ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Under a funeral moon” – DARKTHRONE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1993
ΕΤΑΙΡΙΑ: Peaceville Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Fenriz, Nocturno Culto
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Κιθάρα, Φωνητικά, Μπάσο – Nocturno Culto
Τύμπανα, Φωνητικά – Fenriz
Το “who is who” των Νορβηγών είναι γνωστό. Το γεγονός ότι ήταν ένας εκ των βασικών θεμελιωδών λίθων της ακραίας Νορβηγικής σκηνής, ακόμα πιο γνωστό. Και η σημασία τους για το black metal ευρύτερα, αναμφισβήτητη. Τα πρώτα δείγματα του ταλέντου τους έγιναν γνωστά με το ντεμπούτο τους “Soulside journey” και το τεχνικό death metal του. Το δεύτερο death metal album της μπάντας δεν είδε ποτέ το φως της ημέρας μέχρι το 1996, όταν και γράφτηκαν τα φωνητικά και κυκλοφόρησε κανονικά. Το “A blaze in the northern sky” ήρθε να πάρει τη σκυτάλη από το ντεμπούτο και πολλοί έσπευσαν να το χρίσουν σαν τον θεμελιωτή του black metal. Ο drummer των DAKTHRONE, Fenriz, είχε δηλώσει βέβαια σε συνέντευξη πως αν το “A blaze in the northern sky” ήταν καθαρόαιμο black metal, θα αποτελούνταν μόνο από 3 κομμάτια…
Η 3η επίσημη όμως κυκλοφορία των Νορβηγών, το “Under a funeral moon”, ήταν αυτό που σηματοδότησε την μεταμόρφωση των DARKTHRONE σε μια καθαρόαιμη black metal μπάντα από μουσικής άποψης, μιας και “στυλιστικά” αυτό το είχαν ήδη πράξει από το “A blaze in the northern sky”. Και όλα αυτά σε μια ταραγμένη περίοδο, ακριβώς τη στιγμή που «έβραζε» η Νορβηγική σκηνή. Ψυχρό, μινιμαλιστικό, «άσχημο» και ωμό, με μια ανίερη και σκοτεινή ατμόσφαιρα, οδηγούσε τις εξελίξεις στον black ήχο. Το σιδηροδρομικό riffing, οι φρενήρεις, πολλές φορές, ρυθμοί, τα απόκοσμα και ικανά να σε στοιχειώσουν φωνητικά του Nocturno Culto, αλλά και το λιτό πλην συμπαγές drumming του Fenriz ήταν μερικά μόνο από τα κύρια χαρακτηριστικά του τρίτου δίσκου των DAKTHRONE. Ήταν μάλιστα κι αυτός ο δίσκος που αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα του Zephyrous, ο οποίος είχε βάλει και την υπογραφή του στα “Unholy black metal” “Inn i de dype skogers favn”. Αν έπρεπε να αναφέρω σώνει και ντε κάποια highlights του δίσκου αυτά θα ήταν σίγουρα το αφηνιασμένο “Unholy black metal” (όνομα και πράμα), η Bathor-ίλα του επικού “To walk the infernal fields”, το “Under a funeral moon” με το απίστευτο black/ thrash μεσαίο του riff (το μπάσο στο σημείο αυτό είναι σκέτο όνειρο), αλλά και το μονολιθικό “Crossing the triangle of flames”, το οποίο μετατρέπεται το τελευταίο δίλεπτο σε ένα υφέρπων “τέρας” και κλείνει το δίσκο σε πλήρη δυσαρμονία.
Κακά τα ψέματα! Με το “A blaze in the northern sky” μπορεί να μπήκε το νερό στο αυλάκι για τον μαυρομεταλλικό ήχο και το “Transilvanian hunger” να αποτέλεσε μετέπειτα το ύψιστο ίσως μνημείο πρωτόγονου και ωμού black metal. Αναμφίβολα όμως το “Under a funeral moon” ήταν ο δίσκος ορόσημο για τη μετέπειτα εξέλιξη της Νορβηγικής (και μη) σκηνής. Αρχέτυπο black metal, στην πιο αγνή του μορφή…
Θανάσης Μπόγρης
