ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Blood sugar sex magik” – RED HOT CHILI PEPPERS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1991
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Warner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Rick Rubin
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Anthony Kiedis
Μπάσο – Flea
Κιθάρα – John Frusciante
Drums – Chad Smith
Μετά την τεράστια επιτυχία του “Mother’s milk” που ξεκάθαρα άλλαξε επίπεδο το συγκρότημα, μιας και ήταν το ντεμπούτο τους στη πολυεθνική EMI, οι μεγάλοι RED HOT CHILI PEPPERS δεν χάνουν ευκαιρία και μπαίνουν στο στούντιο υπό το άγρυπνο μάτι του πασίγνωστου Rick Rubin, για να σχεδιάσουν το πέμπτο τους χτύπημα. Έτσι, δύο χρόνια και κάτι μέρες μετά από το “Mother’s milk”, στις 24 Σεπτεμβρίου του 1991, κυκλοφορεί το εκπληκτικό “Blood sugar sex magik” από την Warner, το προσωπικό αγαπημένο του γράφοντος από τη μπάντα. Γιατί από τη Warner; Ορίστε η πλήρης ιστορία. Το συμβόλαιο των RED HOT CHILI PEPPERS με την EMI τελείωσε και είχαν ήδη φτάσει, σε συμφωνία με την Sony. Εκείνη τη στιγμή, ο Kiedis λαμβάνει τηλεφώνημα από τον Mo Ostin της Warner, όπου ο τύπος ήθελε απλά να του δώσει συγχαρητήρια για την επιλογή εταιρείας, της οποίας δε παρέλειψε να πλέξει το εγκώμιο. Όπως το διατύπωσε ο ίδιος ο Kiedis: “O πιο σωστός και πιο αληθινός τύπος που γνωρίσαμε καθ’ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με κάλεσε προσωπικά για να με ενθαρρύνει να κάνω ένα φοβερό δίσκο, με την ανταγωνίστρια δισκογραφική. Γι’ αυτό το τύπο θα ήθελα να δουλεύω”. Έτσι, η μπάντα κυνήγησε το συμβόλαιο με τη Warner, απέρριψε τη συμφωνία με τη Sony και προχώρησε σε συμφωνία με τη Warner, με μια μικρή βοήθεια παλιού γνώριμου από την EMI.
Αποτελεί το δεύτερο άλμπουμ στη σειρά με τον John Frusciante στις κιθάρες (ο οποίος έγινε συνώνυμο της μπάντας, στο κιθαριστικό κομμάτι), και το πρώτο που δεν περιορίστηκε από τον παραγωγό (όπως στο “Mother’s milk”) να παίξει εκείνος βαρύτερα, να γράψει ο Kiedis πιο “ραδιοφωνικούς” στίχους και πάει λέγοντας. Με αυτό το τρόπο, με την αλλαγή παραγωγού/προσέγγισης, η μπάντα κατάφερε να βγάλει τον πλέον ελεύθερο εαυτό της, βρέθηκε σε καλό φεγγάρι συνθετικά και έδωσε στο κόσμο ένα από τα πλέον εμπορικά επιτυχημένα της άλμπουμ. Πρόλογος του άλμπουμ, υπήρξε το κλασσικό και λατρεμένο στις τάξεις των οπαδών “Give it away” (GIVE IT AWAY NOW!), με το αθάνατο groove του, το τόσο συνώνυμο με αυτό το συγκρότημα. Μη ξεχνάμε και τη σφήνα του riff του “Sweet leaf” των BLACK SABBATH προς το τέλος! Βγήκε στην αρχή του μήνα, και αποτελούσε το τέλειο “ορεκτικό” για το κυρίως πιάτο του δίσκου. Ξεκινώντας με το “The power of equality” (καταπιανόμενο με το ρατσισμό, τις προκαταλήψεις και το σεξισμό, προτού αυτό γίνει μόδα) και το “If you have to ask” που δείχνει το πρώτο ήμισυ της ταυτότητας της μπάντας: το funk. Βγαλμένο από ηλιόλουστες περιοχές, ανεβαστικό και με τη μπασαδούρα του Flea να οδηγεί το ρυθμό σε πλήρη συντονισμό με τον Chad Smith, του οποίου το παίξιμο κολακεύεται από τη καλύτερη ως τότε παραγωγή που είχε η μπάντα, στο The Μansion studio του Los Angeles. Πάνω από όλους, οι Frusciante και Kiedis να κεντάνε ο μεν riff-άρες και ο δε στιχάρες σε ρεσιτάλ ερμηνείας.
