσιακό παίξιμο του νεαρού Καλιφορνέζου έπεισε τον Ozzy και την Sharon ότι η αναζήτηση κιθαρίστα είχε φτάσει εμφατικά στο τέλος της.
Τον Νοέμβριο του 1979 ο Rhoads, με τον Ozzy βρίσκονται επί βρετανικού εδάφους, για να συναντήσουν τον Bob Daisley, Αυστραλό μπασίστα που κυρίως μας είναι γνωστός από την συμμετοχή του στο μνημειώδες “Long live rock ‘n’ roll” των RAINBOW (μέχρι εκείνο το σημείο). Ο OZZY είχε γνωρίσει τον Daisley τον Σεπτέμβρη του 1979 στο Λονδίνο, και του πρότεινε να έρθει στο συγκρότημα που σχημάτιζε, κάτι το οποίο έγινε αποδεκτό από τον Daisley. Σε ένα απομονωμένο αγροτόσπιτο στην Ουαλία, η τριάδα Ozzy – Rhoads – Daisley άρχισε να δουλεύει πάνω σε νέο υλικό, γραμμένο κυρίως από τους δύο τελευταίους. Στις πρόβες χρησιμοποιούσαν διάφορους drummer, με τους Dave Potts (μετέπειτα PRAYING MANTIS) και Dixie Lee (πρώην LONE STAR) να προκρίνονται ως οι φιναλίστ για να αναλάβουν τον ρόλο, αλλά η θέση πίσω από τα τύμπανα κατέληξε σε έναν άλλο βετεράνο, τον εντυπωσιακό Lee Kerslake, γνωστός από την χρυσή εποχή των μεγάλων URIAH HEEP, κατά την δεκαετία του ‘70.
Τα κομμάτια του παζλ είχαν μπει στην θέση τους, και το σχήμα, το οποίο είχε ονομαστεί “Blizzard of Ozz” μετά από ένα σχόλιο του πατέρα του Ozzy (φαινόταν και σε μία μπλούζα που φοράει σε φωτογραφία πριν την αποχώρηση του από τους BLACK SABBATH) είχε ήδη κάποια demos, τα οποία έμελλε να εξελιχθούν σε μεγάλες στιγμές του μελλοντικού ρεπερτορίου τους, όπως τα “I don’t know”, “Crazy train” αλλά και λίγο πιο διακριτικές συνθέσεις όπως τα “Goodbye to romance” και “You looking at me looking at you” (το τελευταίο αρχικά εμφανίστηκε σαν B-Side στο single του «Crazy train»). Μετά από συνεχείς πρόβες μετέβησαν στο Ridge Farm Studio προκειμένου να ηχογραφήσουν το θρυλικό, πλέον, ντεμπούτο τους. Σε καλή ατμόσφαιρα, και με τα πνεύματα ανεβασμένα λόγω οινοπνευμάτων και λοιπών ουσιών, ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις, όντας όμως και κάπως πιεσμένοι από το γεγονός ότι οι πρώην συνάδελφοι του Ozzy είχαν κυκλοφορήσει τον Απρίλιο του 1980 το επικό “Heaven and hell”, το πρώτο άλμπουμ με τον νέο τους τραγουδιστή Ronnie James Dio, και ένα (όπως αποδείχθηκε και στην συνέχεια) από τα καλύτερα metal άλμπουμ όλων των εποχών, που τους έβαλε πίσω στο βρετανικό top-10 μετά από το “Sabotage” του 1975.
Το αρχικό πλάνο ήταν να προσλάβουν ως παραγωγό τον ανερχόμενο τότε Chris Tsangarides, αλλά τελικά αποφάσισαν να αναλάβουν οι ίδιοι το project, με την συνδρομή του Max Norman ως μηχανικό ήχου (ο Norman θα έκανε παραγωγή στα δύο επόμενα τους άλμπουμ, “Diary of a madman” και “Bark at the moon”). Στα πλήκτρα επιστράτευσαν ως session μουσικό τον Don Airey (μέλος των RAINBOW τότε), ο οποίος πρόσθεσε και την δική του πινελιά στην εισαγωγή του αριστουργηματικού “Mr. Crowley”.
