ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Imperial doom” – MONSTROSITY
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1992
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Jim Morris
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – George “Corpsegrinder” Fisher
Κιθάρες – Jon Rubin
Μπάσο – Mark van Erp
Drums – Lee Harrison
Ένα από τα πιο όμορφα ταξίδια στην ιστορία του Αμερικάνικου ήχου, ξεκινάει στα 1990 στο Fort Lauderdale στη πολιτεία της Florida. Μια death metal μπάντα, επ’ ονόματι MONSTROSITY, στον απόηχο της πρώτης φουρνιάς του ήχου (DEATH, OBITUARY, MASSACRE, AUTOPSY, MORBID ANGEL), θα άρχιζε να δουλεύει το δικό της ήχο. Η σύνθεση της αποτελούνταν από τον υπέρτατο drummer Lee Harrison (πάλαι ποτέ MALEVOLENT CREATION), τον παιχταρά κιθαρίστα Jon Rubin (μετέπειτα MALEVOLENT CREATION – δείτε παρακάτω), τον φοβερό μπασίστα Mark Van Erp (πάλαι ποτέ MALEVOLENT CREATION επίσης), και τον άνθρωπο που έμελλε να γίνει ίνδαλμα πολλών παιδιών εκεί έξω που θέλαν να τραγουδήσουν death metal: George “Corpsegrinder” Fisher (μετέπειτα CANNIBAL CORPSE). Αρχή έγινε γι’ αυτά τα τέσσερα παλικάρια, τους τέσσερις ηλιοκαμένους λεβέντες, με το “Horror infinity” demo τεσσάρων κομματιών την ίδια χρονιά. Ανεξάρτητη κυκλοφορία, που αποτέλεσε το κλειδί για τη πρώτη τους κυκλοφορία μέσω δισκογραφικής, το “Burden of evil / Immense malignancy” single (1991) από τη Relapse, στα πλαίσια της σειράς Relapse Singles series, μια και τα δύο κομμάτια προέρχονταν από αυτό το demo.
Έτσι, τράβηξαν το ενδιαφέρον της Nuclear Blast, και άρχισαν να δουλεύουν το επόμενο τους βήμα. Πρώτα, ήρθε σαν “ορεκτικό” το “Darkest dream / horror infinity” single (1992). H πρώτη πλευρά ήταν από τον “επερχόμενο” δίσκο, και το b-side, ήταν πάλι από το πρώτο demo. Κατόπιν λοιπόν, σκληρής δουλειάς στα θρυλικά Morrisound υπό τον Jim Morris, στις 26 Μαΐου του σωτηρίου έτους 1992, κυκλοφορεί ένα από τα μεγαλύτερα μακελειά που γνώρισε ποτέ σε επίπεδο ντεμπούτου αλλά και εν γένει, το Αμερικάνικο death metal. “Imperial doom” κυρίες δεσποινίδες και κύριοι! “A BURNING GRAVE OF UNDYING PAIN” γρυλλίζει ο Fisher στο έμπα του ομώνυμου κομματιού, και εκεί μέσα σε πετάνε οι πιτσιρικάδες, χτυπώντας χωρίς έλεος. Κοιτώντας στα μάτια το “The ten commandments” των MALEVOLENT CREATION της προηγούμενης χρονιάς, και οι οποίοι ήταν ένα βήμα μπροστά δισκογραφικά με το “Retribution”, οι MONSTROSITY δείχνουν πως δεν θα πάνε δειλά-δειλά με “άγουρο” δίσκο ή με κάτι που θα ψάχνει τα πατήματά του.
Σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι, έρχονται και παίρνουν κεφάλια, μα ποτέ και κανέναν αιχμάλωτο! Κοψίματα ρυθμών και ξαφνικά μαρσαρίσματα όπως του “Definitive inquisition” και υψηλής αισθητικής τεχνικά riffs που δείχνουν πόσο έλιωσαν σε πρόβες για να τα βγάλουν, αλλά και πόσο σπουδαίο συγκρότημα είναι για το είδος. Θα το πω: οι MONSTROSITY κατ’ εμέ, είναι οι πιο υποτιμημένοι παιχταράδες του Αμερικάνικου ήχου μαζί με τους IMMOLATION. Και με απόλυτα προσωπικό ύφος από το ντεμπούτο, παρότι ακούς και καταλαβαίνεις ότι έχουμε να κάνουμε με τέκνα της Florida. Τα δε απίστευτα solos του Jon Rubin σε κομμάτια οδοστρωτήρες όπως το “Ceremonial void” μαρτυρούν όλα όσα είπαμε πιο πάνω περί τεχνικής….ανείπωτο μακελειό! Τα γνωστά από το πρώτο demo “Burden of evil” (ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ), “Immense malignancy” (ΘΕΕ ΜΟΥ, Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ), “Horror infinity” (ΘΕΕ ΜΟΥ, Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ) και “Darkest dream” (ΘΕΕ ΜΟΥ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ) ακούγονται ακόμα πιο φονικά (και όμως, γίνεται παιδιά…μη κοιτάτε εμένα, τους πιτσιρικάδες…) με τον ακροατή να νιώθει σαν να τον πλακώνει άρμα Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!
