ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Silence” – SONATA ARCTICA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2001
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Spinefarm Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Ahti Kortelainen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Tony Kakko – φωνητικά, πλήκτρα (συμπληρωματικά)
Jani Liimatainen – κιθάρα
Mikko Härkin– πλήκτρα
Marco Paasikoski – μπάσο
Tony Portimo – ντραμς
Οι SONATA ARCTICA εμφανίστηκαν στο προσκήνιο στα τέλη της δεκαετίας του 90, την εποχή που το power metal μεσουρανούσε στην Ευρώπη. Αν και ήταν εμφανώς επηρεασμένοι από τους ομοεθνείς τους STRATOVARIUS (οι οποίοι τότε βρίσκονταν στην κορυφή της δημοτικότητάς τους), εν τούτοις κατάφεραν να παρουσιάσουν το δικό τους στυλ μουσικής (το οποίο εξελίσσονταν με την κυκλοφορία κάθε καινούριου δίσκου), σε μια εποχή που το είδος είχε αρχίσει να εμφανίζει σημάδια κορεσμού. Εκτός των neoclassical power metal στοιχείων, με έντονη χρήση των πλήκτρων και της δίκασης (στα γρήγορα σημεία),η μπάντα «μπόλιασε» στον ήχο της και αρκετά ποπ στοιχεία, ιδιαίτερα στα mid και slow-tempo τραγούδια, απόρροια του pop/rock παρελθόν της σαν TRICKY BEANS. Όπως κι να έχει, οι SONATA ARCTICA παραμένουν μια από τις αγαπημένες μου μπάντες εκείνης της περιόδου, τουλάχιστον μέχρι και την κυκλοφορία του Reckoning night”, ίσως γιατί την έχω συνδέσει έντονα με τα φοιτητικά μου χρόνια που το power metal ήταν η νο.1 μουσική μου επιλογή.
Το “Silence” που κυκλοφόρησε πριν 20 ολόκληρα χρόνια (γερνάμε το ξέρω), ξεκινάει με ένα μεγάλο μείον το ότι έπρεπε να ανταγωνιστεί τον προκάτοχό του και ντεμπούτο της μπάντας “Ecliptica”, το οποίο προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στους κόλπους της power metal κοινότητας όταν κυκλοφόρησε. Αν δεν υπήρχε αυτός ο δίσκος τότε η αξία του “Silence” θα ήταν μεγαλύτερη. Όχι ότι είναι κακός δίσκος. Το αντίθετο. Είναι ένας πολύ καλός δίσκος, αλλά δε καταφέρνει να ξεπεράσει τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί με το ντεμπούτο τους. Ίσως φταίει ο μεγάλος αριθμός από μπαλάντες (5 τον αριθμό) που περιέχει ο δίσκος! Πάρα πολλές για έναν power metal δίσκο! Καλύτερες στιγμές του δίσκου είναι οι μπαλάντες “Last drop falls””και “Tallulah” (διαχρονικά οι SONATA ARCTICA γράφουν πολύ καλές μπαλάντες), το mid-tempo “Black sheep”, τα «καλπάζοντα» “San Sebastian (revisited)” και “Wolf & raven” (το video του δίσκου και συνάμα το πιο κλισέ power metal τραγούδι) και το 12λεπτο “The power of one” (το πιο μεγάλο τραγούδι που έχουν γράψει οι Φινλανδοί). Δε τα λες και άσχημη συγκομιδή για 13 τραγούδια, εκ των οποίων τα 2 instrumental εισαγωγές.
Όσοι θεωρείτε τους εαυτούς σας οπαδούς του power metal και των SONATA ARCTICA κατ’ επέκταση και δεν έχετε ακούσει ποτέ αυτόν τον δίσκο, τότε θα πρέπει να δείτε την παρούσα συγκυρία σαν μια ευκαιρία να τσεκάρετε μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της μπάντας, την εποχή που το ιδίωμα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές. Οι υπόλοιποι που έχουμε ξανακούσει (αρκετές φορές στο παρελθόν) τον δίσκο, είναι ευκαιρία να θυμηθούμε τα περασμένα μεγαλεία του power metal (και διηγώντας τα να κλαίμε, που λέει και το γνωμικό). Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι ο συγκεκριμένος δίσκος αποτέλεσε και το σκαλοπάτι για την κυκλοφορία του έπους “Winterheart’s guild” δυο χρόνια αργότερα.
Did you know that:
- Η Ιαπωνική έκδοση (Avalon) που έχει σαν bonus track το “Respect the wilderness” κυκλοφόρησε στις 21/06/01 ενώ η Ευρωπαϊκή έκδοση (Spinefarm Records) κυκλοφόρησε στις 16/07/01.
- Το “Respect the wilderness” μαζί με τα “PeaceMaker” και μια ορχηστρική/slow-tempo έκδοση του “Wolf & raven” κυκλοφόρησαν στην remastered έκδοση του δίσκου το 2008.
- Το τραγούδι “Weballergy” θεωρείται η συνέχεια του “Blank file” από το “Ecliptica”, καθώς και τα δυο καλύπτουν το θέμα της ιδιωτικότητας στο διαδίκτυο.
- Το τραγούδι “The end of this chapter” ξεκινάει την ιστορία του Caleb, η οποία συνεχίζεται με τα “Don’t say a word” (του “Reckoning night”), “Caleb” (του “Unia”), “Juliet” (του “Days of grays”), “Till death done’s us apart” (του “The ninth hour”) και “The last of the lambs” (του “Talviyö”).
Γεώργιος Βογιατζής