Κατά την ηχογράφηση του άλμπουμ, το συγκρότημα ονομαζόταν “The Blizzard of Ozz”, ενώ το άλμπουμ προοριζόταν να φέρει το όνομα του Ozzy Osbourne σε μικρότερο φόντο. Όταν, δε, εμφανίστηκαν ως special guests στο Reading Festival το 1980, αναγγέλθηκαν ως OSSIE OSBORNE’S BLIZZARD OF OZ. Βαθμιαία, έμεινε το όνομα OZZY OSBOURNE και το “Blizzard of Ozz” χρησιμοποιήθηκε ως τίτλος στο άλμπουμ, δίνοντας στους λοιπούς συντελεστές μία γεύση για το τι θα ακολουθούσε το επόμενο διάστημα, με τον Ozzy, υπό τις κατευθύνσεις της Sharon, να είναι «πρώτος μεταξύ ίσων» στο συγκρότημα, και οι υπόλοιποι να αναλαμβάνουν συνοδευτικό ρόλο, παρά το γεγονός ότι αυτοί ήταν οι οποίοι συνεισέφεραν τις συνθέσεις και το υλικό.
Όσοι περίμεναν ότι η πρώτη δουλειά του Ozzy στην μετά-SABBATH εποχή θα ακουγόταν όπως τα μονολιθικά μνημεία του πρώην συγκροτήματος του, μάλλον επρόκειτο να έρθουν προ μεγάλης εκπλήξεως. Με τον τίτλο “Blizzard Of Ozz” που εμμέσως παραπέμπει σε κατανάλωση άφθονης κοκαΐνης και τον πιο «καυτό» κιθαρίστα από τις πρώτες μέρες που ακούστηκε ο Eddie Van Halen, το ντεμπούτο του Ozzy συνεχίζει, μετά από τέσσερις δεκαετίες, μα εντυπωσιάζει με τις ιδέες, τα riffs και τις φοβερές συνθέσεις του, ενώ παράλληλα, πέρα από την απογείωση της μεγαλειώδους προσωπικής καριέρας του Ozzy, έθεσε νέα πρότυπα για τον τρόπο με τον οποίο θα γράφονταν τα heavy metal άλμπουμ στην δεκαετία που θα ακολουθούσε. Σε δεύτερη φάση, να πούμε και ότι το εξώφυλλο του άλμπουμ προϊδεάζει για το περιεχόμενο, λες και είναι βγαλμένο από κάποιον εφιάλτη του Ozzy, ύστατη μάχη για κρατήσει την λογική του κόντρα στην δύναμη του Κακού που τον περικυκλώνει μπροστά στην πόρτα της Κολάσεως.
Το άλμπουμ ξεκινάει δυναμικά με το γενικό προσκλητήριο του “I don’t know” και την χαρακτηριστική εισαγωγή του ανάποδα ηχογραφημένου gong (στο outro παίζει κανονικά), που ανοίγει τον Ασκό του Αιόλου με το καυτό riff του Randy Rhoads. Βιωματικό, όπως και άλλα τραγούδια του album, περιγράφει την γενικότερη κατάσταση του Ozzy μετά την απόλυση του από τους BLACK SABBATH και στην αυγή της νέας του καριέρας. To εξαιρετικό σόλο του Randy Rhoads είναι χαρακτηριστικό δείγμα γραφής του τεράστιου ταλέντου του.
Ίσως η πιο διάσημη κλήση για τελευταίους επιβάτες στην ιστορία του rock ξεκινάει δαιμονισμένα το δεύτερο τραγούδι και ίσως το γνωστότερο του Ozzy, το απίστευτο “Crazy train”. Ενδεικτικό της (καλώς εννοούμενης) παράνοιας που έβγαζε ο Ozzy προς τα έξω, με ένα riff-δυναμίτη που προκαλεί ρίγη και κίνηση σε μυαλό και σώμα και τα φωνητικά να ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα. Ο πλέον χαρακτηριστικός ύμνος του Πρίγκιπα του Σκότους, και αγαπημένο τραγούδι πολλών, αν όχι των περισσότερων. Το καταιγιστικό σόλο του Rhoads επιβεβαιώνει για μία ακόμη φορά όσους τον θεώρησαν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που άγγιξαν την εξάχορδη θεά (μία κρεμ Gibson Les Paul σε αυτό το στάδιο της καριέρας του).
