A day to remember… 25/7 [METALLICA]

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Kill ’em all” – METALLICA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1983
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Megaforce
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Paul Curcio
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, κιθάρες – James Hetfield
Κιθάρες – Kirk Hammett
Μπάσο – Cliff Burton
Drums – Lars Ulrich

40 ΧΡΟΝΙΑ THRASH METAL

40 ΧΡΟΝΙΑ ΚΛΩΤΣΟΠΑΤΙΝΑΔΑΣ, ΒΟΥΤΙΩΝ ΑΠΟ ΕΞΩΣΤΗ, ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ ΓΗΠΕΔΟΥ ΚΑΙ ΑΝΕΙΠΩΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ

40 ΧΡΟΝΙΑ ΗΧΗΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Θα μπορούσα αυτό το κείμενο, να το σταματήσω εδώ. Kαι μόλις είπα τη φράση κλειδί. “Θα μπορούσα”. Αλλά ΦΥΣΙΚΑ, δε το θέλω. Όχι μόνο επειδή θα φωνάζει ως άλλος Κώστας Τσάκωνας ο Σάκης “ΡΕ ΒΛΑΚΑ, ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ, ΡΕ ΓΡΟΘΕ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΝ ΔΕ ΜΕ ΕΚΘΕΣΕΙΣ”, αλλά δεν θα ήμουν έντιμος προς τον έρωτα της ζωής μου όσον αφορά τη μουσική. Τους METALLICA. Ένα συγκρότημα που ξεκίνησε το μαγικό αυτό ταξίδι που έμελλε να αλλάξει τον πλανήτη του heavy metal στις 28 Οκτωβρίου 1981. Ήταν η μοίρα, που θα έφερνε κοντά τους εξής δύο άντρες. Από τη μια, τον κιθαρίστα James Alan Hetfield από το Downey της California που είχε μεγαλώσει με κύρια επιρροή τους AEROSMITH και είχε περάσει από ντόπιες μπάντες διασκευών κατά κύριο λόγο (PHANTOM LORD, LEATHER CHARM, OBSESSION). Ωστόσο, ενώ εκείνος ήθελε να γράψει δική του μουσική, οι συμπαίκτες του, δεν ψήνονταν και ιδιαίτερα. Οπότε προχώρησε παρακάτω, έχοντας καταλάβει νωρίς το πεπρωμένο του στη ζωή.

Από την άλλη, ήταν ο Δανός Lars Ulrich, ο γιος τενίστα, που μετά τη συναυλία των DEEP PURPLE στη Κοπεγχάγη το Φεβρουάριο του ’73, σε ηλικία 10 ετών, αποφάσισε από το τένις να το γυρίσει στα τύμπανα, όντας τεράστιος οπαδός του Δασκάλου Ian Paice. Πόσταρε αγγελία στο περιοδικό The Recycler, αναζητώντας μουσικούς για συγκρότημα. “Drummer ψάχνει για άλλους metal μουσικούς προκειμένου να τζαμάρει μαζί τους TYGERS OF PAN TANG, DIAMOND HEAD και IRON MAIDEN”. Μια αγγελία στην οποία φυσικά, απάντησε ο James. Έτσι, βρέθηκε στο Downey της California το Μάιο του ’81, προκειμένου να γνωριστούν και να βάλουν μπρος το νέο τους συγκρότημα. Το όνομα, τους βοήθησε ο Ron Quintana να το βρουν μια και ήταν ανάμεσα σε “METALLICA” και “METAL MANIA”. Ο Lars πρότεινε να πάρουν το METALLICA, ενώ άφησε στον Ron το Metal Mania για την εκπομπή του. Ήταν 28 Οκτωβρίου 1981 και η ιστορία έχει μόλις ξεκινήσει να γράφεται.