Τη διαφορά κάνει το “Vicious mental thirst” με το υπέροχο καθαρό άρπισμα του προς το τέλος, δείγμα μουσικότητας και πολλών ακόμα μέσα στο πανικό που επικρατεί στο. Σημειώνεται, ότι ο Frank Mullen (SUFFOCATION), κάνει guest φωνητικά σε αυτό, όπως ο Fisher έκανε στο “Effigy of the forgotten” (στο “Reincremation” και “Mass obliteration”) ένα χρόνο νωρίτερα. Το “Final cremation” δείχνει που θα καταλήξεις μετά από την ακρόαση αυτού του δίσκου σε πλήρη ένταση: στάχτη και μπούρμπερη, ΜΠΟΥΡΡΡΡΡΛΟΤΟΟΟΟΟΟΟ! Το μικρότερο κομμάτι του δίσκου (ούτε 3,5 λεπτά διάρκεια) κι όμως περιέχει τόση ουσία και ποικιλία παικτικά, που πολλές φορές ούτε σε 6 λεπτά δε χωράνε, πολλώ δε μάλλον στα μισά σχεδόν. Κι όμως, αυτά τα κέρατα, το καταφέρανε! Αυτά συμβαίνουν αν είσαι μεγάλος συνθέτης και προορίζεσαι για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα. Το δε “Darkest dream”, απλά φροντίζει, να σου δώσει το τελειωτικό χτύπημα, με το μπάσο ανάμεσα στα κομμάτια να ξεσαλώνει και ορισμένες υπέροχες δυσαρμονίες να κάνουν την εμφάνιση τους στον ύμνο αυτό….δεν ξέρω για τι σκοτεινό όνειρο μιλάτε εσείς μάγκες, αλλά εδώ το όνειρο που μας εξηγείτε είναι από τα ομορφότερα. 35 λεπτά μουσικής, πλήρη στα πάντα, και χωρίς να λείπει τίποτε απολύτως.
Guest κιθάρες σε αυτό το ολοκαύτωμα death metal, παίζει επίσης ένα κρυφό “χαρτί”. Ποιος είναι αυτός; Ο κύριος Jason Gobel, από τους progressive death metal πιονέρους CYNIC, μέλος της ιστορικής, τιτάνιας αυτής μπάντας, για τη πρώτη περίοδο (σε εκείνο το υπέροχο tech-thrash “Reflections of a dying world” demo…αχ μάνα μου!) μέχρι και το μνημείο που ακούει στο όνομα “Focus” (1993 – θα έρθει η ώρα του, θα τα πούμε και γι’ αυτό αναλυτικότατα). Επίσης, να μιλήσουμε για ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα που έκανε το πιο χαρακτηριστικό “χέρι” στο death metal. Dan Seagrave. Ο άνθρωπος που οπτικοποίησε εν πολλοίς το είδος. Όπως και αν διάλεξε ποτέ να το κάνει, πάντα σκεφτόταν κάτι υπέρτατα τρομακτικό, αισθητικά άψογο, και χρωματικά άρτιο. Τα δύο κρανία σε αντιπαραβολή, τα τοιχώματα αυτής της “σπηλιάς” που είναι λες και είσαι στο στόμα ενός θηρίου, οι μικρές λεπτομέρειες που υπονοούν το ξερίζωμα του δέρματος από τα κρανία…θα μπορούσα να μιλάω γι’ αυτό το εξώφυλλο, για ώρες, οπότε ας σταματήσω εδώ καλύτερα!
30 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του, το “Imperial doom” στέκει αγέρωχο ως ένα από τα ανώτερα ντεμπούτα του Αμερικάνικου death metal. Το underground ταρακουνήθηκε για τα καλά από αυτή την ανερχόμενη δύναμη που με τόσο θράσος και βία (πολλή βία λέμε…), μπήκε στη σκηνή, αλλά και στις ζωές μας. Τα δύο επόμενα άλμπουμ (“Millenium” και “In dark purity”), που δυστυχώς ήρθαν αργότερα (‘96 και ‘99 αντίστοιχα – μεσολάβησε και ένα demo το ‘94), ανέβασαν τον πήχη πάρα μα πάρα πολύ ψηλά παικτικά συνθετικά και έδειξαν πόσο ψηλά θα έπρεπε, ιδανικά να είναι αυτή η μπάντα στις συνειδήσεις όλων όσων ακούν ακραία μουσική. Το γιατί αραίωσαν χρονικά οι κυκλοφορίες αυτής της τεράστιας μπάντας είναι μια άλλη συζήτηση. Ωστόσο, κανένας δε μπορεί να ισχυριστεί ότι υπήρξαν έστω και μια φορά, απλά καλοί. Και η αρχή αυτού, είπαμε: IMPERIAL DOOM!
Did you know that?
– Το “Darkest dream” παραλείπεται στην έκδοση βινυλίου του δίσκου. Έγκλημα εγκλημάτων. Το αστείο, είναι πως οι αντίστοιχες κασέτες, δε το παραλείπουν. Μυστήρια πράγματα…
– O Jon Rubin, μόλις ένα χρόνο μετά αποχωρεί από το συγκρότημα και αντικαθιστά τον Rob Barrett στους MALEVOLENT CREATION για το “Stillborn” (1993). O Fisher μετά το “Millenium” (1996) πηγαίνει στους CANNIBAL CORPSE για το “Vile” (1996), αντικαθιστώντας τον Chris Barnes. Εσχάτως, ο Lee Harrison, χωρίς να φεύγει από τη μπάντα, αναλαμβάνει χρέη κιθαρίστα (!!!) στους TERRORIZER.
Γιάννης Σαββίδης
