26 Μαρτίου, 2020 – 22:00
ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Women and children first” – VAN HALEN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1980
ΕΤΑΙΡΙΑ: Warner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Ted Templeman
ΣΥΝΘΕΣΗΜΠΑΝΤΑΣ
Φωνητικά – David Lee Roth
Κιθάρες – Eddie Van Halen
Μπάσο – Michael Anthony
Τύμπανα – Alex Van Halen
Τρίτο στούντιο άλμπουμ για τους νεαρούς VAN HALEN και η ανάγκη να αποδείξουν το πόσο καλοί είναι δεν είχε διαγραφεί από τον ορίζοντα και τις εταιρικές απαιτήσεις. Κάπως έτσι ξεχωρίζουν τα παιδιά από τους ενήλικες. Οι VH είναι και θα είναι το προσωπικό όχημα του Eddie ο οποίος αποφάσισε να δώσει ένα ακόμα πιο αφηρημένο σχήμα στον παιχνιδιάρικο αι πειραματικό ήχο των VH με κύριο εργαλείο την κιθάρα του αλλά και το ρυθμικό τμήμα που σε τραγούδια σαν το “Fools”, ακροβατεί μεταξύ τζαζ μπάντας και εμβατηρίου.
Η εισαγωγή με το χαρακτηριστικό για τα κιθαριστικά του μέρη “Cradle will rock” δείχνει δύο πράγματα: Πόσο επηρέασε ο Eddie Van Halen τον Steve Vai ακούστε τη δουλειά του δεύτερου στο πρώτο άλμπουμ του David Lee Roth, αλλά και πόσο τολμηρός ήταν για την εποχή του με αυτό τον χείμαρρο από νότες, αντί για τα μελωδικά riff που ήταν της μόδας τότε. Ο ύμνος στη διασκέδαση που ακολουθεί το “Everybody wants some” είναι ένα ακόμα τραγούδι που λάτρεψαν οι φίλοι των VH για ευνόητους λόγους. Ρυθμικό με ένα riff βαρύ και αιχμηρό σαν να σε πλακώνει ο Γκοτζίλα, σε πιάνει από το γιακά και δεν σε αφήνει μέχρι να νιώσεις το τρέμολο του Eddie να σε διαπερνά σαν ηλεκτρικόvρεύμα. Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει μια ενδιαφέρουσα καριέρα στον κινηματογράφο, δίνοντας μέχρι και τον τίτλο σε ταινίες το ομώνυμο του 2016 του Λινκλατερ. Οι ρυθμοί θα πέσουν λίγο στο “Fools” και η πρώτη πλευρά θα κλείσει με το ιδιόρρυθμο αλλά επίσης απολαυστικό “Romeo Delight”, που το ρεσιτάλ το δίνει ο ντράμερ Alex ανταγωνιζόμενος τον αδελφό του ,στο ποιος θα μας εκπλήξει, φεύγοντας έξω από τις hard rock νόρμες.
Ο χαρισματικός David Lee Roth βρίσκει την ευκαιρία να τραγουδήσει για αγαπημένα του θέματα στο “Take your whiskey home”, να δώσει το ρυθμό για το πάρτι στο κλασικό πλέον “And the cradle will rock” και να λάμψει και εκτός σκηνής με την προσέγγιση του στα τραγούδια.
Η εισαγωγή στη δεύτερη πλευρά με το αν θέλω παίζω και σαν BLACK SABBATH ορχηστρικό “Tora tora” δείχνει πόσο υποτιμημένοι είναι οι VH από την μεταλλική κοινότητα, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Για τη συνέχεια γλεντάνε τον κόσμο με το “Loss of control” στο οποίο τα riff που θα συγκλονίσουν σε μερικά χρόνια το Bay area συναντάνε τον χαρισματικό Roth σε μεγάλα κέφια, να αποδομούν το σύγχρονο hard rock και να μας το παραδίδουν σαν ένα συνονθύλευμα ήχων που καθηλώνουν,
Αμέσως μετά το “Take your whiskey home”, ένας ακόμα ύμνος στην καλή ζωή με τα μάτια του Roth και τις blues rock επιρροές, περασμένες από τα μαγικά δάχτυλα του Eddie. Ακολουθεί ένα τραγούδι χαρακτηριστικό των επιρροών του Roth από τα 30ς-40ς το“Could this ne magic?” , που μας προϊδέασε τι θα ακολουθούσε στις προσωπικές του δουλειές ,χρόνια αργότερα. Ενώ εδώ αναφέρεται και ο τίτλος του άλμπουμ το : “Women and children first” , ένα ακόμα τραγούδι για την ζωή, μέσα από τον ιδιόρρυθμη οπτική του Roth. Προτελευταίο το “In a simple rhyme” με τις WHO επιρροές του, δίνει ακόμα μια ευκαιρία στον Michael Anthony να δείξει πόσο σημαντικός είναι για τον ήχο και το ρυθμικό μέρος των VAN HALEN, γεμίζοντας το παίξιμο του Alex και προσθέτοντας στον Eddie, με ένα τρόπο που μόνο στον Billy Sheehan συναντάμε, ένας πραγματικά υποτιμημένος μπασίστας. Το “Growth” είναι ουσιαστικά τμήμα του προηγούμενου τραγουδιού και απέκτησε δική του υπόσταση στο CD.
Συνολικά μιλάμε για ένα άλμπουμ μοντέρνου hard rock που ακόμη και σήμερα χάρη στην διαυγή παραγωγή του Templeman ακούγεται φρέσκο και βρίσκει κανείς στοιχεία που τον εκπλήσσουν, για το πόσα χρόνια κάναμε να τα αποδεχτούμε και πως τα είχε εισαγάγει στην μουσική μας η παρέα από την Καλιφόρνια. Ενώ το παίξιμο όλων είναι ακόμη και σήμερα για σεμινάριο.
Did you know that:
– Στο τελευταίο τραγούδι, το “In a simple rhyme”, μετά το fade out, ακούγεται ένα καινούργιο riff, που έδινε στον κόσμο να καταλάβει, ότι ο επόμενος δίσκος θα ξεκινούσε με αυτό το κιθαριστικό θέμα, κάτι που όμως δεν συνέβη. Ο Mike Portnoy, μεγάλος οπαδός των VAN HALEN, πήρε αυτήν την «εικασία» και την πραγματοποίησε σε τρεις δίσκους των DREAM THEATER. Το “Octavarium” ξεκινά με το “The root of all evil”, που έχει την τελευταία νότα του “In the name of God” από το προηγούμενο άλμπουμ τους, το “Train of thought”, το οποίο ξεκινά με το “As I am”, που έχει την τελευταία νότα από το ομώνυμο τραγούδι του “Six degrees of inner turbulence”. Ενός δίσκου, που ξεκινά με τον ήχο που κλείνει το “Scenes from a memory”!!! Μπερδευτήκατε; Για βάλτε τα κάτω και θα δείτε ότι είναι έτσι!
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
