ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Imrama” – PRIMORDIAL
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1995
ΕΤΑΙΡΙΑ: Cacophonous Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Andrew Radley, Mags
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – A.A. Nemtheanga
Κιθάρα – Ciáran MacUiliam
Μπάσο, Τύμπανα – Pól MacAmlaigh
Υπάρχουν μπάντες που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Οι PRIMORDIAL είναι μία από αυτές. Με συνέπεια που σπάνια συναντά κανείς, με καλλιτεχνική ακεραιότητα και άσβεστο πάθος, οι Ιρλανδοί έχουν χτίσει έναν μύθο γύρω από το όνομά τους. Η αρχή όμως της μαγικής τους πορείας έγινε τριάντα χρόνια πριν, με το “Imrama”, ένα άλμπουμ που – παρά τη διαχρονική του αξία – συχνά μένει στη σκιά των μετέπειτα ογκόλιθων που κυκλοφόρησε η μπάντα.
Το “Imrama” παραμένει μέχρι σήμερα η πιο black στιγμή των PRIMORDIAL. Είναι ένας δίσκος ωμός, τραχύς και βαρύς, με έντονα επικό και παγανιστικό χαρακτήρα. Σε διαφορετικό μοτίβο από λοιπούς Νορβηγούς “συναδέρφους” τους, αλλά εξίσου εμπνευσμένο από τα πεπραγμένα του Quorthon, οι πρωτευουσιάνοι από το Δουβλίνο, διαμορφώνουν ένα ξεχωριστό αμάλγαμα σκοτεινών μελωδιών, doom ατμόσφαιρας, μελωδικών περασμάτων και folk στοιχείων.
Ο ήχος του δίσκου μπορεί να μην αβαντάρει ιδιαίτερα το υλικό του ντεμπούτου των Ιρλανδών, αλλά τουλάχιστον δίνει τη δυνατότητα στον ακροατή να ακούσει καθαρά και να ξεχωρίζει το κάθε όργανο από το άλλο. Στα φωνητικά, ο Alan Averill (Nemtheanga) εμφανίζεται πιο κοντά στο κλασικό black metal ύφος, με κραυγές, αρκετά μακριά από το θεατρικό του στυλ που τον καθιέρωσε στις συνειδήσεις μας. Ακούγεται όμως εξίσου καθηλωτικός και απολαυστικός.
Τρεις δεκαετίες μετά, το “Imrama” ακούγεται σαν ένα ντεμπούτο που μαρτυρά ότι εδώ κάτι ξεχωριστό γεννήθηκε. Oι PRIMORDIAL μπορεί να μην υπήρξαν ποτέ μια black metal μπάντα, με τη στενή έννοια του όρου, όμως εδώ βρίσκονται όσο πιο κοντά μπορούσαν σε αυτόν τον ήχο.
Θανάσης Μπόγρης
