a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “A night at the opera” – BLIND GUARDIAN
ETOΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Virgin / Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Charlie Bauerfeind
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Hansi Kursch – φωνητικά
Andre Olbrich – κιθάρα
Marcus Siepen – κιθάρα
Thomen Stauch – τύμπανα
Σε πολλά σχήματα με μακρά δισκογραφική παρουσία και πολλούς σημαντικούς δίσκους, υπάρχουν κάποιοι, που είναι λιγότερο ή περισσότερο αγαπητοί σε μερίδα των οπαδών τους, με τις απόψεις να διίστανται πολλές φορές και λόγω της ηλικίας των οπαδών και του πότε ήρθαν κοντά με τη μπάντα και το δίσκο και τα αγάπησαν. Ένα τέτοιο άλμπουμ για τους λατρεμένους Βάρδους, είναι το “A night at the opera”.
Το έργο αυτού του δίσκου ήταν δύσκολο από πριν κυκλοφορήσει. Βλέπετε, οι GUARDIAN προέρχονταν από ένα σερί εξαιρετικών δίσκων και μάλιστα τεσσάρων τον αριθμό, με τη δημοτικότητά τους να έχει εκτοξευθεί κυριολεκτικά στα ύψη και τραβώντας έτσι τα… «αυτιά» του μεταλλικού κόσμου στην κάθε νέα τους προσπάθεια. Τα σημάδια της αλλαγής είχαν ήδη φανεί και μάλιστα πολύ στο “Nightfall in Middle-Earth” και η νέα προοπτική της μπάντας για τη μουσική της. Να πάει πιο συμφωνικά σε ένα βαθμό, με μία πιο progressive αισθητική και λιγότερο straight forward όπως μας είχαν συνηθίσει. Και αν το “Nightfall” έδειξε απλά κάποια στοιχεία, το “A night…” ήταν η απόλυτη μετουσίωση των σκέψεών τους. Και η αλήθεια είναι πως ο τίτλος είναι πολύ ταιριαστός, δείχνοντας το κάτι διαφορετικό που ήθελε το σχήμα να περάσει και με την αναφορά/φόρο τιμής εννοείται στους μέγιστους QUEEN κάνει ακόμα πιο συγκεκριμένο το όραμά τους.
Ακούγοντας το άλμπουμ, το πρώτο που πρόσεχε κανείς (ή τουλάχιστον όσοι ακολουθούσαν ήδη χρόνια το σχήμα και όχι όσοι τους γνώρισαν μέσα από αυτό… τι λέγαμε πιο πάνω), είναι ότι οι κιθάρες είναι αρκετά πίσω σε σχέση με όσα είχαμε μάθει. Και όταν μιλάμε για GUARDIAN, οι κιθάρες είναι σημαντικότατο κομμάτι της μουσικής τους και όταν από guitar driven μπάντα το γυρνάς σε πιο… συμφωνικό ας πούμε, είναι λίγο δύσκολο για τον οπαδό σου να το αποδεχθεί με τη μία. Ειδικά όταν έχει συνδεθεί ήδη με 6 δίσκους μαζί σου και 4 εξ αυτών να είναι τέτοιες κορυφές. Αυτό το συνηθίζεις όμως, όταν είσαι «ανοιχτός» με τα συγκροτήματα που αγαπάς. Γιατί κάποια άλλα βασικά χαρακτηριστικά τους, είναι ακόμα εκεί. Οι μελωδικές γραμμές του Hansi, πάντα σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά πολυφωνικά σημεία και δη ρεφρέν, όπως και το παίξιμο του Thomen Stauch, στο κύκνειο άσμα με τη μπάντα που αγάπησε και τον αγαπήσαμε. Όμως κάτι έχει αλλάξει. Και προσωπικά, κάτι λείπει. Γιατί, δυστυχώς, είμαι από αυτούς που δεν έχουν σε τρελή υπόληψη αυτό το άλμπουμ. Καταλαβαίνω και δέχομαι 1000% όσους έμαθαν το σχήμα με αυτούς και «κόλλησαν» ακούγοντάς το. Λογικό όταν δεν έχεις χρόνια μούρλα και η πρώτη σου εικόνα είναι αυτό το άλμπουμ, να μαγεύεσαι. Και νομίζω το ίδιο «πρόβλημα» έχουν πολλοί. Αν είχαμε ακούσει πρώτα αυτό και μετά τα άλλα, να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Όμως είχαμε μάθει, ακούσει, μαγευτεί από τα άλλα. Επομένως είναι πως και πότε το άκουσες και υπό ποιες συνθήκες θεωρώ.
