ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Damage done” – DARK TRANQUILLITY
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Fredrik Nordstrom
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Mikael Stanne – φωνητικά
Niklas Sundin – κιθάρα
Martin Henriksson – κιθάρα
Michael Nicklasson – μπάσο
Martin Brandstrom – electronics
Anders Jivarp – drums
«Όχι δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν» τραγουδούσε ο Χριστοδουλόπουλους στο άσμα “Tο προσκλητήριο” και αυτό τολμάω να ψελλίσω εγώ τώρα, όταν συνειδητοποιώ ότι πέρασαν 20 χρόνια από την κυκλοφορία του “Damage done” των DARK TRANQUILLITY. Καταραμένα χρόνια πως περνάνε. Είναι πραγματικά όμως κάτι απίστευτα όμορφο, όταν μετά από τόσα χρόνια ακούς έναν δίσκο και τον γουστάρεις το ίδιο, όπως την πρώτη φορά που τον άκουσες. Mαζί ξυπνούν και οι αναμνήσεις, πρόσωπα, συναυλίες, στιγμές και έχεις ζήσει βέβαια το άλμπουμ την στιγμή που βγήκε, έχεις να θυμάσαι πολλά περισσότερα. Αυτή είναι η μαγεία της μουσικής.
Αφήνοντας τα μελό για την εισαγωγή, ας επικεντρωθούμε στον πρώτο δίσκο των DARK TRANQUILLITY που άκουσα, το άλμπουμ με το οποίο τους ερωτεύτηκα, την έκτη τους κυκλοφορία και μία από τις καλύτερες στην ιστορία τους ή τουλάχιστον από τις αγαπημένες μου. Οι Σουηδοί από το τιμημένο Gothenburg, από το ξεκίνημα τους, ήταν πάντα ανήσυχοι. To “Skydancer” ήταν το άγουρο εναρκτήριο λάκτισμα αλλά με το “The gallery” έβαλαν το λιθαράκι τους στη δημιουργία του ηχητικού melo death κινήματος από το Gothenburg, ενώ με το “The mind’s eye” συνέχισαν το έργο τους, τροποποιώντας μικρές λεπτομέρειες για να διαφοροποιηθούν από τα γειτονάκια τους, τους IN FLAMES και τους AT THE GATES. H πιο μελωδική στροφή τους στο “The projector”, έφερε στην επιφάνεια την μουσική ανησυχία εξέλιξης στον ήχο τους, όπου όμως με την ήδη επιβεβαιωμένη συνθετική δεινότητα που διέπει τους Sundin, Henriksson και Jivarp, το αποτέλεσμα ήταν άκρως εντυπωσιακό και ξεχωριστό, με το “Haven” να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα το επίπεδο των πειραματισμών.
Και όλα τα παραπάνω συνέβαλαν στο να μας παρουσιάσουν το “Damage done”, ένα άλμπουμ που συνδύασε το παραδοσιακό melo death της γενέτειρας τους με τα στοιχεία που ένταξαν στην πειραματική τους περίοδο, χαρίζοντας μας μία ολοκληρωμένη δουλειά, με έντεκα άψογα τραγούδια, με μεγάλες επιτυχίες που δεν θα βγουν ποτέ από τα setlist των συναυλιών τους, με τα χαρακτηριστικά κοφτά και στακάτα riffs τους και με μελωδίες που και να θες, δεν μπορείς να ξεχάσεις.
Για την ιστορία, στο “Damage done” ο Mikael Stanne δεν χρησιμοποίησε σε κανένα τραγούδι καθαρά φωνητικά, κάτι που είχε να κάνει από το “The mind’s eye”. Αυτό από την μία δείχνει την επιστροφή ενός πιο δυναμικού και άγριου περιβάλλοντος στην μουσική των DARK TRANQUILLITY. Από την άλλη όμως, όσο πορωτικό και αν είναι το ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ, τόσο σαγηνευτικό είναι το instrumental “Ex nihilo”. Όσο τα σπάνε τα “Final resistance”, “Monochromatic stains”, “Treason wall”, “White noise/black silence”, άλλο τόσο σε συνεπαίρνουν τα “Format C: for cortex” και “Cathode ray sunshine”.
Δέκα χρόνια λοιπόν μετά, έχοντας τον διπλάσιο αριθμό άλμπουμ στο ενεργητικό τους, το “Damage done” μαζί με το “Fiction” πρέπει να θεωρoύνται κλασικοί δίσκοι για τους DARK TRANQUILLITY, όχι στο επίπεδο των “The gallery” και “The mind’s eye”, αλλά υπό το ηχητικό τους πρίσμα, της δεκαετίας 2000 – 2010.
Did you know that:
-Καταλαβαίνει κανείς το επίπεδο του “Damage done” ακόμα και από τα τραγούδια που κόπηκαν από τον δίσκο. Μιλάμε για τα “Static” και “The poison well” που συμπεριλήφθηκαν στην συλλογή “Exposures – in retrospect and denial” και ως bonus τραγούδια στην επανακυκλοφορία του “Damage done” το 2009.
Δημήτρης Μπούκης