Ο δίσκος έχει φυσικά, και τις εύθραυστες του στιγμές, οι οποίες βρίσκονται στο “Breaking the girl” (κρυφό διαμαντάκι του δίσκου, και ένα από τα singles του) και το απίστευτα λατρεμένο “Under the bridge”. Το πρώτο, πραγματεύεται τους φόβους του Anthony Kiedis ότι θα γίνει γυναικάς, σαν το πατέρα του, επειδή άλλαζε συχνά ερωτικές συντρόφους αντί να έχει μια σοβαρή μακροχρόνια σχέση. Δια στόματος του ιδίου: “Όσο ενθουσιώδης και προσωρινά ικανοποιητική και να είναι αυτή η συνεχής αλλαγή ενδιαφέροντων και όμορφων κοριτσιών, στο τέλος αυτό είναι πολύ μοναχικό και δε σου μένει τίποτα”. Σκληρή αλήθεια, το δίχως άλλο! Κάτι το οποίο θίγεται και στο “I could have lied”, το οποίο με τη σειρά του, αφορά τη βραχύβια σχέση του με την Sinead O’ Conor. Από ένα άλλο πρίσμα, εξετάζεται το θέμα του γυναικά, στο “Sir psycho sexy”, όπου σύμφωνα με τον ίδιο, αποτελεί μια υπερβολική εκδοχή του εαυτού του με υπερβάλλοντα ζήλο, ως ένας τύπος που βγαίνει μαζί τους, και τους φέρεται όπως γουστάρει. Δριμύτατη (αυτο)κριτική όπως καταλάβατε! Το δε “Under the bridge”, αποτελεί και video clip του δίσκου, σε μια από τις πιο λυρικές στιγμές του Kiedis στη καριέρα του γενικότερα. Μελαγχολικός, αφήνει για λίγο κατά μέρος το χαρακτηριστικό του rap-άρισμα, και γίνεται για πρώτη φορά ευάλωτος στον ακροατή (“Sometimes it feels like I don’t have a partner, sometimes I feel like my only friend is the city I live in, the city of angels…”). Το κομμάτι όταν βγήκε την επόμενη χρονιά single, έφτασε στο νούμερο 2 του Billboard, δείχνοντας ότι άγγιξε παραπάνω από ένα άτομα εκεί έξω.
Οι funky στιγμές δε λείπουν ασφαλώς στον υπόλοιπο δίσκο, με το ομώνυμο, το “Funky monks”, το τσαχπίνικα βαρύ “Suck my kiss” (τι riff-άρα που να με πάρει!), το κάπου ενδιάμεσο “The righteous and the wicked” και το “Apache rose peacock” να μας θυμίζουν τη μπάντα που ακούμε, μόνο από ένα πιο μεστό πρίσμα. Άλλη μια σημαντική στιγμή για τους ίδιους, αποτελεί το “My lovely man” που αφιερώνεται στον εκλιπόντα κιθαρίστα Hillel Slovak, με στίχους γραμμένους από τον ίδιο τον Kiedis, που ταρακουνήθηκε τα μάλα από το θάνατο του φίλου του, ωστόσο, δεν το έκανε ούτε δακρύβρεχτο, ούτε μπαλαντοειδές. Το έκανε αντιθέτως funky, όπως ο ίδιος θα επιθυμούσε να το ακούσει, αν ζούσε. Άλλωστε “we had some good time, my lovely man”. Τα πιο ροκάδικα κομμάτια όπως το “Naked in the rain” και το “The greeting song” φροντίζουν να προσθέσουν παραπάνω χρώμα σε έναν ήδη φωτεινό και πολύχρωμο δίσκο. Ένας δίσκος που παρόλα τα 75 σχεδόν λεπτά διαρκείας, δεν κουράζει στιγμή.
