ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Sound of white noise” – ANTHRAX
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1993
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Elektra
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Dave Jerden & ANTHRAX
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – John Bush
Κιθάρα – Scott Ian
Μπάσo – Frank Bello
Κιθάρα – Dan Spitz
Drums – Charlie Benante
Αν ρωτήσετε τον Scott Ian ποιο είναι το μοναδικό επαγγελματικό λάθος σε ολόκληρη την καριέρα του, θα σας πει –δίχως καν δεύτερη σκέψη- το γεγονός ότι δεν κυκλοφόρησαν σαν δεύτερο single του “Sound of white noise” το “Room for one more”. Μάλιστα, φτάνει στο σημείο να υποστηρίζει ότι αν συνέβαινε αυτό ο εν λόγω δίσκος θα ανέβαζε σε εμπορικό status τους ANTHRAX σε αντίστοιχα επίπεδα με τους MEGADETH και το “Countdown to extinction”. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ζήσατε real time το “Sound of white noise” αλλά οφείλω να σας πω ότι ήταν γενικά μία περίεργη εποχή όχι μόνο για τους ANTHRAX αλλά για το metal γενικότερα. Οι λόγοι γνωστοί και επαρκώς καταγεγραμμένοι. Όσον αφορά όμως τους ANTHRAX, η απόλυση του Belladonna ήταν ένα πραγματικό σοκ για τους fans της μπάντας οι οποίοι έβλεπαν ένα βασικό μέλος να αποχωρεί δημιουργώντας εύλογη ανησυχία. Όταν ο μουσικός τύπος ανακοίνωσε το όνομα του John Bush σαν αντικαταστάτη του Belladonna επανήλθε μία ηρεμία και γιατί όχι μία σχετική αισιοδοξία για το μέλλον των Αμερικανών καθώς ο Bush δεν ήταν μονάχα ένας τραγουδιστής εγνωσμένης αξίας αλλά ένα καθολικά αποδεκτός τραγουδιστής και συνθέτης. Έτσι όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία τον καρπό αυτής της συνεργασίας.
Το πρώτο single ήταν το “Only”…και τι single ήταν αυτό! Οι ANTHRAX είχαν επιστρέψει πιο δυναμικά και πιο μελωδικά από ποτέ χωρίς να χάνουν ίχνος από την μουσική ταυτότητα τους. Ο Bush τραγουδούσε σα να μην υπήρχε αύριο και σου έδινε την εντύπωση ότι ήταν από την αρχή μέλος των ANTHRAX! Το MTV έπαιζε συχνά το video και οι ANTHRAX έδειχναν: α) να βγαίνουν αλώβητοι από την αλλαγή τραγουδιστή και β) να διαχειρίζονται ικανοποιητικά την κρίση που είχε προκύψει από την έλευση του grunge. Σε αυτό το δεύτερο καθοριστικός ήταν και ο ρόλος του παραγωγού Dave Jerden ο οποίος ήταν γνωστός για τη συνεργασία του με τους JANE’S ADDICTION και ALICE IN CHAINS προσδίδοντας έναν καλώς εννοούμενο μοντέρνο αέρα στον ήχο των ANTHRAX. Ο δίσκος πουλούσε αρκετά σπάζοντας εύκολα το φράγμα των 500.000 αντιτύπων και εκεί που όλοι περίμεναν ότι θα πηγαίναμε για τη δεύτερη πλατίνα των ANTHRAX (μετά το EP “I’m the man”), η Elektra αποφασίζει να δώσει στην αγορά σαν δεύτερο single το “Black lodge” παρά τις αντιρρήσεις των ANTHRAX που ήθελαν το “Room for one more”. Δυστυχώς η απόφαση της Elektra αποδείχτηκε λανθασμένη, το “Black lodge” δεν προκάλεσε κανέναν απολύτως ντόρο και ο δίσκος καθηλώθηκε κάπου ανάμεσα στις 650.000-700.000 πωλήσεις (όχι και άσχημα, αν το σκεφτείτε, αλλά κατώτερο των προσδοκιών της Elektra). Όταν το “Room for one more” κυκλοφόρησε σαν τρίτο single η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη.
Όπως και να έχει, το “Sound of white noise” είναι ένας εξαιρετικός δίσκος και στα μάτια μου στέκεται άνετα δίπλα στις κορυφαίες δισκογραφικές στιγμές των ANTHRAX. Για να λέμε, μάλιστα, τα πράγματα με το όνομά τους, εδώ έχουμε το τελευταίο πάρα πολύ καλό άλμπουμ των ANTHRAX όπου η συνθετική ποιότητα συνδυάστηκε με μία σχετική εμπορική επιτυχία. Ο Bush είχε «δέσει» για τα καλά με τους ANTHRAX και το “Sound of white noise” ακούγεται σήμερα, 30 χρόνια μετά, το ίδιο φρέσκο και εμπνευσμένο όπως και τότε.
Did you know that:
- Σύμφωνα με τον Scott Ian, ο Dan Spitz είχε αρχίσει να παρουσιάζει σημάδια αδιαφορίας και αποξένωσης από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, ήδη από την εποχή της ηχογράφησης του “Sound of white noise”. Η βασική αιτία, κατά τα λεγόμενα του Ian, ήταν η σχετικά πρόσφατη απόλυση του Belladonna με το οποίο ήταν πολύ φίλος ο Spitz.
- Ανάμεσα στα bonus tracks του CD single “Black lodge” ήταν και μία αψεγάδιαστη διασκευή στο “Love her all I can” των KISS η οποία, μάλιστα, απέσπασε και τα εύσημα εκείνη την εποχή από τους Gene Simmons και Paul Stanley.
- Εκείνη την περίοδο οι ANTHRAX είχαν δώσει στον John Bush το παρατσούκλι “Phantom” καθώς όταν μεθούσε εξαφανιζόταν σαν…φάντασμα.
Σάκης Νίκας
