ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Inside out” – FATES WARNING
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1994
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Massacre / Metal Blade
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Bill Metoyer
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Ray Alder – φωνή
Frank Aresti – κιθάρες
Joe DiBiase – μπάσο
Jim Matheos – κιθάρες
Mark Zonder – τύμπανα
Στην πορεία ενός συγκροτήματος, υπάρχουν κάποιες καίριες στιγμές, είτε λόγω συγκυριών, είτε λόγω έμπνευσης, είτε λόγω προώθησης, είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο. Γι’ αυτά που έχουν μακρόχρονες πορείες, δεν είναι απαραίτητο πως θα έχουν περισσότερες ή πιο σημαντικές στιγμές. Για τους FATES WARNING, το διάστημα που ακολούθησε από την κυκλοφορία του “Parallels” μέχρι αυτή του “Inside out”, ήταν επίπονο, δύσβατο κι εν μέρη αυτοκαταστροφικό.
Ας πάρουμε τα πράγματα με χρονολογική σειρά. To 1989 ήταν καταλυτικό, αφού είδε τους Αμερικάνους να κάνουν ένα καλλιτεχνικό άλμα, αναβαθμίζοντας τον ήχο τους και τις συνθέσεις τους στο “Perfect symmetry”, οδηγώντας περισσότερο κόσμο στο να τους προσέξει. Ήταν αναμενόμενο, πως το “Parallels” που ακολούθησε, θα ήταν καταλυτικό για την πορεία τους, τόσο μουσικά, όσο και εμπορικά. Η Metal Blade, που τους στήριζε εξ αρχής, επένδυσε ένα τεράστιο ποσό στην παραγωγή του (με τον Brian Slagel να μου έχει εκμυστηρευτεί, πως ο προϋπολογισμός υπερδιπλασιάστηκε και το κόστος ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο δολάρια, ποσό εξωφρενικό για μια ανεξάρτητη εταιρεία εκείνη την εποχή). Αυτό βέβαια, ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για όλους, σε μια περίοδο, που η Metal Blade ήταν σε διαπραγματεύσεις με την Warner Music, προκειμένου η πολυεθνική να αναλάβει κάποια συγκροτήματά της, με το “Parallels” να αποτελεί το μεγαλύτερο δόλωμα, αλλά και το πιο φιλόδοξο στοίχημα.
Δυστυχώς όμως, το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που όλοι ποθούσαν και οι FATES WARNING πλησίασαν στο χείλος του γκρεμού, με την χρεωκοπία να τους χτυπά την πόρτα και τον μεγαλύτερο υποστηρικτή τους, τον Slagel, να κοντεύει να μείνει δίχως εταιρεία. Η Warner δεν ανέλαβε να συνεχίσει το συμβόλαιό τους και δεν τους υποστήριξε ούτε για Ευρωπαϊκή περιοδεία, παρόλο που ήταν το πιο επιτυχημένο τους άλμπουμ. Έτσι, τα τεράστια σχέδια που τους είχαν δώσει κίνητρο για χρόνια, βούλιαξαν και μαζί τους έπεσε το ηθικό των μελών. Αυτή η τεράστια μελαγχολία, αποτυπώνεται και στις συνθέσεις του “Inside out”. Ενός δίσκου, που έφτασε κοντά στο να μην ολοκληρωθεί ποτέ και που όταν τελικά κυκλοφόρησε, τόσο ο Jim Matheos, όσο και οι υπόλοιποι, δεν είχαν την όρεξη, αλλά και την οικονομική δύναμη να το υποστηρίξουν σωστά.
Μουσικά το άλμπουμ ακολουθεί την πιο μελωδική και βατή συνταγή του “Parallels”, κάτι που αυτόματα το καθιστά και ένα από τα ελάχιστα δείγματα των FW που δεν ανοίγουν νέους ορίζοντες. Βέβαια, δεν υπάρχει τραγούδι που να μην είναι τουλάχιστον καλό. Είναι δέκα και σχετικά σύντομες οι συνθέσεις με την συνολική διάρκεια να φτάνει τα 48 λεπτά. Το “inside out” υστερεί σε ποικιλία και σε καινοτομία, αλλά το κάθε ένα από τα 9 τραγούδια του, είναι πανέμορφο. Ακόμα και σήμερα, ακούω το καθένα από αυτά και νοιώθω την ομορφιά στην απλότητά τους, την μελαγχολία στους στίχους και την ταξιδιάρικη και τόσο ζεστή φωνή του Alder.