Το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε από το νεότευκτο συγκρότημα, το αυτοβιογραφικό “Goodbye to romance” έρχεται να χαλαρώσει τον ακροατή με την γλυκόπικρη μελωδία του. Ένα τραγούδι που γράφτηκε ως οριστικό «αντίο» του Ozzy στους παλιούς του συνοδοιπόρους στους SABBATH, με τους οποίους χωρίστηκε πριν ένα χρόνο και δεν έμελλε να επανασυνδεθεί παρά μόνο μετά από 18 χρόνια, στο live άλμπουμ “Reunion” (1998). Σε μία ακόμα πιο νοσταλγική νότα, ακολουθεί το περίπου μονόλεπτο κομμάτι «Dee», από τα λεπτεπίλεπτα δάχτυλα του Rhoads, το οποίο δυστυχώς, λόγω του πρόωρου χαμού του τελευταίου, ακούγεται πλέον πιο πολύ λυπητερό.
Η πρώτη πλευρά του δίσκου κλείνει με ένα από τα πιο αμαρτωλά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ στο metal, και το οποίο προκάλεσε όχι μία αλλά τρεις (!) μηνήσεις κατά του OZZY, λόγω υποτιθέμενης προτροπής σε αυτοκτονία! Το τραχύ “Suicide solution” έρχεται σαν συναγερμός για να ξυπνήσει όσους εναπόθεταν τις ελπίδες διαφυγής από τα μαρτύρια της καθημερινότητας στο αλκοόλ και σε διαφόρων ειδών ουσίες. Χαρακτηριστικός ο πρώτος στίχος. “Wine is fine, but whiskey’s quicker Suicide is slow with liqueur”. Υπάρχει κάποια αμφιβολία για το ποιος έγραψε τους στίχους στο “Suicide solution”; Ο Ozzy δήλωσε ότι τους έγραψε για τον τραγουδιστή των AC/DC, Bon Scott, ο οποίος βρέθηκε νεκρός τον Φεβρουάριο του 1980 μετά από μια νύχτα ακατάσχετης κατανάλωσης αλκοόλ και λοιπών συνοδευτικών. Ωστόσο, ο Bob Daisley, ισχυρίζεται ότι έγραψε τους στίχους για τον ίδιο τον Ozzy, ο οποίος πάλευε με τα δικά του προβλήματα αλκοολισμού εκείνη την εποχή. Το 1986, επί εποχής “Ultimate sin” έπεσαν οι δύο πρώτες μηνύσεις και ακολούθησε ακόμη μία το 1988, από τις οικογένειες τριών νεαρών, οι οποίες υποστήριζαν ότι η ακρόαση του “Suicide solution” τους οδήγησε σε αυτοκτονία. O Ozzy, πάντως, δικαιώθηκε και στις τρεις περιπτώσεις. Προφανώς, επρόκειτο για εσκεμμένη «παρεξήγηση» και όχι για την αλήθεια. Μουσικά, να πούμε ότι παίρνει κεφάλια, με το rhythm section των Daisley-Kerslake να κοπανάει αλύπητα, και τον Rhoads να κεντάει περίτεχνα με τον χαρακτηριστικό του τόνο καθ’ όλη την διάρκεια του κομματιού, φορτώνοντας περισσότερο στο τέλος.
Η επιβλητική, γοτθική εισαγωγή του Don Airey ανοίγει την δεύτερη πλευρά του άλμπουμ. Το «Mr. Crowley» είναι μία μουσική σπουδή, στο πως γράφεται ιδανικά ένα αργόσυρτο παραδοσιακό heavy metal τραγούδι. Γίνεται αναφορά σε μία από τις πιο αμφιλεγόμενες (αν όχι η πιο αμφιλεγόμενη) μορφή του αποκρυφισμού του 20ου αιώνα, τον Άγγλο μάγο και συγγραφέα Aleister Crowley. Γραμμένο από τους Rhoads και Daisley, και εμπνευσμένο από ένα βιβλίο του Crowley που διάβαζε ο Ozzy και ένα σετ από κάρτες Ταρώ, περιέχει ένα από τα πιο δημοφιλή κιθαριστικά σόλο στην ιστορία του metal, με αναφορές στον Gary Moore, του οποίου ο Rhoads ήταν μεγάλος fan. Πάνω στον αυτοσχεδιασμό του, θέλησε να προσδώσει κάτι από την ατμόσφαιρα του “Parissiene walkways” του πρώτου, ποντάροντας ισόποσα στην ένταση και στο συναίσθημα. Το “Mr. Crowley” θα κυκλοφορούσε και ως δεύτερο single από το άλμπουμ, με B-Side τo πολύ ωραίο «You said it all», ηχογραφημένο ζωντανά, αλλά χωρίς ακροατήριο, το οποίο προστέθηκε αργότερα στο studio!
