ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Puritanical euphoric misanthropia” – DIMMU BORGIR
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2001
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Fredrik Nordstrom
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Shagrath
Κιθάρες – Silenoz
Κιθάρες – Galder
Μπάσο, φωνητικά – ICS Vortex
Πλήκτρα – Mustis
Drums – Nicholas Barker
Στη στροφή της χιλιετίας, ένα συγκρότημα από το Jessheim της Νορβηγίας, που ιδρύθηκε στα 1993, οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στην εμπορική κορυφή. Ο λόγος για τους Νορβηγούς DIMMU BORGIR. Και πως να μην είναι έτσι τα πράγματα; Έχουν προηγηθεί το τιτάνιο “Enthrone darkness triumphant” (1997) και το φανταστικό “Spiritual black dimensions” (1999) όπου έκαναν ντεμπούτο ο Mustis και ο ICS Vortex (ARCTURUS – άλλο που αναγραφόταν ως καλεσμένος). Με τη προσθήκη του Galder από τους OLD MAN’S CHILD στη θέση του Nagash, η ομάδα δείχνει πανέτοιμη. Έτσι, δίχως δισταγμό, μπαίνουν στα Fredman studios, υπό το άγρυπνο βλέμμα του Fredrik Nordstrom (ε, μη μου πείτε ότι χρειάζεται συστάσεις ο κύριος εδώ; ), και στις 20 Μαρτίου του σωτηρίου έτους 2001, κυκλοφορούν το “Puritanical euphoric misanthropia”.
Ο δίσκος ανοίγει μετά την σινεματική εισαγωγή του “Fear and wonder” με το καταιγιστικό “Blessings upon the throne of tyranny”. Ένα από τα κομμάτια κατηγορίας “ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΤΕ” αγκαζέ με το “The maelstrom mephisto”, που με το καλημέρα, αποδεικνύει το ποιόν των DIMMU BORGIR. Οι τύποι δεν αστειεύονται. Το δε μελωδικό σπάσιμο με τη βοήθεια των πλήκτρων σε αμφότερα, είναι ξεκάθαρο δείγμα κλάσης. Κλάση που φαίνεται ξεκάθαρα σε ένα από τα πιο πλήρη και αγαπημένα μου κομμάτια των Νορβηγών, το “Kings of the carnival creation”. Έπος 7 λεπτών, ανάμεσα στο στακάτο εισαγωγικό του riff, στο ανελέητο blastbeat, και από εκεί, σε ένα σεμινάριο ανάπτυξης κομματιού, με τα πλήκτρα να λύνουν και να δένουν, στο αγαπημένο μου σημείο του κομματιού: “Consuming illusions made from hysteria and swallowed tongues” ΤΙ RIFF-ΑΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ Ο ΣΑΤΑΝΑΣ Ο ΣΤΡΑΤΑΡΧΗΣ; Και αν δε σου έφτασαν αυτά, έχεις κερασάκι και τον Vortex να μας ταξιδεύει με τη φωνάρα του, και να μας λέει καλημέρα στο δίσκο, πλέον ως κανονικό μέλος των DIMMU BORGIR. Τα ρέστα μου!
Το στακάτο, περίτεχνο και επικό συνάμα “Hybrid stigmata (the apostasy)”, αναλαμβάνει να κατεβάσει τις ταχύτητες, χωρίς να ρίξει τη ποιότητα στο ελάχιστο, εμφανίζοντας μια industrial επίγευση στα πλήκτρα πέραν του κλασσικότροπου της προσέγγισης της μπάντας. Industrial στοιχείο, που γίνεται πέραν κάθε αμφιβολίας εμφανές σε ένα από τα μέλλοντα κλασσικά κομμάτια τους, το “Puritania”. Ρυθμικό, παγωμένο είτε το δεις ως industrial είτε ως το “πείραμα” μιας black metal μπάντας στο είδος. Πείραμα που ξεκάθαρα τελεσφόρησε, τουλάχιστον για τους DIMMU BORGIR. Σε κομμάτια όπως το “Architects of a genocidal nature” και “IndoctriNation” παρατηρείται ένα κοινό μοτίβο: τσιτωμένη εισαγωγή, mid-tempo συνέχεια, και από τη μέση και μετά, τα πλήκτρα του Mustis παίρνουν τα ηνία και πηγαίνουν τα υπόλοιπα όργανα όπου εκείνα γουστάρουν, σε ένα όργιο επίδειξης δυναμικών. Ο κύριος, είχε δείξει τα διαπιστευτήρια του στο “Spiritual black dimensions”, και εδώ φυσικά λάμπει, με τα πάντα να έχουν ευθυγραμμιστεί. Το βαθιά SLAYER-meets-DESTRUCTION thrash riffing στο “Absolute sole right” το καθιστά κρυφό άσσο στο μανίκι της μπάντας σε συναυλιακό περιβάλλον (ήτοι, παίρνει κεφάλια!), παρά το μελωδικό του φινάλε του. Έτσι, μαζί με το ολέθριο αλλά συνάμα μελωδικό “Sympozium” ο δίσκος, ολοκληρώνεται με τον ορχηστρικό επίλογο του “Perfection or vanity”. Όπως ανοίγει ο κύκλος, έτσι κλείνει.