Τραγούδια όπως το “Pale fire”, το “Outside looking in” (που είναι η αντίστροφη έννοια του “Inside out”) “Monument” είναι πραγματικά μνημειώδη, ενώ για μένα προσωπικά, το κόλλημα με το “Shelter me” (πιο σιροπιαστό ρεφραίν κι από το “We only say goodbye”) και το ρεφραίν του “Face the fear”, δεν ξεπερνιέται. Το 1994 άλλωστε, όταν αγοράζαμε ένα άλμπουμ, το λιώναμε και αυτές οι αγάπες, δύσκολα ξεχνιούνται. Αυτό που στοιχειώνει αυτό το άλμπουμ, είναι σίγουρα η περιορισμένη εξέλιξη στον ήχο τους, κάτι που χαρακτήριζε την μπάντα από το Connecticut, μέχρι τότε.
Για τον Jim Matheos, αυτή η περίοδος ήταν αρκετά δύσκολη, επίπονη κι εσωστρεφής, σε σημείο που για πολλά χρόνια απέφευγε να αποδεχτεί την ποιότητα των συνθέσεων και την θέση του άλμπουμ στην ιστορία του συγκροτήματος. Ιδιαίτερα μετά την κυκλοφορία του APSOG, είχαν ειπωθεί βαριές κουβέντες για την παραγωγή του δίσκου, την απουσία υποστήριξης της εταιρείας τους, αλλά ακόμα και αυτοκριτική για τις συνθέσεις τους. Ευτυχώς όμως, σε μεγάλο βαθμό το έχει ξεπεράσει σήμερα.
Did you know that
- Ο Hugh Syme, εμπνεύστηκε από την χελώνα το καλλιτεχνικό μέρος και ο τρόπος που αποτύπωσε τον τίτλο, παραμένει μοναδικός. Γενικά η αισθητική ήταν μινιμαλιστική, τόσο στο εξώφυλλο, όσο και στο εσωτερικό. Ταιριαστό τόσο με τον τίτλο, όσο και το μουσικό μέρος του άλμπουμ.
- Ο Bill Metoyer για πρώτη φορά αναλαμβάνει ως παραγωγός, αν και με το συγκρότημα είχε ξανασυνεργαστεί, έχοντας κάνει την μίξη σε παλαιότερες κυκλοφορίες. Ο Metoyer, που εξακολουθεί να δουλεύει στην Metal Blade, είχε στο βιογραφικό του τεράστια ονόματα και άλμπουμ (ARMORED SAINT, OMEN, ATROPHY, TROUBLE, LIZZY BORDEN, SACRED REICH και πολλούς άλλους). Εν τέλη όμως, υπήρξαν παράπονα για την παραγωγή από τα μέλη.
- Στην περιοδεία που ακολούθησε, οι FATES WARNING άνοιξαν τις συναυλίες των DREAM THEATER στην Αμερική, όταν αυτοί προωθούσαν το “Awake”, μετά την επιτυχία του “Pull me under”, οπότε και όλοι ανέμεναν μεγαλύτερες πωλήσεις, που όμως δεν ήρθαν. Βέβαια, εκτός του ότι όλοι ζηλεύαμε στην Ευρώπη, τα δυο συγκροτήματα πέρασαν καταπληκτικά και τσιμέντωσαν ακόμα περισσότερο την φιλία τους.
- Αυτό ήταν και το τελευταίο άλμπουμ τόσο του Frank Aresti όσο και του Joe DiBiase, μετά από μια μακροχρόνια πορεία με το συγκρότημα, αποτέλεσμα της επίπονης αυτής περιόδου. O πρώτος είχε αρκετές διαφωνίες με τον Matheos και ο δεύτερος αποφάσισε να αφοσιωθεί στην οικογένειά του και να βρει μια μόνιμη δουλειά. Τελικά και οι δυο τους έμειναν σε επαφή και ξαναέπαιξαν με τους FATES στο μέλλον.
- Στην Expanded έκδοση, περιέχεται και το demo του “Circles”. Μια σύνθεση που πρωτοκυκλοφόρησε στην συλλογή τους “Chasing time” το 1995 και δικαιωματικά έμεινε ακυκλοφόρητο, αφού αυτούσια μέρη του χρησιμοποιήθηκαν σε άλλα τραγούδια του δίσκου, με χαρακτηριστικότερο, την γέφυρα που μπήκε στο “Shelter me”
Γιώργος “Pale fire” Κουκουλάκης
