ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Ozzmosis” – OZZY OSBOURNE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1995
ΕΤΑΙΡΙΑ: Epic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Michael Beinhorn
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Ozzy Osbourne – Φωνητικά
Zakk Wylde – Κιθάρες
Geezer Butler – Μπάσο
Deen Castronovo – Τύμπανα
Rick Wakeman – πλήκτρα
Το “Ozzmosis” του Ozzy Osbourne, που κυκλοφόρησε το 1995, αποτελεί έναν από τους πιο ιδιαίτερους δίσκους της καριέρας του και, ταυτόχρονα, μια στιγμή καμπής για τον ίδιο. Ο Ozzy είχε μόλις αφήσει πίσω του τη θριαμβευτική δεκαετία του ’80 με το “No More Tears” και την –υποτιθέμενη– αποχαιρετιστήρια περιοδεία No More Tours, δηλώνοντας ότι αποσύρεται. Όμως, όπως αποδείχθηκε, ο Madman δεν μπορούσε να μείνει μακριά από τη σκηνή και έτσι επέστρεψε με έναν δίσκο που φανέρωσε όχι μόνο την αντοχή του αλλά και τη διάθεσή του να εξελιχθεί μέσα σε ένα μουσικό τοπίο που είχε αλλάξει ριζικά. Με τον Michael Beinhorn στην παραγωγή, ο ήχος του “Ozzmosis” απέκτησε ένα βαρύ, γεμάτο χαρακτήρα, προσαρμοσμένο στο πνεύμα των μέσων της δεκαετίας του ’90, όταν το grunge και το alternative κυριαρχούσαν. Οι κιθάρες του Zakk Wylde κυριαρχούν με riff στιβαρά και σόλο γεμάτα πάθος, ενώ τα πλήκτρα του Rick Wakeman, του θρύλου των YES, χαρίζουν μια σχεδόν θεατρική διάσταση που κάνει τον δίσκο να ξεχωρίζει. Το αποτέλεσμα είναι ένας ήχος πιο σκοτεινός, πιο ώριμος, με μια υποβόσκουσα μελαγχολία που φανερώνει έναν Ozzy λιγότερο εξωστρεφή και περισσότερο εξομολογητικό.
Τα τραγούδια του άλμπουμ φέρουν όλα ένα ιδιαίτερο βάρος. Το “Perry Mason” ανοίγει με δύναμη και ατμόσφαιρα, αποτελώντας ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα singles της δισκογραφίας του. Το “I Just Want You”, σε αντίθεση, είναι μια ειλικρινής μπαλάντα, σχεδόν γυμνή συναισθηματικά, που δείχνει πως πίσω από τον μύθο του Prince of Darkness κρύβεται ένας άνθρωπος με αδυναμίες και ανάγκες. Το “See You on the Other Side” μοιάζει με προφητική κατάθεση ψυχής, με τον Ozzy να ακούγεται σαν να αποχαιρετά, ενώ κομμάτια όπως το “Thunder Underground” και το “My Jekyll Doesn’t Hide” υπενθυμίζουν ότι η σκληρή, heavy πλευρά του δεν είχε χαθεί. Ακόμη και πιο μελωδικά κομμάτια, όπως το “Ghost Behind My Eyes” ή το “Denial”, ενσωματώνουν εκείνη τη σκοτεινή διάθεση που διατρέχει ολόκληρο τον δίσκο. Δεν πρόκειται για ένα άλμπουμ γεμάτο με ύμνους που θα παίρνουν φωτιά στα live. Είναι περισσότερο μια εσωτερική διαδρομή, ένα ταξίδι ανάμεσα στη σκιά και στο φως, με τον Ozzy να κοιτάζει τους δαίμονές του και να τους μετατρέπει σε τραγούδια.
Η υποδοχή του δίσκου την εποχή της κυκλοφορίας του υπήρξε αρκετά θετική. Ο Τύπος αναγνώρισε ότι το “Ozzmosis” ήταν ίσως το πιο προσωπικό έργο του, ενώ και εμπορικά κατάφερε να σταθεί ψηλά, φτάνοντας στο Νο. 4 του Billboard 200, κάτι που αποδεικνύει πως ο Ozzy είχε ακόμη βαρύτητα σε μια εποχή όπου το heavy metal δοκιμαζόταν από την επικράτηση νέων ρευμάτων. Το κοινό είδε στο “Ozzmosis” έναν καλλιτέχνη που δεν φοβήθηκε να δείξει την ευάλωτη πλευρά του και, ταυτόχρονα, δεν εγκατέλειψε το σκληρό ηχητικό του υπόβαθρο.
Σήμερα, τρεις δεκαετίες μετά, το Ozzmosis δεν θεωρείται το πιο κλασικό ή εμβληματικό άλμπουμ του Ozzy Osbourne, αλλά παραμένει μια ξεχωριστή στιγμή στη δισκογραφία του. Αντικατοπτρίζει έναν καλλιτέχνη που βρισκόταν σε μετάβαση, που πάλευε με τους εσωτερικούς του φόβους και που έβγαλε προς τα έξω έναν ήχο πιο σκοτεινό και πιο ώριμο από ποτέ. Είναι ένας δίσκος που αποτυπώνει όχι μόνο τη μουσική του πλευρά, αλλά και την ανθρώπινη, με όλα τα ρήγματα και τις αδυναμίες της. Και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που το “Ozzmosis” εξακολουθεί να αγγίζει όσους ανακαλύπτουν τον Ozzy μέσα από τις λιγότερο «εύκολες» αλλά σίγουρα πιο αληθινές του στιγμές.
Πέτρος Καραλής
