ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Disturbing the peace” – ALCATRAZZ
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1985
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Eddie Kramer
ΕΤΑΙΡΙΑ: Capitol
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Graham Bonnet – Φωνητικά
Steve Vai – Κιθάρες
Jimmy Waldo – Keyboards
Gary Shea – Μπάσο
Jan Uvena – Drums
Δεν είναι πολύς καιρός που είχαμε γράψει για εξαίσιο πρώτο άλμπουμ της μπάντας του Graham Bonnet και την ιστορία του. Μετά την αποχώρηση, λοιπόν, του Yngwie Malmsteen το 1984, οι ALCATRAZZ αναζητούσαν τον διάδοχό του, πράγμα που έμοιαζε σαν μια μικρή Οδύσσεια. Δύσκολα μπορείς να αντικαταστήσεις έναν κιθαρίστα αυτού του επιπέδου και του ύφους όπως ήταν ο Σουηδός και ακόμα πιο δύσκολα μπορείς να φτιάξεις ένα άλμπουμ διάδοχο του καταπληκτικού “No parole from rock n’ roll”. Μια ασφαλής διαφυγή από μια τέτοια κατάσταση είναι να διαλέξεις κάτι διαφορετικό, αλλά εξίσου ποιοτικό, ώστε και να φρεσκάρεις τον ήχο της μπάντας, αλλά και να αποφύγεις τις συγκρίσεις όσο το δυνατό.
Ο Graham Bonnet είχε πια την εμπειρία, αφού οι συνεργασίες του με κιθαρίστες όπως οι Malmsteen, Blackmore και Schenker τον είχαν διδάξει καλά το μάθημα ότι με αυτούς τους τύπους δεν παίζεις, απλά τους αφήνεις να κάνουν τα δικά τους. Έτσι οι ALCATRAZZ ήταν καταδικασμένοι να συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν, να βρουν δηλαδή το επόμενο παιδί-θαύμα της κιθάρας ώστε να κρατήσουν το επίπεδο τους ή και να πάνε ακόμα πιο μπροστά. Δεν ξέρω αν η επιλογή του Steve Vai ήταν η καλύτερη ή η πιο ταιριαστή, αλλά ήταν σίγουρα εντυπωσιακή μιας και εκείνα τα χρόνια ήταν ένα από τα πιο ανερχόμενα αστέρια της ηλεκτρικής κιθάρας αν και ελάχιστη ήταν η δισκογραφική παρουσία μέχρι τότε.
O Jimmy Waldo ήταν αυτός επέμεινε στην ένταξη του Vai, αναγνωρίζοντας το ταλέντο του, παρά τις επιφυλάξεις του Bonnet που ήθελε έναν κιθαρίστα σε πολύ πιο neo – classical στυλ. Στα μέσα του 1984 λοιπό, η μπάντα θα προσελκύσει έντονα πάλι τον ενδιαφέρον του κοινού και τους προβολείς επάνω της, ανακοινώνοντας την πρόσληψη του Steve Vai. Έτσι πολλοί περίμεναν το επόμενο βήμα τους με κομμένη την ανάσα, μιας και το ντεμπούτο τους είχε προκαλέσει αρκετή αίσθηση και ήταν έντονη η περιέργεια για την επόμενη δουλειά τους, ειδικά μετά την αποχώρηση του Malmsteen και την είσοδο του Vai.
Το επόμενο άλμπουμ τους λοιπόν κυκλοφόρησε με τίτλο “Disturbing the peace” τον Φεβρουάριο του 1985 στην Αμερική και τον Μάρτιο, στον υπόλοιπο κόσμο. Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν το 1984 στα Cherokee Studios στο Χόλυγουντ και στα Skyline Studios στην Τοπάνγκα. Την παραγωγή ανέλαβε ο διάσημος Eddie Kramer, γνωστός για τη συνεργασία του με καλλιτέχνες όπως οι Jimi Hendrix, LED ZEPPELIN, KINKS, KISS, BEATLES, David Bowie, ROLLING STONES, Eric Clapton, Carlos Santana κ.α.
