ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Muscle of love” – ALICE COOPER
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1973
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Warner Bros.
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Jack Richardson / Jack Douglas
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Alice Cooper
Κιθάρα – Glen Buxton
Μπάσo – Dennis Dunaway
Κιθάρα – Michael Bruce
Drums – Neal Smith
Το τέλος μιας εποχής, έτσι δεν είναι; Αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός που δεν απέχει διόλου από την πραγματικότητα διότι εδώ αναφερόμαστε στο κύκνειο δισκογραφικό άσμα της θρυλικής, original σύνθεσης της ALICE COOPER BAND. Θέλω να έρθετε μαζί μου σε ένα ταξίδι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και πιο συγκεκριμένα στο 1973. Αν εξαιρέσουμε τους ZEPPELIN, οι οποίοι είχαν ήδη αγγίξει δυσθεώρητα επίπεδα δημοτικότητας, ο Alice Cooper και φυσικά η μπάντα με το ίδιο όνομα βρίσκονταν τότε στην κορυφή της Αμερικής. Η επιδραστικότητα δίσκων όπως τα “Killer”, “School’s out” και φυσικά το “Billion dollar babies” ήταν τεράστια σε ανερχόμενους μουσικούς που έψαχναν και αυτοί να βάλουν το όνομα τους στο μουσικό χάρτη. Για παράδειγμα, όλα τα μέλη των KISS παρακολούθησαν τη συναυλία του Alice στη Νέα Υόρκη στα πλαίσια της Billion dollar babies Tour και σίγουρα ξεκαθάρισαν ακόμη περισσότερο τη σημασία που θα έπρεπε να έχει το show στο χτίσιμο της δικής τους αυτοκρατορίας. Είναι σπάνιο όμως το φαινόμενο να καταφέρνεις να διατηρηθείς στην κορυφή των charts για δεύτερο σερί δίσκο και υπό αυτή την έννοια πολλοί είναι εκείνοι που έχουν κάπως στο περιθώριο το “Muscle of love”…
Δεν θα σας πω ψέματα. Όταν αγόραζα τους δίσκους του Alice μου είχε κακοφανεί που στα credits του συγκεκριμένου δίσκου δεν είχα δει το όνομα του Bob Ezrin. Ακόμη και σε νεαρή ηλικία πίσω στη δεκαετία του ‘80, ο συγκεκριμένος παραγωγός με είχε εντυπωσιάσει με δίσκους όπως το “Destroyer” (KISS) και “Welcome to my nightmare” (Alice Cooper). Οπότε αυτό σίγουρα αφαιρούσε πόντους στα μάτια μου από το “Muscle of love” έστω και αν οι Richardson και Douglas ήταν σπουδαία ονόματα. Η αλήθεια πάντως είναι ότι το “Muscle of love” δεν ενέχει τη θεατρικότητα του “Love it to death”, τον καινοτόμο χαρακτήρα του “Killer”, την ενέργεια του “School’s out” και σίγουρα όχι την έμπνευση του “Billion…”. ΟΜΩΣ…είναι σίγουρα το πιο «καλλιτεχνικό» και φιλόδοξο άλμπουμ μέχρι εκείνου του χρονικού σημείου. Κάποιοι θα προσάψουν στον Alice έλλειψη ξεκάθαρου μουσικού προσανατολισμού. Κάποιοι άλλοι, ενδεχομένως, θα εστιάσουν στα προβλήματα συνοχής ανάμεσα στα μέλη της μπάντας και ειδικά στην απουσία του Buxton. Κάποιοι πάλι θα αντιτάξουν τον ηγετικό ρόλο που διαδραμάτιζε ο Alice και δεν άρεσε στη μπάντα. Όλα αυτά ισχύουν. Όπως ισχύει, όμως ότι το “Muscle of love” είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ, με πολλά νέα στοιχεία (βλ. R&B, Motown), προσθήκη πολλών πνευστών και μία διαφορετική –έστω και χαλαρή- θεματολογία (βλ. sex σε συνδυασμό με τη νυχτερινή ζωή στην πόλη).
Το “Muscle of love” μπορεί να μην κατάφερε να πιάσει την επιτυχία των προκατόχων του και να έγραψε τους τίτλους τέλους για την ALICE COOPER BAND αλλά είναι ένα πολύ αξιόλογο άλμπουμ με δύο τουλάχιστον κλασικά τραγούδια: “Teenage lament ‘74” και “Muscle of love”. Είναι κρίμα που δεν ακούγονται ζωντανά περισσότερα τραγούδια από το συγκεκριμένο δίσκο αλλά προσωπικά χαίρομαι που εδώ και κάμποσα χρόνια έχουν αρχίσει οι φίλοι του σκληρού ήχου να δίνουν μία δεύτερη ευκαιρία στο “Muscle of love”. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να συγκαταλέγεται στους κλασικούς δίσκους του Alice…και ας διαφωνούν –για τους δικούς τους λόγους- ορισμένα μέλη της κλασικής σύνθεσης.
Did you know that:
- Είναι γνωστό ότι το τραγούδι “The man with the golden gun” προοριζόταν για την επερχόμενη (τότε) ομώνυμη ταινία με ήρωα τον James Bond. Λόγω χαμένου deadline όμως επιλέχτηκε η Σκοτσέζα τραγουδίστρια Lulu (χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, θα πρέπει να προσθέσω). Αυτό που ενδεχομένως δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστό είναι ότι ο ίδιος ο Christopher Lee στην αυτοβιογραφία του αναφέρει ότι προτιμούσε σαφώς το τραγούδι του Alice Cooper!
- Στο δίσκο συμμετέχουν οι POINTER SISTERS, LIZA MINELLI, RONNIE SPECTOR κ.α. Πρόκειται για απόφαση που είχε ήδη ληφθεί από το πρώιμο στάδιο της προ-παραγωγής, όταν ακόμη συμμετείχε στην προετοιμασία του δίσκου ο Bob Ezrin.
- Η πρώτη έκδοση του βινυλίου –όπως συνέβη και με τα “School’s out” και “Billion dollar babies”- ήταν εκπληκτική με το όλο πακέτο να μοιάζει με χαρτόκουτο! Αξίζει να την τσεκάρετε και γιατί όχι να την αποκτήσετε.
Σάκης Νίκας
