ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The sham mirrors” – ARCTURUS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Ad Astra Enterprises
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Knut M. Valle
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Trickster G. Rex – Φωνητικά, Στίχοι (κομμάτια 1-3, 5, 7)
Steinar Sverd Johnsen – Πλήκτρα
Knut M. Valle – Κιθάρες
Dag F. Gravem – Μπάσο
Hellhammer – Τύμπανα, Στίχοι (κομμάτια 4, 6)
Όταν σκέφτεται κανείς τον πειραματισμό, το avant-garde, το «παράξενο» και το πρωτόγνωρο στο Metal, ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που έρχονται στο μυαλό, είναι σίγουρα αυτό των ARCTURUS. Με πολλά progressive στοιχεία να κατακλύζουν την μουσική τους, οι Νορβηγοί είναι σημείο αναφοράς πειραματισμού και εξερεύνησης της μουσικής.
20 χρόνια πριν, το 2002, οι ARCTURUS κυκλοφόρησαν το τρίτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, το οποίο (τι παράξενο) εκτός από αντικρουόμενες απόψεις, έδειξε και την θέληση του συγκροτήματος να αποκοπεί πλήρως από τις Black Metal καταβολές του.
Το “The sham mirrors” ήταν γεγονός και φυσικά τα νερά ταράχθηκαν για άλλη μια φορά.
Αποτελεί ίσως το τελευταίο άλμπουμ των ARCTURUS που ακούγεται σαν να είχε ακόμα Μetal θεμέλια, ενώ η ψυχεδελική avant-garde πλευρά του συγκροτήματος αρχίζει να γίνεται κυρίαρχη. Ακόμα όμως στο “The sham mirrors” δεν επιδίδονται ακραιφνώς στο «παράξενο» όπως συμβαίνει με τα “Sideshow symphonies” και “Arcturian”.
Τα φωνητικά είναι μεν μελωδικά αλλά πάντα σε συνδυασμό με άγρια riff όπως στα “Nightmare heaven” και “For to end yet again”. Τα μοτίβα είναι πολύ προσεκτικά γραμμένα, δίνουν μια απίστευτη, πιασάρικη ροή στο άλμπουμ. Τα πλήκτρα στα “Kinetic”, “Star crossed” και “ For to end yet again”, που ήταν πρωτόγνωρα στη Μetal μουσική μέχρι τότε, είναι πλέον τόσο κλασικά όσο και μη τυπικό (τα παράδοξα των ARCTURUS). Η περιστασιακή ταχύτητα των ντραμς ωστόσο συνεχίζει να υφίσταται και να μαρτυρά το μακρινό και σχεδόν εξαφανισμένο Βlack Μetal παρελθόν, με κυριότερους εκπροσώπους των παραπάνω τα “Collapse generation” και “Radical cut” στο οποίο, τα φωνητικά τα κάνει ο μεγάλος Ihsahn των EMPEROR. Το τραγούδι, είναι απλά εξαιρετικό από όποια σκοπιά και αν το δει κανείς.
Σε αυτό το άλμπουμ, οι ARCTURUS ερμηνεύουν τραγούδια που εξερευνούν διαστημικές και θεατρικές ατμόσφαιρες, με μια πινελιά από ABORYM σε αυτές. Η μουσικότητα είναι κορυφαία, με αξιέπαινη χρήση φωνητικών, πλήκτρων και ντραμς. Οι δεξιότητες σύνθεσης πραγματικά λάμπουν, καθώς έχουμε τραγούδια μεσαίου ρυθμού με πολύπλοκα ντραμς, κομμάτια με γρήγορο ρυθμό με εξαιρετική χρήση blast beats όπου χρειάζεται, ενώ τα πλήκτρα είναι εξαιρετικής ποιότητας.
Όπως κάθε τι πρωτοπόρο, έτσι και το “The sham mirrors” δίχασε και ίσως ακόμα να διχάζει. Για κάποιους ήταν η αρχή του κακού, για άλλους η αρχή της πλήρους απελευθέρωσης του συγκροτήματος από όποια στεγανά ή καλούπια θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς ασφαλή. Ευτυχώς όμως, οι Νορβηγοί δεν φοβήθηκαν. Ξεπέρασαν τα όρια τους, βγήκαν εκεί έξω και έδειξαν αλλά και συνεχίζουν να δείχνου, πως η μουσική και η έμπνευση δεν πρέπει να έχουν όρια και πως τα καλούπια είναι για σπάνε. Ευτυχώς για αυτούς και τους φίλους της πραγματικά πολύ καλής και σκεπτόμενης μουσικής.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