Ο James θυμάται “O Lars είχε ένα ροζ drum kit με ένα πιατίνι που όλο του έπεφτε!” αναφορικά με τις πρώτες τους πρόβες. Ο Lars Ulrich ρώτησε τον Brian Slagel, αφεντικό της τότε νεοσύστατης Metal Blade, αν θα μπορούσε να ηχογραφούσε ένα κομμάτι για την συλλογή “Metal massacre” που ετοίμαζε ο Slagel. Εκείνος, δέχτηκε και έτσι, οι νεοσύστατοι METALLICA ηχογράφησαν τη πρώτη μορφή του “Hit the lights” που είχε τον Lloyd Grant σε ένα από τα solos, τον James Hetfield στις λοιπές κιθάρες και το μπάσο και τον Lars Ulrich στα τύμπανα. Αυτό ήταν αρκετό ωστόσο, για να αποκτήσουν την φήμη με τον πατροπαράδοτο “στόμα σε στόμα” τρόπο, παίζοντας τη πρώτη τους συναυλία στις 14 Μαρτίου 1982 στο Radio City στο Anaheim της California. Εκεί, επιστράτευσαν τον συγκάτοικο του James και μπασίστα Ron McGovney, με τη μπάντα να γίνεται επίσημα τετράδα με τη προσθήκη του συνομιλήκου τους ταλαντούχου κιθαρίστα Dave Mustaine (o οποίος τους εντυπωσίασε και με τον ακριβό του εξοπλισμό μεταξύ άλλων).

Παρένθεση, ο Hetfield σε αυτό το σημείο είναι μόνο τραγουδιστής, παρότι δεν ένιωθε αυτοπεποίθηση για τη φωνή του. Απόδειξη ότι αυτή ήταν η μια από τις δύο φορές που ζήτησε από τον John Bush των ARMORED SAINT να γίνει τραγουδιστής των METALLICA. Ο ίδιος αρνήθηκε έχοντας το δικό του συγκρότημα, το οποίο αποτελούνταν από παιδικούς του φίλους. Κλείνει η παρένθεση. H επόμενη ηχογράφηση των METALLICA (και πρώτη με αυτή τη σύνθεση) θα ήταν η κασέτα “Whiskey Audition tape”. Εκεί, έχουμε ζωντανή ηχογράφηση πρόβας τον Μάρτιο του ’82 στο γκαράζ του Ron, όπου παίζανε διασκευές στο “Let it loose” (SAVAGE) και το “Killing time” (SWEET SAVAGE). Με βάση αυτή τη κασέτα, οι ‘TALLICA άνοιξαν στις 27 Μαρτίου 1982 τη συναυλία των SAXON στο Whiskey A Go Go. Οι METALLICA επειδή δεν ξεχνούν ποτέ, όταν και οι δύο μπάντες βρέθηκαν στο Rock Am Ring το 2008, τζάμαραν το “Princess of the night” σαν “φόρο τιμής, στους φίλους μας SAXON, που ήταν η μόλις δεύτερη μας συναυλία να ανοίγουμε γι’ αυτούς. Σας αγαπάμε!”.

Δεύτερο demo, με τη μπάντα να γράφει σιγά σιγά και δικό της υλικό, πάλι από το ίδιο session (Μάρτιος ’82) το “Ron McGovney’s ’82 garage demo” με τέσσερις διασκευές DIAMOND HEAD (“Sucking my love”, “Am I evil;”, “The prince”, “Helpless”) και 3 δικά τους κομμάτια (“Hit the lights”, “Jump in the fire”, “No remorse”). Επίσης, σε αυτήν ακούγονται και 2 κομμάτια που έχουν ιδέες οι οποίες θα κατέληγαν σε μεταγενέστερα κομμάτια METALLICA και MEGADETH. Εδώ ξεκινάει να είναι ΚΑΙ ρυθμικός κιθαρίστας ο Hetfield, ενώ το επόμενο demo “Power metal” (με όνομα παρμένο από τις επαγγελματικές κάρτες που είχε τυπώσει ο McGovney) θα περιείχε 4 κομμάτια. “Hit the lights”, “Jump in the fire” και τις δύο ολοκαίνουργιες συνθέσεις της μπάντας “The mechanix” (γραμμένο από τον Mustaine), “Motorbreath” (γραμμένο από τον Hetfield). Ήταν Απρίλιος του ’82 με τη μπάντα να πλησιάζει όλο και περισσότερο στον ήχο της.