Σειρά έχει το μοναδικό τραγούδι στο άλμπουμ στο οποίο συνεισέφερε και ο Lee Kerslake, το χιουμοριστικό “No bone movies”, με σαφείς αναφορές στις κακόγουστες ταινίες πορνό, κάτι που ο Daisley εντόπισε και θέλησε να απαθανατίσει με αφορμή τον χαρακτηρισμό του Rhoads που δεν είχε ξανακούσει πριν, λέγοντας ότι παρακολουθούσαν μία “bone movie” (με γυμνά πλάνα).
Στην συνέχεια και από τις επίγειες και ρηχές απολαύσεις, επιστρέφουμε στο μεταφυσικό επίπεδο, με ένα από τα πιο αινιγματικά τραγούδια του Ozzy, το σχεδόν υμνητικό “Revelation (Mother Earth)”, με τον ίδιο να μοιρολογεί σχεδόν. Παρά τον τίτλο του, δεν παραπέμπει στις οικολογικές ανησυχίες του Ozzy, αλλά φαίνεται να περιγράφει σκηνές και εικασίες για την Αποκάλυψη, για την Συντέλεια του Κόσμου, ή μέρος αυτής, τουλάχιστον. Διανθισμένο με την εκπληκτική, κυριολεκτικά, κιθάρα του Rhoads και με ένα εσχατολογικό ύφος, αποτελεί ακόμη μία φοβερή σύνθεση, με έξτρα συμμετοχή του Don Airey στο πιάνο. Σημειώνεται ότι ο Airey δεν πήρε credits για την εισαγωγή του “Mr. Crowley” ούτε για τα μέρη που παίζει στο “Revelation (Mother Earth)”.
Στο outro του τραγουδιού αυτού, σαν rollecoaster, έρχεται το εντυπωσιακό και ανεβαστικό “Steal away (The night)” με τον γρήγορο ρυθμό και τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Ozzy να απογειώσει τον ακροατή μία τελευταία φορά, εκεί στα 36 λεπτά συνολικής διάρκειας του άλμπουμ. Ένας ύμνος στην ζωή και στις ωραίες στιγμές, μία αναλαμπή ελπίδας, όπως αυτή που βίωσε ο ίδιος ο Ozzy, σε αυτή την νέα αρχή που του επεφύλασσε η μοίρα. Ένα κομμάτι με φοβερή ενέργεια, που κλείνει το άλμπουμ και αφήνει τον ακροατή με ένα χαμόγελο για την συνέχεια, όποια κι αν είναι αυτή.
Κάπως έτσι λοιπόν, 40 χρόνια πριν κυκλοφόρησε το “Blizzard of Ozz” στην Μ. Βρετανία, την 20η Σεπτεμβρίου του 1980, ενώ στις ΗΠΑ κυκλοφόρησε περίπου ένα εξάμηνο αργότερα, την 27η Μαρτίου του 1981. Έφτασε στο νο. 7 των βρετανικών charts, δύο θέσεις πιο πάνω από το “Heaven and hell” των BLACK SABBATH που είχε κυκλοφορήσει στην αρχή της χρονιάς, και έγινε ασημένιο (άνω των 60 χιλ. αντιτύπων σε πωλήσεις). Στις ΗΠΑ έχασε το top-20 για μία θέση (νο. 21) αλλά με τον καιρό έγινε 5 φορές πλατινένιο (πωλήσεις άνω των 5 εκ. αντιτύπων), κάτι που αυτόματα το καθιστά την πιο επιτυχημένη εμπορικά δουλειά του Ozzy Osbourne μέχρι σήμερα. Συνολικά, έχει πουλήσει πάνω από 6 εκ. αντίτυπα παγκοσμίως, μέχρι τις μέρες μας.