Το “Disturbing the peace” τελικά, ήταν πολύ διαφορετικό από τον προκάτοχο του, αφού δεν έχει σχεδόν κανένα neo classical στοιχείο, αλλά και είναι αρκετά διαφορετικό και σε σχέση με ότι είχε κάνει ο Bonnet στο παρελθόν. O ήχος του είναι πολύ πιο κοντινός στα Αμερικάνικα FM, πολύ πιο οριοθετημένος και το τεχνοκρατικό, μα τόσο κοφτερό, παίξιμο του Vai του έδωσε μια αρκετά μοντέρνα (ειδικά για την εποχή) άποψη.
Μουσικά τα δύο άλμπουμ δεν είχαν καμία σχέση, ήταν σαν να ήταν δυο διαφορετικές μπάντες. Και αυτό δεν ήταν άσχημο, ούτε κακό. Όμως δεν υπήρχε αυτή η απαστράπτουσα και συναρπαστική αίσθηση των συνθέσεων του ντεμπούτο τους. Έλειπε ο λυρισμός και ίσως το συναίσθημα. Όμως έχουμε ένα αρκετά τεχνικό άλμπουμ, πιο στυλιζαρισμενο και προσανατολισμένο σε εμπορικές οδούς, με καλές συνθέσεις και μια πιο ομαδική αίσθηση προσπάθειας και ισορροπίας στην μουσική. Κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει το “Disturbing the peace” κακό, ή έστω μέτριο. Θέλει όμως ως αρκετά ακούσματα για να ανακαλύψεις τις αρετές του και γι’ αυτό δεν έπιασε και εμπορικά πολύ αν και η προσπάθεια να έχουν ένα ήχο πιο AOR είναι φανερή. Αν με βάλετε να διαλέξω ανάμεσα στο”No parole..” και σε αυτό εδώ, θα διάλεγα το πρώτο βέβαια, αλλά και το “Disturbing..” έχει την δική του χάρη, η οποία είναι ιδιόμορφη ομολογώ.
Δεν θα το έβαζα πχ στα καλύτερα πενήντα ή εκατό άλμπουμ της δεκαετίας του ‘80, αλλά είναι σίγουρο πως θα το έβαζα σε μια κατηγορία από άλμπουμ καλών συγκροτημάτων που θα έπρεπε κανείς να ακούσει ξανά σήμερα για να τα επανεκτιμήσει. Αυτό το δικαιούται. Αν έχετε την διάθεση να κάνετε κάτι τέτοιο, το οποίο σας διαβεβαιώ είναι πολύ ενδιαφέρον και αναζωογονητικό, θα σας πρότεινα να ξεκινήσετε με το “Sons and lovers” που είναι ένα πραγματικό διαμάντι, να συνεχίσετε και το “God bless the video”, το γραμμένο για τον James Dean (πολύ διαφορετικό) “Will you be home tonite” και να συνεχίσετε με το εντυπωσιακό “Stripper”. Επίσης μην αγνοήσετε και το “Mercy” όπως και το ιδιόμορφο “Breaking the heart of the city”. Ναι έχει πολλές καλές στιγμές το άλμπουμ, αρκεί να το προσεγγίσει κανείς με καλή διάθεση και να μην θελήσει να το δει σαν συνέχεια του “No parole from Rock n roll”. Επίσης θα σας συστήσω να ακούσετε και την έκδοση του άλμπουμ από την Metal Mind Records όπου έχει και ένα δεύτερο CD με live της μπάντας από την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ. Πραγματικά δεν θα σας λείψει ο Malmsteen αφού ο Vai δένει απόλυτα με την μπάντα και αποδίδουν τα μέγιστα. Εξαιρετικό live!!
Δημήτρης Σειρηνάκης