Κορύφωση με το “No life ’til leather” demo στις 6 Ιουλίου του ’82. Το demo των METALLICA που κυκλοφόρησε περισσότερο “στη πιάτσα” από οποιοδήποτε άλλο, ως πρόδρομος του τι έρχεται. Τα 7 από τα 10 κομμάτια (εξαιρούνταν τα “Anesthesia (pulling teeth)”, “Whiplash”, “No remorse”) που εν τέλει κατέληξαν στο “Kill ’em all”, βρίσκονται εδώ σε σχεδόν τελικές μορφές. Το “The four horsemen” ως “The mechanix”, αλλά και διαφορετική σειρά, μα πάντα, το “Hit the lights” να ανοίγει. Έπειτα, έρχεται η γνωστή ιστορία όπου ο Mustaine στο αποκορύφωμα του κακού του χαρακτήρα κατά την κατάχρηση ουσιών και οινοπνευμάτων, κλώτσησε τον σκύλο του Hetfield σε ένα πάρτυ, με τον James να απαντάει με μπουνιά. Οι METALLICA, εκείνη τη στιγμή, κατάλαβαν ότι δεν πάει άλλο και γύρισαν απλά και του είπαν, “ορίστε το εισιτήριο του λεωφορείου, στο καλό”. Το που θα κατέληγε ο Dave τα επόμενα χρόνια, γνωστό, αλλά δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί. Σε δικό του κείμενο, του χρόνου καλά να είμαστε πρώτα!

Ο McGovney λόγω έλλειψης προσήλωσης θα έφευγε από τη μπάντα επίσης, ενώ οι Hetfield/Ulrich έχουν βγει στη γύρα, ψάχνοντας για μπασίστα και lead κιθαρίστα. Τον πρώτο, τον βρήκαν στο πρόσωπο ενός κοκκινομάλλη που αγαπούσε τους BLACK SABBATH τους ZZ TOP και τους MISFITS, επ’ ονόματι Clifford Lee Burton που τότε έπαιζε στους TRAUMA. Πηγαίνοντας στο τέλος του ’82 να δουν μια συναυλία των TRAUMA, εντυπωσιάστηκαν από το παίξιμο του, νομίζοντας στην αρχή ότι είναι κιθάρα. Μετά μετρήσαν τις χορδές και ο James είπε το αμίμητο/αμετάφραστο “dude, that’s a bass!”. To ένα κομμάτι του παζλ είχε μπει στη θέση του, με τη μπάντα να αναλαμβάνει με μια από τις τελευταίες παρακαταθήκες του Mustaine να συστήσει τον Cliff στον κόσμο και στις εταιρείες. Το “Megaforce” demo (γνωστό επίσης ως: “The KUSF demo”, “Whiplash”/”No remorse” demo). Ένα demo, που πήγε φυσικά την ονομασία του, από το γεγονός ότι τους έδωσε το δισκογραφικό συμβόλαιο που τόσο λαχταρούσαν με την ιστορική Megaforce records του Johnny Zazula και της γυναίκας του Marsha.

Ο Kirk Hammett θα ήταν το τελευταίο κομμάτι του παζλ, άρτι αφιχθείς από τους θεούς του Bay Area EXODUS, με τον Rick Hunolt να παίρνει τη θέση του. Ενδιάμεσα, είχε βγει το “Live metal up your ass” live demo, που ήταν μια ηχογράφηση συναυλίας τους με τους EXODUS (τότε, με Kirk Hammett). Μια κυκλοφορία, η οποία έμελλε να ήθελαν να ονοματίσει ΚΑΙ το δίσκο, αλλά και να τον “ντύσει” οπτικά. Ωστόσο, η εταιρεία, είχε τρομερές αντιρρήσεις με αυτό, με τον Cliff Burton να πετάει το αμίμητο/αμετάφραστο “Why don’t we just kill ’em all;”. Έτσι, ένας τίτλος δίσκου γεννήθηκε, παράλληλα με ένα ιστορικό εξώφυλλο που προκαλεί ως και σήμερα, 40 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του, τρομακτικό σοκ και δέος! 25 Ιουλίου του 1983, αυτό το μακελειό 51 λεπτών, βρίσκει το δρόμο του στα δισκοπωλεία εκτινάσσοντας την σκηνή στον αέρα, με τη μια! Μια γενιά που ήθελε γρηγορότερα και βαρύτερα πράγματα, είχε βρει τους νέους της ήρωες. Τα κομμάτια, στην απόλυτη τους μορφή πλέον, φάνταζαν δουλεμένα στην εντέλεια!

