ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Nemesis” – STRATOVARIUS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2013
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: earMUSIC
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Matias Kupiainen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Timo Kotipelto
Πλήκτρα – Jens Johansson
Κιθάρα – Matias Kupiainen
Μπάσο – Lauri Porra
Τύμπανα – Rolf Pilve
Αν υπάρχει ένα συγκρότημα που παρότι άλλαξε σύνθεση κατά τα 3/5, χάνοντας ταυτόχρονα τον ηγέτη, μοναδικό συνθέτη και κιθαρίστα του και παρόλα αυτά επέστρεψε θριαμβευτικά στο μουσικό στερέωμα της ευρωπαϊκής power metal σκηνής, είναι οι Φινλανδοί STRATOVARIUS. Δεν έχει νόημα να αναφέρω ξανά την σημασία αυτής της μπάντας γενικότερα στη διαμόρφωση του europower ήχου, τα είπαμε εξάλλου και στην κριτική για το πρόσφατο πολύ καλό “Survive” του 2022. Στο “Nemesis” αυτό που συμβαίνει είναι η πλήρης επαναφορά του συγκροτήματος στις μεγάλες επιτυχίες, όντας ουσιαστικά το τρίτο άλμπουμ (και 14ο συνολικά) της δεύτερης νιότης του σχήματος (ύστερα από τα “Polaris” του 2009 και “Elysium” του 2011) δηλαδή της τελευταίας και πλέον μακροχρόνιας περιόδου μετά την αποχώρηση του Timo Tolkki το 2008. Το “Nemesis” άρεσε σχεδόν σε όλο τον κόσμο, αποτελώντας άλμπουμ κοινής αποδοχής τόσο από τους οπαδούς της κλασικής περιόδου του σχήματος αλλά κυρίως από τους νεότερους fans και από τους ουδέτερους ακροατές που βρήκαν στο “Nemesis” εκείνα τα στοιχεία που κάποτε δημιούργησαν τον θρύλο του συγκροτήματος, δηλαδή τον συνδυασμό πανέμορφων μελωδικών περασμάτων με power metal songwriting και progressive metal στοιχεία.
Τονίζουμε βέβαια ότι στη νέα αυτή περίοδο του σχήματος στο τελικό μείγμα έχουν μειωθεί αρκετά τα neoclassical στοιχεία (που αποτελούσαν και επιρροή του Timo Tolkki) τα οποία πλέον ακούγονται μόνο σε συνθέσεις του Johansson ή του Porra, και έχουν αντικατασταθεί από πιο prog metal φόρμες που φέρνει στο τραπέζι ο νέος κιθαρίστας Matias Kupiainen, δηλαδή μια κατεύθυνση προς τον γειτονικό ήχο των SYMPHONY X, καθώς και μια δόση hard rock/AOR επιρροών που υπήρχε ανέκαθεν στα solo albums του Kotipelto. Καταιγιστική εκκίνηση με το “Abandon” το οποίο μπαίνει δυναμικά σχεδόν σαν το “Against the Wind”, καταλήγει όμως σε ένα σχετικά ήπιο ρεφρέν, και στη συνέχεια έχουμε το μελωδικότατο πολυακουσμένο hitaki (και πρώτο single) “Unbreakable” με τις σχεδόν NWOSDM κιθάρες στο μεσαίο σημείο. Ολοκλήρωση της πρώτης τριάδας με το επικό RAINBOWικό “Stand my Ground” που θυμίζει τα αντίστοιχα κομμάτια παλαιότερων τους δίσκων.
Ακολουθεί το “Halcyon Days” στο οποίο οι STRATOVARIUS γίνονται … MUSE σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον τραγούδι που έγινε και single/video clip και το “Fantasy”, που θα μπορούσε, όπως και το “Dragons”, να βρίσκονται στα “Visions”/”Destiny” στο ρόλο του “SOS” ή του “Paradise”, ωραιότατα tracks με κλασικό εμπορικό STRATOVARIUS ήχο. Τα “Out in the Fog” και “One Must Fall” παίζουν σε mid-tempo ταχύτητες με ορισμένα γρήγορα ξεσπάσματα και πιο hard rock ήχο. Το “Castles in the Air”, σύνθεση του μαέστρου Jens Johansson κατά τη γνώμη μου είναι η κορυφαία στιγμή του δίσκου, που περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία της ηχητικής ταυτότητας της μπάντας από τις εποχές του “Episode”, αλλά και αυτό βέβαια παραμένει σε mid-tempo ρυθμό. Το “If the Story is Over” το έγραψε ο εξωτερικός συνθέτης και συνεργάτης χρόνια του Timo Kotipelto, πρώην κιθαρίστας των SONATA ARCTICA Jani Liimatainen. Αυτό εξηγεί γιατί οι μελωδίες και η ατμόσφαιρά του παραπέμπουν απευθείας σε sequel του “Draw Me” από το “Winterheart’s Guild’ των SONATA. Ο δίσκος κλείνει με το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου που σπάει την παράδοση κλεισίματος δίσκων με επικά μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια καθώς το συγκεκριμένο track κρατάει περίπου 6.30 λεπτά και αποτελεί δείγμα του νέου ήχου της μπάντας που έφερε με την είσοδό του στο συγκρότημα ο Matias Kupiainen.
Το άλμπουμ μέχρι πρόσφατα χαρακτηριζόταν από τον μουσικό τύπο και τους οπαδούς της μπάντας ως το καλύτερο της post Tolkki εποχής, τίτλο που μάλλον πλέον ανήκει δικαιωματικά στο περσινό “Survive”, το οποίο είναι εξίσου καλό με το “Nemesis” αλλά υπερέχει στο ότι περιλαμβάνει και ορισμένες up tempo power metal στιγμές οι οποίες λείπουν από το “Nemesis”, γεγονός που αποτελεί ίσως και το μόνο αρνητικό στοιχείο του εν λόγω δίσκου.
Δημήτρης Μελίδης