Κλείνοντας τούτο το κείμενο, 20 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του, το “Puritanical euphoric misanthropia” αποδεικνύει σε κάθε του ακρόαση, γιατί απαρτίζει μαζί με τους δύο προκατόχους του, την αγαπημένη μου τριάδα δίσκων των DIMMU BORGIR (πρώτο το “Enthrone darkness triumphant”), και πιο “αντικειμενικά” μιλώντας, γιατί είναι ένας από τους δίσκους που αξίζουν να μνημονεύονται πρώτοι – πρώτοι στη δισκογραφία των Νορβηγών. Και αυτό διότι επέδρασαν καθοριστικά στο status τους πέραν της μουσικής του προόδου, το οποίο εδώ εκτοξεύτηκε πραγματικά.
Did you know that?
-Η special edition του δίσκου βγήκε σε ένα όμορφο μαύρο box-set που είχε σε jewel case το άλμπουμ, 28-σέλιδο booklet, αυτοκόλλητο με τις ημερομηνίες της περιοδείας, ραφτό με πεντάλφα, αφίσα Α3 δύο όψεων. Φυσικά, στα μουσικά, περιείχε επιπλέον τη διασκευή – όλεθρο στο “Burn in hell” των TWISTED SISTER. Αυτή, δεν είναι η πρώτη φορά που οι Νορβηγοί δείχνουν τις ρίζες τους με μια διασκευή, καθώς είχαν ήδη δοκιμάσει τις δυνάμεις τους με τα “Metal heart” (ACCEPT) στο “Godless savage garden” EP (1998) και “Nocturnal fear” (CELTIC FROST) στο “Devil’s path” EP (1996). Στο μέλλον, θα διασκευάσουν το “Satan my master” (BATHORY) στο “Death cult armageddon” (2003) και το “Black metal” (VENOM) στο “In sorte diaboli” (2007).
-Η απίστευτη αποδοχή του δίσκου, οδήγησε σε ένα χορταστικό – ορισμό του “φάτε μάτια ψάρια” live διπλό DVD με τίτλο “World misanthropy”, στο οποίο το κυρίως πιάτο είναι επιλογές από συναυλίες της μπάντας από το 1995 μέχρι το 2001 (τη μερίδα του λέοντος έχουν τα στιγμιότυπα από το Wacken το 2001). Αυτό που μετράει στην περιορισμένη έκδοση του, είναι το bonus CD. Εκτός από ορισμένες live εκτελέσεις που απαντώνται και σε οπτική μορφή στο DVD, έχει το δολοφονικό bonus track του “Spiritual black dimensions”, “Masses for the new messiah” και μια επανεκτέλεση του “Devil’s path” επ’ ονόματι “Devil’s path 2000”.
-Ο Galder παραμένει σταθερό μέλος τα τελευταία 20 χρόνια παρά τις ανακατατάξεις στο στρατόπεδο των DIMMU BORGIR. Διατηρεί παράλληλα ενεργούς και τους OLD MAN’S CHILD (παρόλο που για το διάστημα 2009-2019 είχαν μπει στο πάγο), οι οποίοι έγιναν πρώτη φορά γνωστοί στο ευρύ κοινό, από το split με τους DIMMU BORGIR “Sons of satan, gather for attack” που η μια πλευρά ήταν το “Devil’s path” EP (1996) και η άλλη το πρώτο demo των OLD MAN’S CHILD, “In the shades of life” (1996).
-Αποτελούν μια από τις μακροβιότερες μπάντες του δυναμικού της Nuclear Blast, με το συμβόλαιο τους μαζί της, να αρχίζει από το 1997 στο “Enthrone darkness triumphant”.
Γιάννης Σαββίδης