Σε αυτό συμφωνεί και το κοινό που τον αγκάλιασε με τη μια, στην επερχόμενη μεγάλη περιοδεία για τη προώθηση του. Θα αποτελέσει τη τελευταία περιοδεία πριν την αποχώρηση του Frusciante, ο οποίος σύμφωνα με τον Kiedis, δεν μπορούσε να διαχειριστεί την ξαφνική επιτυχία της μπάντας, δεν ένιωθε άνετα με αυτό και θεωρούσε ντροπή την εμπορική τροπή που πήραν τα πράγματα για το συγκρότημα (να, αυτά δε μπορώ!). Προτιμούσε η μπάντα να μείνει πιο πολύ στο underground, με αποτέλεσμα οι σχέσεις μεταξύ αυτού και των μελών να γίνουν πολύ τεταμένες. Ο ίδιος ο Kiedis, αναφέρει επίσης, πως σε μια εμφάνιση στο Saturday Night Live, όπου θα έπαιζαν το “Under the bridge”, ο Frusciante άρχισε να αυτοσχεδιάζει αντί να παίζει το κομμάτι, και “κρέμασε” έτσι όλη τη μπάντα μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατές! Αποτέλεσμα αυτής του της στάσης, ήταν πριν το πέρας της περιοδείας, να αποχωρήσει (προσωρινά, όπως αποδείχθηκε) από τη μπάντα, με τον Arik Marshall να καλείται να καλύψει τον ρόλο του, προκειμένου να αντικατασταθεί εν συνεχεία μονίμως με τον Dave Navarro. Αλλά αυτά είναι για άλλο κείμενο προς ανάλυση, όταν έρθει ο καιρός τους. Καλά να είμαστε, και θα τα πούμε τότε.
30 χρόνια έχουν περάσει (και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές το βινύλιο κάνει άλλη μια βόλτα στο πικάπ μου), και το “Blood sugar sex magik” δεν έχει χάσει ούτε μισή από τη λάμψη του. Αντιθέτως, κάθε φορά που παίζει, φροντίζει να βγαίνει ο ήλιος, να φτιάχνει η διάθεση και να γκρουβάρουν τα κεφάλια πέρα δώθε. Και αυτό το στοίχημα κέρδισαν οι RED HOT CHILI PEPPERS στη καριέρα τους, από εδώ και πέρα. Όποιο άλμπουμ έβγαζαν δεν απασχολούσε ούτε καθαρά funk, ούτε καθαρά punk rock κοινό που μαζευόταν στα underground club-άκια του Los Angeles, αλλά ένα ευρύτερο κοινό, το οποίο είναι ένα μεγαλύτερο από τη σκηνή που εκπροσωπούσαν αρχικά, και το οποίο μέσω αυτών την έμαθε, και ταυτίστηκε τόσο με το χιούμορ, όσο και με τους καυστικούς και έξυπνους στίχους τους.
Did you know that?
– Για το δίσκο ηχογραφήθηκαν 25 (!) κομμάτια, και εν τέλει κατέληξαν στο δίσκο τα 17. Μέσα σε αυτά, ήταν οι δύο διασκευές σε JIMI HENDRIX (“Little miss lover” και “Castles made of sand”) ένα instrumental με τίτλο “Fela’s cock” (μάλλον για κόκορα μιλάει, τι να σας πω, δεν ξέρω από αυτά!), μια διασκευή στο “Search and destroy” των STOOGES (από το “Raw power” του ‘73), το “Sikamikanico” (μπήκε στο soundtrack του “Wayne’s world” το ‘92) και το “Soul to squeeze” το οποίο έγινε διάσημο από την συμμετοχή στο soundtrack της ταινίας “Coneheads” το ‘93, και φυσικά μπήκε μέχρι και σε best-of συλλογή της μπάντας το 2003. Επίσης, ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι από τα sessions του δίσκου, μπήκε στην εκπομπή του VH1 “Ultimate Albums”, στο επεισόδιο που το αφορούσε.
– Πραγματικά υπέροχη ιστορία από την φορά που αποφασίστηκε το ότι το “Under the bridge” θα είναι το επόμενο single του δίσκου. Η Warner έχει στείλει εκπροσώπους της, σε συναυλία των RED HOT CHILI PEPPERS, προκειμένου να δουν ποιο θα μπορούσε να λειτουργήσει κατ’ αυτό το τρόπο από το νέο υλικό. Φτάνει η ώρα του “Under the bridge” στο σετ, και ο Kiedis μπερδεύεται και μπαίνει πιο μετά στο κομμάτι από ότι πρέπει. Ωστόσο, το κοινό το ήξερε απέξω και τραγουδούσε μαζί του, μέχρι να το βρει. Αργότερα, βρίσκει τους εκπροσώπους και ζήτησε συγγνώμη που τα θαλάσσωσε επί σκηνής για να λάβει την αμίμητη απάντηση “Θαλάσσωσες; Εμείς είδαμε όλο το κοινό να τραγουδάει μαζί σας, και αυτό είναι σημάδι ότι αυτό πρέπει να γίνει single”. Όπερ και εγένετο.
Γιάννης Σαββίδης
