ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Z²” – DEVIN TOWNSEND PROJECT
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2014
ΕΤΑΙΡΙΑ: InsideOut Music
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Devin Townsend
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Devin Townsend – φωνητικά, κιθάρες, πλήκτρα
Dave Young – κιθάρες, πλήκτρα
Brian Waddell – μπάσο
Ryan Van Poederooyen – ντραμς
Mike St-Jean – πλήκτρα
Morgan Ågren – κρουστά
Anneke van Giersbergen – φωνητικά
Από το 2009 και έπειτα, ο Devin δούλευε πάνω στην συνέχεια του Ziltoid, του εξωγήινου γαλαξιακού κατακτητή που έψαχνε σε όλους τους πλανήτες… τον τέλειο καφέ. Θέλοντας να του δώσει την μορφή του multi-project ξεκίνησε όχι μόνο ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα με τον Ziltoid/Devin ως παρουσιαστή και μια σειρά από κόμικς αλλά και μια σειρά από βίντεο στο YouTube ονόματι ZTV, κάτι σαν ένα διαστημικό Muppet Show όπου μπορούσαμε να δούμε τις διάφορες περιπέτειες του alter ego του Devin (ο ίδιος είχε δηλώσει ότι ανέκαθεν ήθελε να παίζει κουκλοθέατρο).
Φυσικά, όλα αυτά κόστιζαν αρκετά χρήματα, και γι’ αυτό η εταιρεία του άρχισε να τον πιέζει να βγάλει παράλληλα κι ένα δίσκο «νορμάλ», για να αντισταθμίσει έτσι με τις πωλήσεις του όλα αυτά τα έξοδα. Κι επειδή εάν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τον αγαπημένο μας Καναδό είναι η ικανότητα να βγάζει δίσκους όπως τα κουνέλια βγάζουν απογόνους, μας έδωσε το διπλό “Z²”.
Ο πρώτος δίσκος έχει τον τίτλο “Sky Blue”, που αποτελεί τον έκτο του άλμπουμ ως DEVIN TOWNSEND PROJECT, και είναι ο ας πούμε «νορμάλ» δίσκος, ενώ ο δεύτερος λέγεται “Dark Matters” και αποτελεί την συνέχεια της διαστημικής εποποιΐας “Ziltoid the Omniscient” (2007). Ο δεύτερος δίσκος είναι πράγματι μια διαστημική όπερα που θυμίζει από τον «Πόλεμο των Κόσμων» μέχρι τον “Flash Gordon”· μια υπερβολικά κιτς αλλά και χιουμοριστική διαστημική όπερα όπου το κύριο χαρακτηριστικό είναι η έλλειψη παντελούς μέτρου. Ο λαός (εγώ δηλαδή) απαιτεί μια κινηματογραφική διασκευή τώρα!
Εδώ όμως θα μιλήσουμε για τον πρώτο δίσκο, ο οποίος εάν σκεφτούμε τις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε (βασικά, τα στελέχη της δισκογραφικής να τον πιέζουν συνεχώς να τους δώσει ένα νορμάλ δίσκο) δεν του βγήκε καθόλου άσχημος. Κάθε άλλο: κατάφερε να ενώσει την αδιαμφισβήτητή ικανότητά του να βγάζει πιασάρικες pop μελωδίες μαζί με τα progressive στοιχεία αλλά και τον μυστικισμό που τον χαρακτηρίζει. Έναν DEVIN TOWNSEND PROJECT δίσκο δεν ήθελαν στην εταιρεία του; Ε, λοιπόν κατάφερε να βγάλει ένα δίσκο που θυμίζει από “Τerria” και “Synchestra” μέχρι “Ki”… κι όλοι ευχαριστημένοι.
Το παράδοξο είναι ότι όλος αυτός ο δημιουργικός πυρετός εκδηλώθηκε εν μέσω μιας ταραχώδους περιόδου στην ζωή του Devin, με απώλειες δικών του ανθρώπων, κτλ., οπότε θέλοντας και μη, όλη αυτή η διαδικασία μεταμορφώθηκε σε ένα είδος θεραπείας (λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, κι όπως θα διαβάσετε στην επικείμενη συνέντευξη για τον δίσκο του “Powernerd”, οι ίδιες δύσκολες συνθήκες επανήλθαν).
Εδώ πρέπει να πούμε ότι μεγάλο ρόλο στο γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με έναν από τους πιο «εύπεπτους» δίσκους του, έπαιξε και η παρουσία της Anneke van Giersbergen με την αγγελική της φωνή στα περισσότερα κομμάτια του δίσκου που τα πήγε πραγματικά σε άλλο επίπεδο. Κομμάτια όπως τα “Rejoice”, “Fallout” και “Silent Militia” επιβεβαιώνουν αυτό που είχε πει κάποτε ο ίδιος ο Dave, ότι δηλαδή η μουσική του ως επί το πλείστον είναι ένα mix από METALLICA και Enya… και THERION, θα πρόσθετα εγώ. Όπως είπα πριν, ο Devin έχει την ικανότητα να παράγει pop μελωδίες με ωμές, επιθετικές κιθάρες και τρανή απόδειξη περί αυτού αποτελούν κομμάτια όπως “Sky Blue” που παίρνει έμπνευση από το ένα τραγούδι R’n’B του Usher (“DJ Got Us Fallin’ in Love”) ή το “Silent Militia” που είναι εμπνευσμένο από το απόλυτο guilty pleasure των 80s: “You Spin Me Round (Like a Record)” των DEAD OR ALIVE.
Γιώργος Γκούμας
