ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Utilitarian” — NAPALM DEATH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2012
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Russ Russell
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά — Mark “Barney” Greenway
Κιθάρες, φωνητικά — Mitch Harris
Μπάσο, φωνητικά — Shane Embury
Drums – Dany Herrera
Ξανά για τους αγαπημένους μου NAPALM DEATH, βρίσκομαι να γράφω. Την πιο συνειδητοποιημένη μπάντα του grindcore ήχου σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο. Αυτούς, που πάντα έχουν κάτι να πουν, και δε μασάνε ποτέ τα λόγια τους. Ο εν λόγω δίσκος (υπ’ αριθμόν 14 παρακαλώ σε 30 χρόνια – τότε – ιστορίας), έρχεται μετά από την επιτυχημένη (και άκρως αγαπητή στους ύστερους οπαδούς) σειρά δίσκων της πρώτης δεκαετίας του 2000, και ανοίγει την νέα δεκαετία για τους μάγκες από το Birmingham. Ο τίτλος αυτού; “Utilitarian” και κυκλοφόρησε στις 27 Φεβρουαρίου από την Century Media.
Βλέπεις διάρκεια, 52 λεπτά μαζί με τα bonus. Παραξενεύεσαι γιατί λες “μα καλά, για grindcore δίσκο μιλάμε”. Ωστόσο θυμάσαι πως και ο προκάτοχος του “Time waits for no slave”, περίπου τέτοια διάρκεια είχε. Το εξώφυλλο, αστικό και ξεκάθαρο σε προδιαθέτει φυσικά, για το τι θα ακούσεις. Πατάς το play, και αντιμετωπίζεις το “Circumspect” και την ατμοσφαιρική ακουστική εισαγωγή του με τα έντονα βιομηχανικά στοιχεία. Πολύ κοντά στη πειραματική 90s περίοδο της μπάντας, μέχρις ότου το “Errors in the signal” μπει με τα χίλια, διαλύοντας τα πάντα στο πέρασμα του. Εδώ πάντως εγώ, δε βλέπω κανένα σφάλμα στο δίσκο, όλα στη θέση τους. Ο Barney Greenway να ξερνάει στίχους προς πάσα κατεύθυνση, οι υπόλοιποι να λυσσομανάνε με τον Danny Herrera, να πηγαίνει καροτσάκι την μπάντα. Το “Everyday pox” έχει την ιδιαιτερότητα του σαξοφώνου παιγμένο από τον γνωστό και μη εξαιρετέο John Zorn. Avant-garde jazz παίκτης σε grindcore δίσκο; Θα μου πεις, εδώ είχαμε την Anneke Van Giersbergen, στο “Smear campaign”, οπότε γιατί όχι; Ειδικά όταν δουλεύει τόσο καλά!
Μετά τη σφαγή του “Protection racket”, το “The wolf I feed” (ως ένα από τα δύο video clip) μας γυρίζει σε μέρες ‘94 – ‘98 με το τίγκα FEAR FACTORY ρεφρέν με καθαρά φωνητικά, που είναι μια πολύ όμορφη νότα στο δίσκο. Καθαρά που εμφανίζονται, σε πιο gothic ύφος, στο “Fall on their swords”. Αν μη τι άλλο, πόντος στους Βρετανούς θεούς που δε μασάνε, πειραματίζονται, και όπου τους βγει. Σφαγή ολκής στο “Quarantined” (πόσο ρημαδιασμένα επίκαιρο έγινε, αλήθεια;), που η μπάντα βαράει στα κόκκινα, και το γκρουβάτο σημείο στη μέση, διαλύει όσους σβέρκους δε πετσόκοψε το αρχικό μαρσάρισμα. Να σταθώ στο πανέμορφο μήνυμα του ελαφρώς VOIVOD-ικού “Collision course”: “We have to strive to push the boundaries further. We have to broaden horizons of understanding”. Ο Barney όσο μεγαλώνει γίνεται πιο “φιλοσοφημένος” στιχουργός. Εκτός από το κοινωνικοπολιτικό του “χώσιμο”, δείχνει πως τον απασχολούν συνολικά πράγματα. Και εκτιμώ, πως αυτός ο στίχος, είναι και ολίγον τι αυτοπεριγραφικός για το συγκρότημα αυτό, που κακά τα ψέματα, δε μάσησε πουθενά. Το πρώτο μισό, κλείνει με το “Order of magnitude”, με διπλά φωνητικά τα οποία δημιουργούν ατμόσφαιρα γηπέδου!
