ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “My God” – FLOTSAM AND JETSAM
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2001
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Metal Blade
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Bill Metoyer
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Eric A.K.
Κιθάρες – Edward Carlsson
Κιθάρες – Mark Simpson
Μπάσο – Jason Ward
Drums – Craig Nielsen
Το ημερολόγιο σήμερα, γυρίζει στο 2001. Μετά από μια τριάδα δίσκων που ας πούμε τα υποδέχτηκαν πολύ πιο χλιαρά οι οπαδοί (“Drift”, “High”, “Unnatural selection”), οι θρυλικοί FLOTSAM AND JETSAM δεν έχασαν καθόλου χρόνο (οι άνωθεν δίσκοι βγήκαν ‘95, ‘97, ‘99 αντίστοιχα – πείτε ό,τι θέλετε, αν μη τι άλλο, είναι παραγωγικοί!), και ετοίμασαν με παραγωγό τον βετεράνο των thrash παραγωγών, τον Κύριο Bill Metoyer, το άλμπουμ που θα τους εισάγει στη νέα δεκαετία (και χιλιετία). Το άλμπουμ αυτό, λέγεται “My God” και κυκλοφόρησε από την Metal Blade σαν σήμερα (και μια μέρα πριν, στη Γερμανία).
Το “Dig me up to bury me” που ανοίγει το δίσκο, αποτελεί ένα άνοιγμα που μας θυμίζει ποια μπάντα ακούμε. Τη πιο μοντέρνα εκδοχή της δηλαδή, μια και οι κύριοι από την Arizona, κάνανε ανέκαθεν προσπάθειες να προσαρμοστούν στα δεδομένα της εποχής. Γκαζωμένο και με την γκρούβα που λίγο πολύ εμφανίστηκε στα προηγούμενα 90s πονήματα τους. Μια γκρούβα που εμφανίζεται και σε κομμάτια όπως το “Nothing to say” και το “Weather to do” (όπου ο Eric A.K. ακούγεται πιο “Νότιος” στο τρόπο που τραγουδάει), με το μπάσο να έχει χώρο να ακουστεί στη παραγωγή όπως πρέπει. Αξίζει να τονιστεί η πιο progressive αύρα του “Keep breathing” που δείχνει μια μπάντα, που έχει τη τεχνική κατάρτιση να μπει και σε τέτοια μονοπάτια μουσικά μιλώντας.
Τα γκάζια, επανέρχονται στο “Camera eye” σε ένα κομμάτι που θα ακουγόταν φοβερά live, κόβοντας ίσα-ίσα για να φτιάξει ένα πιασάρικο ρεφρέν. Θα τολμούσα να πω μου φέρνει λίγο σε αυτό που είχαν κάνει οι ANNIHILATOR την ίδια περίοδο πάνω-κάτω στο “Carnival diablos” (όχι τόσο εκπληκτικά, μη τρελαθούμε!): μοντέρνο, βρωμιάρικο thrash. Η τριπλέτα “Trash”/”Praise”/”My God” χτίζει ένταση αργά και σταθερά από ένα μπαλαντοειδές μοτίβο στο στακάτο ομώνυμο, το οποίο πετάει βέλη κατά της οργανωμένης θρησκείας (και που να ήξερε ο άνθρωπος τι θα γινόταν τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς…), δείχνοντας από που εμπνεύστηκαν το εξώφυλλο. Και κάπως έτσι, επιστρέφουμε στη γκρούβα με το ντουέτο “Learn to dance”/”Frustrate”, όπου ο Eric να απογειώνει το υλικό με την ερμηνεία του, και στο δε δεύτερο τα τύμπανα του Craig Nielsen πρωταγωνιστούν με χαρακτηριστική ευκολία. Η αυλαία πέφτει σε πρώτη φάση με το “Killing time” (με το στακάτο riff να δίνει χώρο στον Nielsen να κεντήσει στα τύμπανα για μια ακόμα φορά), και σε δεύτερη με το instrumental “I.A.M.H.” όπου ακούμε για πρώτη φορά σε δίσκο FLOTSAM AND JETSAM, βιολί (!!), σε μια εντελώς ακουστική, λυρική και ταξιδιάρικη πτυχή της μπάντας. Αμφότερες συνθέσεις, δείγματα κλάσης των παικτών που τους απαρτίζουν.
“Καλά όλα αυτά που γράφεις” θα μου πείτε, “αλλά, 20 χρόνια μετά, που στέκεται το “My God” στη δισκογραφία των FLOTS;”. Σε αυτό θα απαντήσω ως εξής. Καταρχάς, σίγουρα ο χρόνος του φέρθηκε καλύτερα από ότι στους προκατόχους του, και σε μια άτυπη κατάταξη, κατέχει υψηλότερη θέση από αυτούς. Πάει αυτό. Κατά δεύτερον, ωστόσο, δε θα κερδίσει καμία περίοπτη θέση στη δισκογραφία των Αμερικανών, ούτε τότε, ούτε τώρα. Ωστόσο, είναι ένα καθόλα αξιόλογο άλμπουμ, από μια μπάντα που προς τιμήν της, έψαχνε πάντα τρόπους να ανανεώσει τον ήχο της, και πότε της έβγαινε, πότε όχι.
Did you know that?
-Με το πέρας της κανονικής διάρκειας του δίσκου, υπάρχει μια δίλεπτη σιωπή, και μια υπέροχη ακουστική εκτέλεση του “Trash” σαν “κρυφό” κομμάτι στο δίσκο. Πλάκα έχει η τελευταία κουβέντα που ακούγεται, “right, it’s slightly out of tune but we can fix it”…δηλαδή, παρατήστε με!
-Αποτελεί το τελευταίο άλμπουμ των FLOTSAM AND JETSAM για λογαριασμό της Metal Blade, κλείνοντας έτσι δύο κύκλους συνεργασίας της μπάντας με τη θρυλική εταιρεία: o πρώτος το ‘86 – ΄88, ο δεύτερος ‘97 – ‘01). Και όχι, δε προσμετρούμε την επανηχογράφηση του “No place for disgrace” (2014) που κυκλοφόρησε πάλι από Metal Blade.
-O Craig Nielsen θα έμενε για άλλα 10 χρόνια στους FLOTSAM AND JETSAM, όπου και θα τον αντικαθιστούσαν σε πρώτο χρόνο ο Kelly David Smith (2011), και μετά, ο πολύς Jason Bittner (SHADOWS FALL, OVERKILL, ANTHRAX)
Γιάννης Σαββίδης