Κακό άλμπουμ; Προφανώς όχι! Το κακό άλμπουμ δεν είχε έρθει ακόμα. Έχει ωραία ροή, ωραία στιχουργικά θέματα, πάρα πολύ ωραία δουλειά από τον Hansi, όμως με εξαίρεση 2-3 τραγούδια, δεν με έπιασε ποτέ σαν δίσκος στο σύνολό του. Στην κατηγορία «ΟΚ» και αυτό βασικά. Ξέρω. Πολλοί λέτε «μα τι λες ρε φίλε;» κλπ. Είπαμε. Δυστυχώς είναι στην κατηγορία που πότε και πως το άκουσες παίζει ρόλο.
Το θέμα είναι ότι ακόμα και ο Thomen Stauch «ξενέρωσε» με το αποτέλεσμα του δίσκου, αλλά και τη γενικότερη πορεία που είχαν χαράξει για το μέλλον τους πλέον οι Βάρδοι και αποχώρησε τελικά από το σχήμα, όντας εκεί από την αρχή. Και δεν είναι τυχαίο επίσης ότι μετά τη φυγή του, έφτιαξε μπάντα που ήταν copy-paste (ή και clopy-paste αν θέλετε) των GUARDIAN, τους SAVAGE CIRCUS, μαζί με τον χρόνια γνώριμό του και στενό φίλο των Βάρδων, τον Piet Sielck. Και η αλήθεια είναι πως το ντεμπούτο των SAVAGE CIRCUS είναι κάτι σαν… «υποκατάστατο» για όσους ήθελαν να ξανακούσουν ένα δίσκο σαν τους GUARDIAN της ιερής τους τετράδας.
Το “A night at the opera” οδήγησε φυσικά και στην κυκλοφορία του, υπέροχου είναι η αλήθεια, “Imaginations through the looking glass”, της τελευταίας εμφάνισης του Stauch με το σχήμα και πριν την αντικατάστασή του από τον ως και σήμερα drummer τους, τον Frederik Ehmke.
Δίσκος με διφορούμενες απόψεις, με κόσμο να το αγαπάει πολύ, αλλά και άλλους να το περνάνε λίγο πιο αδιάφορα. Το σίγουρο όμως είναι πως η ιστορία έδειξε ότι είναι ένα κομβικό άλμπουμ για τους Γερμανούς, τόσο για την πορεία τους μέχρι και σήμερα, όσο και γιατί ήταν ο τελευταίος του Stauch. Μεγάλος δάσκαλος των τυμπάνων για πολλούς από εμάς που αγαπούσαμε το power των 90s… να λέμε αλήθειες! Προσωπικά λοιπόν, δεν το έχω σίγουρα στα αγαπημένα μου, ούτε όμως και στα κατώτερα. Κάπου εκεί στη μέση ρε παιδί μου. Να τ’ αφήσω να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι κάπου εκεί;
Did you know that:
- Αυτήν την φορά, οι GUARDIAN δεν συνεργάστηκαν με τον τιτάνα Andreas Marschall για το εξώφυλλο ενός δίσκου τους, όντας συνεργάτες (καθόλου τυχαίο) και στα 4 συνεχόμενα έπη τους, από το “Tales from the twilight world” μέχρι και το “Nightfall in Middle-Earth”. Βέβαια, συνεργάστηκαν με έναν εξίσου τιτάνιο σχεδιαστή εξωφύλλων, τον κύριο Paul R. Gregory. Για όσους δεν γνωρίζουν το όνομα, δείτε απλά τις δουλειές που έχει κάνει για μπάντες όπως οι SAXON, URIAH HEEP, DIO και συνεχίστε το ψάξιμο. Υπέροχος.
- Το ακόμα πιο ενδιαφέρον για τον Gregory, είναι συνιδρυτής της εταιρείας Amust4music. Αυτή είναι η εταιρεία πίσω από το περίφημο πλέον Bloodstock Open Air festival.
- O Thomen Stauch είχε περάσει για ένα άλμπουμ, το ομότιτλο ντεμπούτο τους μάλιστα, του 1997, από τους IRON SAVIOR. Με ποιους ήταν εκεί; Με τον Piet Sielck και τον «νονό» του power metal, τον Kai Hansen, δύο ανθρώπους που είχαν βοηθήσει τα μέγιστα τους BLIND GUARDIAN. Δείγμα αλληλοσεβασμού αυτή η συνεργασία και αναγνώριση της πίστης δύο τεράστιων μουσικών του Γερμανικού power metal σε αυτόν τον πραγματικά σπουδαίο drummer. Είναι κρίμα που τα θέματα της υγείας του δεν τον άφησαν ποτέ σε ησυχία…
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
