ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Renewal” – KREATOR
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1992
ΕΤΑΙΡΙΑ: Noise
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: KREATOR, Tom Morris
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Mille Petrozza – φωνητικά, κιθάρα
Frank Gosdzik – lead κιθάρα
Rob Fioretti – μπάσο
Ventor – ντραμς
Έχω μεγαλώσει αρκετά, για να μπορώ να θυμάμαι τις αντιδράσεις μας, ως οπαδοί των KREATOR το 1992 που βγήκε το “Renewal”. Ήταν ο έκτος δίσκος και ακολούθησε ένα ασύλληπτο σερί τριών τουλάχιστον μνημείων του thrash metal (“Pleasure to kill”, “Extreme aggression”, “Coma of souls”) και φυσικά τι περιμέναμε όλοι; Μία φυσική συνέχεια των δίσκων αυτών. Αλλά λογαριάζαμε χωρίς το ανήσυχο πνεύμα του Mille Petrozza.
Όπως πάντα, όταν γράφουμε για δίσκους που βγήκαν πριν από πολλά χρόνια, οφείλουμε να κάνουμε μία βουτιά στις συνθήκες που επικρατούσαν όταν κυκλοφόρησαν. Εκείνα τα χρόνια, το thrash είχε παρακμάσει και τα γκρουπ είχαν αρχίσει να διαλύονται ή να πειραματίζονται με διάφορα άλλα ιδιώματα. Θυμηθείτε τους πιο punk/death δίσκους των SODOM, τους πιο hardcore δίσκους των SLAYER, τους πιο death metal δίσκους των TESTAMENT, αλλά και αποτυχίες όπως το “Force of habit” των EXODUS και την πλήρη εξαφάνιση πολλών άλλων σχημάτων. Τις περισσότερες φορές, αυτός ο πειραματισμός ήταν λίγο-πολύ αποτυχημένος, ανάλογα με τα γούστα του καθενός, ήταν όμως απαραίτητος για την επιβίωση.
Τα αμέσως προηγούμενα χρόνια, οι KREATOR είχαν περιοδεύσει με πολλές hardcore μπάντες και άκουγαν πολλά, διαφορετικά πράγματα. Για παράδειγμα, ο Mille γούσταρε πάρα πολύ τους MINISTRY που είχαν βγει εκείνο τον καιρό, τους BIOHAZARD, τους POISON IDEA, ενώ διαχρονική ήταν η αγάπη του για τους FIELDS OF THE NEPHILIM και τους EINSTÜRZENDE NEUBAUTEN.
Για να μην πιστεύετε ότι τα βγάζω αυτά από το μυαλό μου, ο ίδιος ο Petrozza έχει κατονομάσει ως βασική επιρροή του “Reflection” τους FIELDS, του αγαπημένου μου “Europe after the rain” τους POISON IDEA και του “Depression unrest” τους EINSTÜRZENDE NEUBAUTEN.
Πριν γράψουν το “Renewal”, οι KREATOR αποφάσισαν να αλλάξουν παραγωγό και να φύγουν από τη «σιγουριά» του Randy Burns με τον οποίο είχαν δουλέψει στους δύο προηγούμενους δίσκους τους. Παρότι θα ήθελαν να δούλευαν με κάποιον σαν τον Rick Rubin, το budget τους δεν έφτανε ούτε στο ελάχιστο γι’ αυτό, οπότε πήγαν στα Morrisound Studios, στη Florida, έχοντας τον Tom Morris ως παραγωγό. Αυτό ήταν ένα στοιχείο, που σύμφωνα με τους KREATOR, τους δημιούργησε ένα μεγάλο πρόβλημα, διότι δεν είχαν αντιληφθεί ότι εκείνα τα χρόνια, ο παραγωγός του στούντιο, δεν ήταν ο Tom, αλλά ο αδερφός του, ο Jim, ο οποίος κατέληξε να έχει έναν διακοσμητικό ρόλο, χωρίς να παρεμβαίνει στον ήχο, απλά να συμφωνεί με ό,τι έκανε το συγκρότημα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Burns ήταν ένας εντελώς διαφορετικός παραγωγός, που ήταν παρεμβατικός, έκανε τις δικές του προτάσεις και πρόσφερε μία διαφορετική οπτική γωνία. Το γκρουπ, ένιωθε ότι στα mid 20s τους, μετά από έξι δίσκους, τα ήξερε όλα, αλλά μετά από το κάψιμο των συνεχών περιοδειών (και των διαφόρων «τσιγάρων» που κάπνιζαν μανιωδώς εκείνο τον καιρό), η πραγματικότητα όμως, απείχε από αυτό που είχαν στο μυαλό τους.
