a
OΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The Deathship Has a New Captain (9 Songs of Death, Doom and Horror)” – THE VISION BLEAK
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2004
ΕΤΑΙΡΙΑ: Prophecy Productions
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Martin Koller
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Ulf Theodor Schwadorf (Markus Stock) – κιθάρες, μπάσο,πλήκτρα, δεύτερα φωνητικά
Allen B. Konstanz (Tobias Schönemann) – Φωνητικά, τύμπανα, πλήκτρα
Από τις απαρχές του χρόνου, υπήρχε σκοτάδι. Και με το σκοτάδι ήρθε ο φόβος.
Το τσέλο και το στοιχειωμένο πιάνο ντύνουν τη βαθιά μπάσα φωνή του ηθοποιού Otto Mellies που αφηγείται αυτές τις λέξεις και κάπως έτσι ξεκινάει ένα από τα πιο εμβληματικά άλμπουμ γοτθικού τρόμου που γέννησε η δεύτερη χιλιετία. Κάπως έτσι, αντιληφθήκαμε πως το πλοίο του θανάτου έχει νέο καπετάνιο.
Μουδιασμένοι από τον τρόμο ήταν οι ναύτες του πλοίου «Δήμητρα» πάνω στο οποίο ταξίδεψε ο κόμης Dracula από την Τρανσυλβανία στην Αγγλία καθώς έβλεπαν έναν-έναν τους συντρόφους τους να χάνονται στο πηχτό ομιχλιασμένο σκοτάδι. Με τον ίδιο τρόπο οι ακροατές του “The deathship has a new captain” χάνονταν στις ιστορίες αρχετυπικού τρόμου που ξεδίπλωσε το Deathship .
Το project των Ulf Theodor Schwadorf (Markus Stock) γνωστού από τους EMPYRIUM και Allen B. Konstanz (Tobias Schönemann), από την αρχή καθιστά σαφές ότι η μόνη σχέση που έχει με το Gothic Metal είναι τα βαρύτονα φωνητικά, οι στοιχειωμένες ατμόσφαιρες και η θεματολογία βικτωριανού τρόμου.
Έχοντας αναδυθεί από τη γερμανική ατμοσφαιρική σκηνή έδωσαν τη δική τους ξεχωριστή πινελιά σέπιας σ’ ένα (κατά τη γνώμη του γράφοντος) κορεσμένο από αγάπες και λουλούδια, χλιαρό, δαντελωτό gothic metal που έκανε το δικό του άλμα στις αρχές του 2000.
Από τη νύχτα των ζωντανών νεκρών, το λυκάνθρωπο και τα βουνά της τρέλας του Lovecraft μέχρι το Metropolis και το αρχετυπικό κακό οι THE VISION BLEAK ντύνουν το πρώτο τους άλμπουμ όχι μόνο με τρομακτικές ιστορίες αλλά με σκληρές κιθάρες που θα ζήλευαν οι ENTOMBED, τύμπανα – γροθιές και προσεκτικά τοποθετημένα πλήκτρα και οπερετικά φωνητικά (αντρικά και γυναικεία) προσέχοντας πολύ να μην παραπατήσουν και πέσουν στο καζάνι της ατμοσφαιρικής σούπας στην οποία έπεσαν πολλοί και κάηκαν.
Έτσι μέσα σε μόλις 41 λεπτά και 3 δευτερόλεπτα οι VISION BLEAK πετυχαίνουν να εκτοξεύουν απανωτές mid tempo, κυρίως, χιτάρες οι οποίες όμως λειτουργούν απόλυτα σα σύνολο. Πολλοί κριτικοί τότε τους είχαν κατακρίνει σαν ένα ακόμα συγκρότημα της goth σειράς κάτι που η διάρκεια και η σταθερή πορεία τους, τους διέψευσε. Γιατί το συγκρότημα αυτό ακόμα και αν το ακούσει ο γκοθάς θα κάνει κλικ στο μεταλλά λόγω της κρυστάλλινης παραγωγής και του τσιμεντένιου τοίχου από έγχορδα που χτίζει ο μάστορας Schwadorf με τη βοήθεια του παραγωγού Martin Koller.
Το διμελές συγκρότημα που τα κάνει όλα και συμφέρει, από τον πρώτο δίσκο του κάνει σαφές ότι οι VISION BLEAK είναι όραμα πρωτίστως. Ένα παγερό όραμα.
Βάλτε να παίζει παλιά ασπρόμαυρη ταινία, φορέστε το ημίψηλο, πιείτε μια γουλιά αψέντι και ας καλέσουμε τους μεγάλους παλαιούς.
Άρης Λάμπος
