ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Have a nice day” – BON JOVI
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΙΑ: Island / Mercury
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: John Shanks, Jon Bon Jovi, Richie Sambora, Rick Parashar, Desmond Child
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jon Bon Jovi – φωνητικά
Richie Sambora – κιθάρες, backing vocals
David Bryan – πλήκτρα
Tico Torres – ντραμς
Hugh McDonald – μπάσο
Το “Have a nice day” των BON JOVI κυκλοφόρησε το 2005 και βρήκε τη μπάντα σε μια περίοδο που έπρεπε να επανατοποθετηθεί στον μουσικό χάρτη. Δεν ήταν κάτι άλλωστε που δεν είχαν κάνει ξανά στο παρελθόν και κάθε φορά το έκαναν με επιτυχία θαυμαστή. Από τον ήχο των δύο πρώτων άλμπουμ στο “Slippery when wet” και στο “New Jersey”, ύστερα στα “Keep the faith” και “These days” και από εκεί στο “Crush” και το κακό “Bounce” οι BON JOVI άλλαζαν. Μετά την επιτυχία του “Crush” το 2000, που τους έφερε ξανά στο προσκήνιο με τα τεράστια hit “It’s My Life” και “One wild night” και το πιο σκοτεινό αλλά πολύ άνισο “Bounce” του 2002, οι BON JOVI είχαν δείξει πως θα προσπαθούσαν να προσαρμοστούν εκ νέου στη νέα χιλιετία.
Ωστόσο, το υλικό που είχαν γράψει για έναν νέο δίσκο το 2004 δεν τους ικανοποίησε κι έτσι ο Jon Bon Jovi και ο Richie Sambora ξαναμπήκαν στο στούντιο για να δουλέψουν από την αρχή. Στόχος τους ήταν να βρουν έναν ήχο πιο σύγχρονο, που να ταιριάζει στην εποχή αλλά να έχει και βάση στο περιελθόν τους. Αυτά βέβαια δεν είναι εύκολα πράγματα, ειδικά εάν στο παρελθόν το έχεις κάνει τρεις φορές με επιτυχία! Πόσες φορές θα αλλάξεις ήχο και στυλ και θα κρατήσεις την βάση των οπαδών σου; Με το “Have a nice day” ήρθαν οι κιθάρες πιο μπροστά, με έναν πιο εναλλακτικό και μοντέρνο ήχο βέβαια, αλλά για πρώτη φορά είχαμε και σύγχρονες ξεκάθαρες country επιρροές σε αρκετά σημεία. Επίσης αν και θεωρώ αυτό εδώ το τελευταίο τους πραγματικά αξιόλογο άλμπουμ, θα διαφωνήσω με την επιμονή τους σε αρκετές mid-tempo στιγμές σε σχέση με τα πιο κεφάτα τραγούδια τους.
Ο δίσκος ξεκίνησε με το δυναμικό και πολύ όμορφο “Have a nice day”, ένα τραγούδι που δεν είναι απλώς μια ευχή, αλλά ουσιαστικά μια σθεναρή δήλωση αντίστασης απέναντι σε όσους μας υποτιμούν. Το κομμάτι έγινε σύνθημα για το συγκρότημα τη δεκαετία εκείνη, αλλά παραδόξως απέτυχε ως single στην Αμερική φτάνοντας μόνο μέχρι το νο53, κάτι που για αυτή τη μπάντα δεν το λες και επιτυχία. Στο “Welcome to wherever you are” οι BON JOVI στράφηκαν σε μια μπαλάντα με έντονο κοινωνικό μήνυμα, αρκετά πιο μακριά από τον κλασικό ήχο τους θα έλεγα, αλλά το single δεν είχε την ανταπόκριση που περίμεναν προς μεγάλη τους απογοήτευση. Για την ακρίβεια, απέτυχε παταγωδώς!
Το μεγαλύτερο hit του άλμπουμ ήταν το όμορφο “Who says you can’t go home”, το οποίο στην country εκδοχή με την Jennifer Nettles των SUGARLAND, γνώρισε απρόσμενη επιτυχία, φτάνοντας στο νο1 των country charts – κάτι ανήκουστο για ροκ μπάντα – και μάλιστα χάρισε στους BON JOVI το πρώτο τους Grammy. Το ίδιο τραγούδι στην κανονική του έκδοση έφτασε μέχρι το νο23 στα singles του Billboard. Άλλα τραγούδια, όπως το πολύ καλό και δυναμικό “Last man standing” με την κριτική του στη μουσική βιομηχανία, το “Story of my life”, I wanna be loved”,“Last cigarette” το “Complicated”, δείχνουν την ορθολογική προσπάθεια του συγκροτήματος να ισορροπήσει ανάμεσα στο κλασικό stadium rock και σε πιο μοντέρνες επιρροές. Ένα σύνολο καλών τραγουδιών που τιμούν το παρελθόν και το όνομα της μπάντας. Τα “Bells of freedom”, “Wildflower”, “I am”, “Novocaine” πέρασαν δικαιολογημένα απαρατήρητα, αφού μοιάζουν με fillers.