Η συνέχεια για τον Ozzy Osbourne και το συγκρότημα του έμελλε να είναι ακόμα πιο ταραχώδης. Πριν την κυκλοφορία του δεύτερου του άλμπουμ “Diary of a madman”, οι Daisley και Kerslake θα έβλεπαν την πόρτα της εξόδου με συνοπτικές διαδικασίες και δια χειρός Sharon Arden, προκαλώντας μία σειρά αντεγκλήσεων και καλλιτεχνικών παρεμβάσεων που θα κρατούσαν δεκαετίες ολόκληρες, με πιο ηχηρή (και ανήθικη κατά την γνώμη μου) την αντικατάσταση των ηχογραφήσεων των δύο μουσικών από τους Mike Bordin (πρώην FAITH NO MORE) και του μπασίστα Robert Trujillo (νυν METALLICA), στην επανέκδοση του “Blizzard of Ozz” το 2002. Εν μέσω γενικής κατακραυγής, και στο πλαίσιο της επανέκδοσης για τα 30 χρόνια του άλμπουμ, οι original ηχογραφήσεις αποκαταστάθηκαν.
Μετά την κυκλοφορία του “Diary of a madman” και κατά την διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του άλμπουμ, ο Ozzy θα δεχόταν το πιο απόλυτο και αναπάντεχο σοκ, όταν ο κιθαρίστας του και ενδεχομένως το πιο λαμπρό ανερχόμενο αστέρι της ηλεκτρικής κιθάρας στον χώρο του hard rock και heavy metal, ο αγαπημένος Randy Rhoads, θα σκοτωνόταν σε ένα αεροπορικό ατύχημα, στερώντας από τον Ozzy ίσως τον πιο καλό του φίλο και συνεργάτη. Συντετριμμένος ο Ozzy, προσπάθησε να ορθοποδήσει, συνέχισε περιοδεύοντας με αντικαταστάτες κιθαρίστες (τους Bernie Torme και Brad Gillis), και κατέληξε τελικά στην πρόσληψη του Jake E. Lee για το επόμενο άλμπουμ του με τίτλο “Bark at the moon”. Τέλος, να πούμε ότι ο Ozzy και η Sharon παντρεύτηκαν το 1982 και έκτοτε είναι μαζί, στην επαγγελματική και στην προσωπική τους ζωή.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε τόμους ολόκληρους για την προσωπική καριέρα της πιο χαρακτηριστικής μορφής του heavy metal, από την απόλυση του από τους BLACK SABBATH μέχρι σήμερα. Το κεφάλαιο Ozzy Osbourne είναι τεράστιο και ασήκωτο, κυριολεκτικά. Ωστόσο, άξιζε, και με το παραπάνω, να εστιάσουμε, με αφορμή της 40ης επετείου της κυκλοφορίας του μεγαθήριου “Blizzard of Ozz”, στις απαρχές αυτής της θρυλικής καριέρας, κατά την διάρκεια της οποίας ο Ozzy απέκτησε φανατικούς φίλους (αλλά και εχθρούς), μα κυρίως έγραψε το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του hard rock και του heavy metal. Γι’ αυτό λοιπόν, και ως ελάχιστο φόρο τιμής, ας ακούσουμε όλοι μαζί για μία ακόμη φορά το “Blizzard of Ozz” και την υψηλής τάσης φωνή του Ozzy Osbourne, και ας βάλουμε τους εαυτούς μας οικειοθελώς στο μάτι αυτής της σαρωτικής καταιγίδας!
ΥΓ 1: To “Blizzard Of Ozz” επανακυκλοφορεί από την 18η Σεπτεμβρίου 2020 σε επετειακή έκδοση για τα 40 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του. Η νέα expanded έκδοση περιλαμβάνει, εκτός από τα original τραγούδια, ζωντανές ηχογραφήσεις από την περιοδεία του “Blizzard of Ozz”, ενώ θα διατίθενται και ψηφιακά, μαζί με επιπλέον κομμάτια. Επίσης, στο κομμάτι του merchandise, υπάρχουν διαθέσιμα επετειακά προϊόντα. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να τσεκάρετε το επίσημο site του Ozzy.
ΥΓ 2: Το κείμενο είναι αφιερωμένο στον τεράστιο drummer και αξιαγάπητο Lee Kerslake, o οποίος χτες έχασε την μακρόχρονη μάχη με τον καρκίνο κι εγκατέλειψε ήρεμα τα επίγεια. Θα μνημονεύεται από τους fans των URIAH HEEP αλλά και όλο τον χώρο, γενικότερα. RIP Lee Kerslake.
Κώστας Τσιρανίδης
