ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The fourth dimension” – HYPOCRISY
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1994
ΕΤΑΙΡΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Peter Tägtgren
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Κιθάρα, Φωνητικά – Peter Tägtgren
Μπάσο – Mikael Hedlund
Τύμπανα – Lars Szöke
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, οι HYPOCRISY είχαν καταφέρει κάτι μοναδικό. Κυκλοφορώντας δύο εξαιρετικές δουλειές (τα “Penetralia” και “Osculum obscenum”), όπου πάντρευαν τον χαρακτήρα της Σουηδικής death metal σχολής με την τεχνοτροπία των «μεγάλων» του Αμερικάνικου ήχου εκείνης της εποχής, είχαν χτίσει ένα ιδιαίτερο status στα πλαίσια της σκηνής. Ειδικά το “Osculum obscenum” απογείωσε το επίπεδο της καφρίλας του ντεμπούτου τους, αποτελώντας ένα ανίερο (και βάσει στιχουργικής θεματολογίας) μνημείο του Σουηδικού ήχου. Η φυγή του Masse Broberg (κάποιοι τον γνωρίζουν σαν Emperor Magus Caligula από τους blacksters DARK FUNERAL) άλλαξε τις ισορροπίες και τα δεδομένα στη μπάντα, με αποτέλεσμα την ανάληψη των φωνητικών από τον ιθύνοντα νου της μπάντας Peter Tägtgren. Οι αλλαγές όμως δεν εξαντλήθηκαν εκεί και η κυκλοφορία του επόμενου άλμπουμ των Σουηδών επεφύλασσε πολλές εκπλήξεις στους οπαδούς τους…
Το όνομα αυτού “The fourth dimension” και το ημερολόγιο έδειχνε Οκτώβριο του 1994. Οι αργές ταχύτητες και οι μελωδικές γραμμές του εναρκτήριου “Apocalypse” ήταν το πρώτο σοκ που είχε ετοιμάσει το τρίο (πλέον) στους οπαδούς τους. Εδώ παίρνουμε την πρώτη γεύση για το που θα κινούνταν μελλοντικά από μουσικής άποψης οι HYPOCRISY, πράγμα που φάνηκε εμφατικότερα και με πιο έντονη ποιοτική γραφή στα “Abducted” και “The final chapter”, που είναι και οι καλύτερες δουλειές που μας έχουν χαρίσει οι Σουηδοί. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το στιχουργικό κομμάτι όπου είναι εμφανέστατη πλέον η μετατόπιση της θεματολογίας από το ανίερο και gore περιεχόμενο, αλλά και από το μυθολογικό στοιχείο του H.P. Lovecraft, στην παραφυσική θεματολογία και σε αυτή που σχετιζόταν με την ύπαρξη εξωγήινης ζωής και στο πως αλληλεπιδρά με τη γήινη.
Προχωρώντας στο δίσκο οι ταχύτητες είναι καταφανέστατα πεσμένες, χωρίς να λείπει όμως ανά κομμάτια η γνώριμη thrash/ death συνισταμένη του ύφους των Σουηδών. Κομμάτια σαν τα “Reborn”, “Path To Babylon” και “Orgy In Blood” θυμίζουν για ποια μπάντα μιλάμε. Από τη άλλη όμως φαίνεται έντονα το διαφορετικό πρόσωπο του group με τα αργόσυρτα, σχεδόν doom ανά στιγμές κομμάτια (πχ. “Black Forest”) ή με τα ξεκάθαρα μελωδικά (πλην του εναρκτηρίου) “Reincarnation” ή “The Fourth Dimension”. Αναμφίβολα όλα αυτά έδειχναν τη διάθεση της μπάντας να πειραματιστεί και να εμπλουτίσει το ύφος της. Μεγάλο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση ήταν και τα φωνητικά του Tägtgren, όπως προανέφερα. Το στυλ του ηγέτη των HYPOCRISY ήταν αρκετά διαφορετικό από αυτό του προκατόχου του, με τα «σκισμένα» φωνητικά και τα πολλαπλά black ουρλιαχτά να απέχουν παρασάγγας από τα αντίστοιχα πνιχτά και brutal φωνητικά του Bromberg.
Το “The fourth dimension” ήταν ένα συμπαγές και ποιοτικό άλμπουμ, όπως και μια απόλυτα κομβική δουλειά για την πορεία της μπάντας. Αναμφίβολα ξένισε πολλούς από τους μέχρι εκείνη της στιγμή οπαδούς τους, αλλά επίσης αναμφίβολα άνοιξε την πόρτα στο να περάσει η μπάντα σε ένα διαφορετικό και μεγαλύτερο κοινό, όπως επίσης οδήγησε και στο καλλιτεχνικό απόγειό τους.
Θανάσης Μπόγρης