Ο Morris, τους άφησε να κάνουν μόνοι τους τη μίξη, για παράδειγμα, παρότι στα credits αναγράφεται πως εκείνος την έκανε, ενώ υπήρχαν διάφορα θέματα και στο παίξιμο, αφού ο Mille έπαιζε χαμηλοκουρδισμένος, ενώ ο Frank “Blackfire”, με κανονικό κούρδισμα. Ενώ, λοιπόν, ο “Blackfire” έπαιξε για πρώτη φορά ρυθμικά μέρη (που μέχρι τότε τα έπαιζε μόνο ο Mille), τελικά αυτό δημιούργησε ένα μικρό χάος, το οποίο δεν λύθηκε αφού ο παραγωγός ήταν ουσιαστικά αμέτοχος και διεκπεραιωτικός.
Παρόλα αυτά, ακούγοντας το “Renewal” χρόνια αργότερα, συνήθισα τον ήχο του και μου άρεσε. Αρκετά κιόλας. Ξεφεύγοντας από το αρχικό σοκ, με τον ξερό ήχο των ντραμς και τα μονοκόμματα φωνητικά, βρήκα πολλά αγαπημένα τραγούδια. Όχι βέβαια, σε σημείο να λέμε ότι το “Renewal” είναι «δισκάρα», όπως πολλοί λένε πλέον καθ’ υπερβολή, είναι σίγουρα όμως, ένας δίσκος που πειραματίστηκε επιτυχημένα και βγάζω το καπέλο στον Mille που εκείνη τη δεκαετία, κατόρθωσε να βγάλει τρεις πολύ ωραίους πειραματικούς δίσκους, πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους (“Renewal”, “Outcast”, “Endorama”) και να αποτύχει μόνο στην προσπάθειά του να επιστρέψει στον παλιό, thrash ήχο του (“Cause for conflict”).
Did you know that:
- Το εξώφυλλο φιλοτέχνησε ο διάσημος Dave McKean, που έχει δουλέψει στο χώρο της μουσικής με τους DREAM THEATER (“Scenes from a memory”), Alice Cooper, MACHINE HEAD, PARADISE LOST. Αυτό που αξίζει τον κόπο να προσέξετε, είναι ότι το εξώφυλλο του “Renewal”, αποτελείται ουσιαστικά από εννιά διαφορετικά εξώφυλλα, καθένα εκ των οποίων αντιπροσωπεύει και διαφορετικό τραγούδι του δίσκου! Ψαγμένο!
- Το “Karmic wheel”, εκτός του ότι είναι ένα πολύ σκοτεινό τραγούδι που δύσκολα μπορεί κανείς να βρει αντίστοιχό του στη δισκογραφία των Γερμανών, ακούγονται τα τελευταία λόγια ενός Αμερικανού πολιτικού, του Robert Budd Dwyer. Ο Dwyer, το 1987, είχε αυτοκτονήσει, πυροβολώντας τον εαυτό του σε ζωντανή μετάδοση, σε εθνικό δίκτυο, κι αυτό ενέπνευσε τον Petrozza να γράψει το τραγούδι.
- Το “Realitätskontrolle”, είναι ένα ιντερλούδιο, που καταδεικνύει τον industrial χαρακτήρα του δίσκου, όντας ένα απλό κολάζ ήχων. Το όνομά του το πήρε από το “1984” του George Orwell. Η αρχική ιδέα του γκρουπ, ήταν να υπάρχει ανάμεσα σε κάθε τραγούδι, ένα παρόμοιο σημείο, που να το κάνει ενός είδους concept άλμπουμ. Δεν είναι concept το “Renewal”, αλλά τελικά κατέληξαν να έχουν πολύ μικρά κενά ανάμεσα στα τραγούδια, ενώνοντάς τα κατά κάποιον τρόπο.
- Η συναυλία που έγινε στις 13/3/1993 στο «Ρόδον», για την προώθηση του “Renewal”, ήταν μία από τις πιο «περίεργες» που έχω πάει ποτέ. Ο κόσμος, ήταν εμφανώς λιγότερος από τις προηγούμενες επισκέψεις του σχήματος και το μπάσιμο με το “Winter martyrium”, «πάγωσε» τους παρευρισκόμενους, όχι όμως όσο το γεγονός ότι έπαιζαν και τα παλαιότερα τραγούδια τους με τον ήχο του “Renewal”, μία κίνηση που όσα γκρουπ το έκαναν, χρόνια αργότερα το μετάνιωσαν. Και δεν έφτανε αυτό, είχα ακριβώς πίσω μου, έναν γραφικό τύπο που φώναζε από την αρχή της συναυλίας να παίξουν το “Tormentor”. Κάτι που έκαναν στο τέλος… Τραγωδία…
Σάκης Φράγκος