Την παραγωγή ανέλαβε ο John Shanks (σήμερα κιθαρίστας τους), γνωστός από συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως η Michelle Branch, VAN HALEN, Stevie Nicks, TAKE THAT, Sheryl Crow, Melissa Etheridge κ.α. Ήταν η πρώτη φορά που δούλεψε με τον Jon Bon Jovi και το αποτέλεσμα ήταν τόσο ικανοποιητικό για αυτούς ώστε να συνεχίσουν μαζί και στα επόμενα άλμπουμ, όπου το αποτέλεσμα όμως πλέον δεν ήταν ικανοποιητικό για εμάς όμως. Ο ήχος του “Have a nice day” είναι καθαρός, ραδιοφωνικός, με έμφαση στις κιθάρες και τα ρεφρέν, ενώ προσπαθεί να διατηρήσει μια ισορροπία ανάμεσα στη φρεσκάδα και την λάμψη του παρελθόντος και σε πιο μοντέρνα στοιχεία που έφερναν τη μπάντα πιο κοντά στο ρεύμα της εποχής των 00s.
Παρά την αποτυχία των singles η επιτυχία του άλμπουμ ήταν σε μεγάλο βαθμό ικανοποιητική. Έφτασε στο νο.2 του αμερικανικού Billboard 200 και στο νο.1 σε πολλές χώρες, ανάμεσά τους η Αγγλία, η Γερμανία, η Ιαπωνία και ο Καναδάς, ενώ στην χώρα μας έγινε χρυσό με πάνω από 10.000 άλμπουμ σε πωλήσεις. Μέχρι σήμερα έχει πουλήσει περίπου επτά εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, κάτι αξιοσημείωτο για το 2005, μια εποχή που η δισκογραφία βίωνε έντονα την κρίση λόγω των downloads.
Σημαντικό ρόλο στην επιτυχία έπαιξε και η περιοδεία που ακολούθησε, από τον Νοέμβριο του 2005 έως τον Ιούλιο του 2006. Ήταν μια από τις πιο πετυχημένες περιοδείες της χρονιάς, με τεράστια στάδια γεμάτα, ειδικά στην Ευρώπη και την Ιαπωνία, αποδεικνύοντας ότι οι BON JOVI συνέχιζαν να είναι ένα από τα μεγαλύτερα live σχήματα του κόσμου. Στην Αμερική το κοινό τους ήταν πια πιο ώριμο ηλικιακά, αλλά εξακολουθούσε να τους στηρίζει φανατικά, ενώ το country single τους έφερε και νέους ακροατές από άλλο χώρο, οδηγώντας τους στο να κυκλοφορήσουν το ανεκδιήγητο “Lost haighway”. Ο Τύπος όμως ήταν διχασμένος. Κάποιοι κριτικοί είδαν το άλμπουμ σαν ένα βήμα μπροστά, που απέδειξε ότι το συγκρότημα μπορούσε να προσαρμοστεί για ακόμα φορά στις απαιτήσεις της εποχής και να παραμείνει επίκαιρο. Άλλοι το κατηγόρησαν για υπερβολικά γυαλισμένη παραγωγή (λες και δεν ήταν τέλειες όλες οι προηγούμενες) και για έλλειψη της αυθεντικότητας που χαρακτήριζε τα πρώτα τους χρόνια. Παρόλα αυτά, το κοινό έδειξε να το αγκαλιάζει, οι πωλήσεις το απέδειξαν, αλλά και η περιοδεία που ακολούθησε.
Η πορεία της μπάντας πριν το άλμπουμ είχε ήδη δείξει ότι μπορούσαν να αντέξουν σε δύσκολες εποχές. Το “Have a nice day” όμως άνοιξε νέους δρόμους, αφού έφερε τους BON JOVI πιο κοντά στη country μουσική και στο αμερικανικό mainstream των 00s γενικότερα, κάτι που φάνηκε με το “Lost highway” το 2007, το οποίο ήταν και είναι κάτι εντελώς ξένο όμως προς την μπάντα. Από εκεί και πέρα, το συγκρότημα συνέχισε την δισκογραφία του με έναν ήχο πιο σκοτεινό, πιο άνευρο, πιο mid-tempo και με πολύ λιγότερο από τον αγαπημένο μας λαμπερό hard rock χαρακτήρα τους δυστυχώς. Για εμένα τα επόμενα χρόνια έγιναν πλήρως αδιάφοροι.
Α… Υπάρχει ένα τραγούδι των BON JOVI όπου ένας ΓΙΓΑΝΤΑΣ παίζει μπουζούκι! Βρείτε ποιο! Άντε να σας βοηθήσω, σε αυτό εδώ το άλμπουμ.
Δημήτρης Σειρηνάκης