Το φρενήρες “Hit the lights”, το “πιο MISFITS – meets – MOTORHEAD πεθαίνεις” “Motorbreath” (THOSE PEOPLE WHO TELL YOU NOT TO TAKE CHANCES, THEY ARE ALL MISSING ON WHAT LIFE’S ABOUT – είπε και ελάλησε και αμαρτίαν ουκ έχει ο πιτσιρικάς!), τα σαρωτικά (FALL TO YOUR KNEES AND BOW TO THE) “Phantom lord” και “Metal militia”, τα πανέξυπνα mid-tempo και προπομποί περιπετειωδών/ποικιλόμορφων δομών “The four horsemen”, “No remorse” και “Seek and destroy” γίνανε συνθήματα στα χείλη των οπαδών, αγαπήθηκαν όσο δεν φανταζόταν κανένας (ούτε οι ίδιοι οι METALLICA), ανοίγοντας δρόμους που ούτε στα όνειρα τους δεν θα έβλεπαν υπό άλλες συνθήκες. Και κάπου εδώ, στεκόμαστε ξεχωριστά στο “βιογραφικό σημείωμα” του τιτάνα Cliff Burton με τίτλο “Anesthesia (pulling teeth)”. Μια σύνθεση μπάσου, που δείχνει τις ρίζες του Cliff στη κλασσική μουσική με τα μοτίβα που χρησιμοποιεί, θα ήταν άλλος ένας προπομπός πραγμάτων που θα έρχονταν στα 3-4 επόμενα χρόνια. Ξανά, κανένας δεν τα είδε να έρχονται, παρά μόνον οι πλέον διορατικοί.

Όσο για τον ύμνο στο headbanging και το ίδιο το συγκρότημημα “Whiplash”, εμείς τι να πούμε; WE’LL NEVER STOP, WE’LL NEVER QUIT CAUSE WE’RE METALLICA. Δήλωση κυρίες και κύριοι “είμαι αυτός, δε μασάω, να κι αν σου αρέσει, να κι αν δε σου αρέσει”. Η σφαγή η ίδια, με τις live εκτελέσεις του να κλέβουν δικαίως και πανάξια τη παράσταση ανά τα χρόνια! Και εδώ ξεκινάνε τα μεγαλεία: “Kill ’em all for one” περιοδεία με τους ιστορικούς RAVEN, έπειτα περιοδεία “Seven dates of hell” μαζί με τους λατρεμένους τους VENOM (o Θοδωρής ο Κλώνης χειροκροτάει μόνο που αναφέρθηκε το όνομα) και η πορεία με τα φρένα σπασμένα προς τη κορυφή είχε μόλις ξεκινήσει. Τώρα, εδώ που φτάσαμε, τα πράγματα δυσκολεύουν κάπως. Συνήθως, εδώ είναι το σημείο του κειμένου, όπου εξετάζω την επιρροή του παρουσιαζόμενου δίσκου σε βάθος χρόνου, “μετράω” το αντίκτυπο στο σήμερα αυτού του δίσκου. Όλα αυτά, υπό “κανονικές” (που λέει ο λόγος) συνθήκες και συνηθισμένα άλμπουμ. Αλλά στο “Kill ’em all” τι να μετρήσεις;

Στη τελική, δεν κατάλαβες φίλε, τo “Kill ’em all” σε μετράει, όχι εσύ αυτό. Σε ζυγίζει, σε αξιολογεί σε κάθε του ανάσα. Σε μετράει, να δει πόσο επικίνδυνος πραγματικά νιώθεις όταν ακούς γρήγορες και λυσσασμένες μουσικές. Πόσο αφρό μπορείς να βγάλεις από το στόμα σου στην έκρηξη αδρεναλίνης που λαμβάνει χώρα σε αυτά τα 51 λεπτά μουσικής επανάστασης; Πόσο δυνατά μπορείς να γκαρίξεις το κάθε στίχο μέχρι να γίνει στάση ζωής και βίωμα; Πόσο τα μάτια σου θα γίνουν πιο κόκκινα κι από το λογότυπο του εξωφύλλου, πετώντας φωτιές; Πόση δύναμη σου δίνει, κάνοντας σε πρωταθλητή στη ζωή σου, πριν καν μπεις στο γήπεδο; Όλα αυτά, όταν τα απαντήσεις, δεν έχεις απλά ακούσει το “Kill ’em all”. Το έχεις βιώσει. Το έχεις νιώσει. Πλέον, είσαι έτοιμος να διαλύσεις ό,τι έχει το θράσος να στέκεται ακίνητο στο κύκλο της ζωής και ό,τι δεν οδηγείται από άσβεστο πάθος. Ο κόσμος σου ανήκει γενναίε και γενναία μου.