Το “Think tank trials” συνεχίζει το “πανηγύρι” από εκεί που το άφησε το προηγούμενο κομμάτι, με διάρκεια ούτε δύο λεπτά. Μαζί με το “Nom de guerre” τα πλέον “καθαρόαιμα” grindcore κομμάτια του δίσκου. Το δε “Blank looks about face” στον αντίποδα, βιδώνει πόδια στο έδαφος και γκρουβάρει ανελέητα. Πολύ ενδιαφέρον ρυθμικά κιόλας, καθώς δεν είναι ο τυπικός ρυθμός, και εμφανίζονται και επιπλέον καθαρά φωνητικά. Ομοίως και το “Leper colony” που μας “ξεγελάει” με το άρπισμα στην αρχή, και το οποίο επανεμφανίζεται σε σημεία στο κομμάτι, προσθέτοντας τη δική του ξεχωριστή πινελιά. Τα bonus κομμάτια “Aim without an aim” και “Everything in mono”, παρεμβάλλονται εντός της “κανονικής διάρκειας” του “αγώνα”. Το πρώτο γκαζωμένο με ελαφρά δυσαρμονικά αρπίσματα και στακάτο riffing, το δεύτερο τίγκα γκρουβάτο και αποτελεσματικό. Το πιο σημαντικό, είναι πως δε νιώθεις να χαλάνε τη ροή του δίσκου, μια και ανήκουν στο ίδιο πνεύμα.
Το δεύτερο video clip του δίσκου, “Analysis paralysis” (“We scream at the wall, and turn away from the advice, that might make us better men” – τα σέβη μου κύριε Greenway!), αποτελεί ένα δείγμα του ποικιλόμορφου του δίσκου, βίαιο μα και mid-tempo συνάμα. Να σταθώ στον τίτλο και στο φονικό άσμα “Opposites repellent”, που από μόνος του προβληματίζει, και που να διαβάσεις τι γράφει μέσα ο Barney. Και το “A gag reflex”, ρίχνει τη τελική ταφόπλακα σε αυτό το τόσο δυνατό δίσκο. 10 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του, θα έλεγα ότι το “Utilitarian” έχει ωριμάσει πολύ ωραία. Τα πειράματα του, δίνουν το ενδιαφέρον στο συνολικό αποτέλεσμα και ανανεώνουν όμορφα το συγκρότημα. Και όταν αυτό το συγκρότημα έχει αισίως κλείσει σαράντα (40) χρόνια συνολικής ύπαρξης και κατά τι λιγότερα δισκογραφίας, αυτό είναι τεράστιο επίτευγμα.
Did you know that?
-Σε περιορισμένη έκδοση διπλού CD, πέραν των 2 bonus που περιγράψαμε, υπήρχε άλλο ένα κομμάτι, το “Standardization”, εκτοξεύοντας τη συνολική διάρκεια στα 54 λεπτά περίπου. Το λες και οίστρο, να γράφεις τόσο πολύ υλικό
-Από το 2004 (“Leaders not followers pt. 2”) μέχρι και σήμερα, ανελλιπώς, μέρος της οικογένειας της Century Media. Σίγουρα μιλάμε για τη μακροβιότερη σχέση συνεργασίας στην ιστορία των NAPALM DEATH.
Γιάννης Σαββίδης
