ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Valley of the damned” – DRAGONFORCE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2003
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Sanctuary
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Sam Totman
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – ZP Theart
Κιθάρες – Herman Li
Κιθάρες – Sam Totman
Πλήκτρα – Vadim Pruzhanov
Μπάσο – Diccon Harper
Drums – Didier Almouzni
Πριν ξεκινήσω να μιλάω για το άλμπουμ που παρουσιάζεται εδώ, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι πολύ σημαντικό πρώτα. Αυτό εδώ, είναι το πρώτο και τελευταίο άλμπουμ των DRAGONFORCE που πραγματικά γουστάρω. Η άποψη μου ΓΕΝΙΚΑ για τους DRAGONFORCE σαν μπάντα, ας πούμε ότι είναι απλά κακή. Τους θεωρώ πραγματικά εντυπωσιακούς, εκτυφλωτικούς θα έλεγε κανείς παίκτες (ειδικά τον Herman Li ως κιθαρίστα) αλλά με υπό του μηδέν ουσία στη σύνθεση κομματιών. Μετά από την εμπειρία μου με το “Inhuman rampage” (το άκουσα και σε πραγματικό χρόνο – τότε που εκτοξεύτηκαν), το οποίο με εξάντλησε με το πόσο βαρετό είναι, αρνήθηκα κατηγορηματικά να ξανασχοληθώ με εκείνους, ενώ σε κομμάτια που άκουγα εδώ κι εκεί από μετέπειτα κυκλοφορίες, δεν έβλεπα και ιδιαίτερη βελτίωση.
Ταχύτητα για τη ταχύτητα, βαρετά riffs απλά παιγμένα γρήγορα, παρόμοια ρεφρέν/κουπλέ….και ο Γιάννης να ωρύεται πάνω από τα ηχεία του…ΌΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ! Μέχρι που….ο καλός μου φίλος ο Θοδωρής, γυρνάει και μου λέει “άκου το πρώτο, θα σου αρέσει πολύ”. Πρώτο, εννοώντας το “Valley of the damned” το οποίο κυκλοφόρησε μια μέρα σαν τη σημερινή πριν 20 ολόκληρα χρόνια από τη Sanctuary. Και ω του θαύματος, ω αλί και τρισαλί, είχε δίκιο! Μπαίνει το ομώνυμο και λέω με μια φωνή ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ. Ό,τι ακριβώς θέλω! Riffs πότε ορθόδοξα γρήγορα, πότε στακάτα όπως στη μέση του “Black fire” (αγαλλίασε η ψυχούλα μου εδώ,) και ΟΥΣΙΩΔΗ μέσα στη τεχνική τους solos. Ο πιτσιρικάς τότε Herman Li, ούτε 17 χρόνων τότε, σε μια απίστευτα μελωδική πλευρά του παιξίματος του.
H εισαγωγή του “Black winter night” δίνει το κάτι διαφορετικό, πριν προσθέσει άλλο ένα πολύ ωραίο γρήγορο, μα και γουστόζικο τραγούδι. Το “Starfire” αποτελεί μια πολύ οργανική ανάπαυλα σε ένα δίσκο που ήδη πήγαινε καλά. Μια πολύ όμορφη μπαλάντα, με πιάνο, ακουστικές κιθάρες και τα πλήκτρα να κάνουν πλάτες σε μια συναισθηματική στιγμή. Και δώστου πάλι στακάτη riff-ολογία στο “Disciples of babylon”, το οποίο μέσα στα 7 λεπτά του μεταμορφώνεται σε ένα περιπετειώδες κομμάτι (ειδικά από το 4ο λεπτό περίπου και μετά) που δικαιολογεί τη διάρκεια του. Όπως κάνουν τα “Revelations”, ”Evening star” και “Heart of the dragon” (ακούμε και ωραίο blastbeat στο τέλος εδώ) με έξυπνα και εμπνευσμένα riffs να κάνουν την εμφάνιση τους εκεί που ακριβώς χρειάζεται.
Ο δε ZP Theart ακούγεται πραγματικά ορεξάτος, ενώ το γρέζι που κάνει την εμφάνιση του σε σημεία, κολακεύει τα τραγούδια. Τίτλους τέλους στην Ιαπωνική έκδοση, ρίχνει το “Where dragons rule”, η στιγμή εορτασμού του δίσκου, με ένα folk στοιχείο στην εισαγωγή που σε κάνει να νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με μπαλάντα. Αμ δε, πάρε γκάζια έτι μια φορά και ένα από τα καλύτερα ρεφρέν του δίσκου! 20 χρόνια μετά, το “Valley of the damned” έχει καλογεράσει (παίζει δυνατά την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές), ως δείγμα πολύ ποιοτικού power metal. Για εμένα, σταματάει εδώ το ενδιαφέρον όπως προείπα, αλλά για όποιον τους ακολουθεί, μικρή σημασία έχει. Για τους DRAGONFORCE το ταξίδι είχε μόλις ξεκινήσει και τα καλύτερα ήταν καθ’ οδόν.
Did you know that:
– Μοναδική κυκλοφορία με την Sanctuary. Έπειτα θα τους αναλάβει η Noise, αργότερα η Spinefarm ενώ εσχάτως η earMUSIC. Πως λέμε “άτιμη κοινωνία, άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια”; Καμία σχέση!
– Ο κιθαρίστας τους Sam Totman, θα είναι ο παραγωγός ως και το “The power within”.
– Εξώφυλλο, δια χειρός Jean-Pascal Fournier. Ο κύριος έχει ένα πολυποίκιλο βιογραφικό μια και έχει κάνει εξώφυλλα για ANGELCORPSE, ARKHON INFAUSTUS, AVANTASIA, AXIS OF ADVANCE, BENIGHTED, BEWITCHED, DIABOLICAL MASQUERADE, EDGUY, IMMORTAL και IMPALED NAZARENE μεταξύ άλλων.
Γιάννης Σαββίδης