BANG THE HEAD THAT DOESN’T BANG!

Did you know that?

– Μπορεί το εξώφυλλο να απορρίφθηκε για το άλμπουμ, αλλά το μπλουζάκι “Metal up your ass” έγινε από τα πιο μοσχοπουλημένα στην ιστορία του συγκροτήματος. Όχι και άσχημα για εφηβική έμπνευση!

– Στο “Live metal up your ass” παίζονται δύο διασκευές DIAMOND HEAD (“Am I evil;”, “The prince”), αλλά εκείνη του “The prince” δεν ηχογραφείται ποτέ, γιατί η μπάντα ξεμένει από ταινία ηχογράφησης!

– Στα πλαίσια της αλλαγής του “The mechanix” σε “The four horsemen”, άλλαξαν πολλά. Οι στίχοι από στοματικό έρωτα σε συνεργείο αυτοκινήτων (η δουλειά του Mustaine τον καιρό εκείνο – υπό αυτή τη μορφή, θα κατέληγε στους MEGADETH. Μάλιστα, ο Mustaine έλεγε “There’s OUR way, and there’s THEIR way” όταν το προλόγιζε), θα περιέγραφαν τους τέσσερις καβαλάρηδες της αποκάλυψης, ενώ το riff έπεσε στη μισή σχεδόν ταχύτητα, με το μεσαίο μέρος να είναι μνημειώδες για την ευφυία του. Αυτό που δε γνωρίζετε, είναι πως σχεδόν ίδιο με το βασικό riff του “Sweet home Alabama” των LYNYRD SKYNYRD είναι το riff που παίζει κάτω από το μεσαίο solo. Ίσως, γι’ αυτό και η μπάντα να το προσπερνάει κάθε φορά που το κομμάτι παίζεται ζωντανά.

– Άλλη μια ιστορία πικάντικων στίχων (ενδεικτικά “Moving my hips in a circular way, just forward a bit. Pull your body into my waist, And feel how good it fits”), έχουμε στο “Jump in the fire” όπου η μπάντα εν τέλει τους έφερε σε λογαριασμό μετά την απόλυση Mustaine, αντιπροτείνοντας μια πιο VENOM-ική προσέγγιση του πυρ της Κολάσεως!

– Τo “Kill ’em all” είναι η μοναδική περίπτωση δίσκου των METALLICA, όπου τα singles κυκλοφορούν από λίγο έως πολύ μετά από τη κυκλοφορία του, αντί να τον προλογίσουν. Ειδικότερα, το “Whiplash” βγήκε στις 8 Αυγούστου του ’83 και το “Jump in the fire” στις 20 Ιανουαρίου του ’84.

– Μια punk rock μπάντα από το Illinois του Chicago, επ’ ονόματι 88 FINGERS LOUIE, θα απέτινε φόρο τιμής στο ιστορικό παρ’ ολίγον εξώφυλλο του ντεμπούτου των METALLICA, με το δίσκο τους “88 fingers up your ass” (1997)

– Μια και αναφέραμε το Chicago, οι καλοί φίλοι των METALLICA, ANTHRAX, στο DVD “Music of mass destruction – live from Chicago” (2004), στο τέλος μιας ακόμα σαρωτικής εμφάνισης, θα “κολλούσαν” στο “Bring the noise” μια φονική εκτέλεση (κατά το ήμισυ) του “Whiplash”, με John Bush πίσω από το μικρόφωνο. Πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά όμως…

– Ακούστε τη καταστροφική εκτέλεση των CANNIBAL CORPSE στο “No remorse”!

Γιάννης “Phantom Lord” Σαββίδης