ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Fire make thunder” – OSI
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 20212
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Metal blade
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Jim Matheos, Kevin Moore
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Kevin Moore – πλήκτρα, φωνητικά, programming
Jim Matheos – κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα
Gavin Harrison – τύμπανα
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που άκουσα το πρώτο άλμπουμ των OSI. Ήταν το έτος 2003, είχα μόλις μπει στο πανεπιστήμιο και βρισκόμουν σε μια φάση που άκουγα φανατικά οτιδήποτε είχε τη ταμπέλα prog, ποσώς αν μιλάμε για ένα project στο οποίο πρωταγωνιστούσαν οι Matheos, Portnoy και Kevin Moore. Η είδηση της επανένωσης των δύο τελευταίων ειδικά μετά από τα πρώτα άλμπουμ των DREAM THEATER έσκασε σαν βόμβα στο δωμάτιο μου, διαβάζοντας τα έντυπα της εποχής (πριν από τα social media και την ηγεμονία του internet). Εννοείται πως στήθηκα την ημέρα κυκλοφορίας έξω απ’ το αγαπημένο μου συνοικιακό δισκάδικο (rest in peace) στα Χανιά ελπίζοντας να τσακώσω την ειδική digipack έκδοση του ομώνυμου ντεμπούτου, του οποίου τα αρχικά αναφέρονται στο γραφείο προπαγάνδας των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν (Office of strategic influence). Το άλμπουμ δεν ηχούσε όμως σαν DREAM THEATER ούτε σαν τα project του Portnoy που αγάπησα (βλέπε LTE και TRANSATLANTIC). Αν μη τι άλλο, ηχούσε πιο κοντά στο Floyd-ικό σύμπαν του CHROMA KEY project του Moore που ήταν βασικά ένα ambient/electronica υβρίδιο, πολύ σκοτεινό και ιδιότροπο, όπως και ο ίδιος ο Moore που ολοένα και περισσότερο θύμιζε την περίπτωση του Syd Barrett. Η έκπληξη που ένιωσα βέβαια οφειλόταν και στο ότι δεν είχα ακόμη μυηθεί στους PORCUPINE TREE και τον Steven Wilson και έναν διαφορετικό prog ήχο και ένα ύφος σαφώς πιο σκοτεινό και grunge που διαμορφωνόταν στο μυαλό του Wilson, στις επάλξεις των FATES WARNING αλλά, το τονίζω, κυρίως στο μυαλό του Moore. Το στυλ που εγκαινίασαν οι OSI και ειδικά ο Moore, θα αποτελούσε τη νέα prog μανιέρα στα 2000s που οι PORCUPINE TREE εδραίωσαν κατά κόρον και που βρίσκουμε στον κόσμο των OSI: σαφώς πιο grunge, σκοτεινό, με πολλές electronica πινελιές και την υφή των πρώιμων PINK FLOYD.
Όπως συμβαίνει συχνά με συγκεντρωτικούς χαρακτήρες όπως του Portnoy και του Moore, ο πρώτος δεν ένιωθε πως είχε αρκετό έλεγχο ενώ ο δεύτερος βασικά πήρε με ευκολία τα ηνία από τον Matheos που πρώτος σκέφτηκε να δημιουργήσει αυτό το super group. Έτσι, στο δεύτερο άλμπουμ “Free”, βρίσκουμε τους Matheos/Moore με διάφορους session μουσικούς όπως τον Joey Vera στο μπάσο, τον Steven Wilson στα φωνητικά μαζί με τον Moore και στα τύμπανα… τον Portnoy ως session μουσικό που πλέον δεν τα έβρισκε με τον πρώην συμπαίχτη του. Μουσικά, το “Free” ηχούσε πιο κοντά σ’ έναν ιδανικό συγκερασμό του ambient electronica με το πιο βαρύ prog του Matheos που έδειχνε επιρροές από TOOL και PORCUPINE TREE. Αυτός ο μουσικός συγκερασμός θα είναι πιο ολοκληρωτικός και ομαλός με το τρίτο άλμπουμ “Blood” που ηχεί σίγουρα πιο κοντά σε CHROMA KEY και μακριά από το πιο τεχνικό και βαρύ guitar driven prog του ντεμπούτου.
Έτσι λοιπόν, φτάνουμε στο 2012 και το τελευταίο άλμπουμ των OSI μέχρι και το παρόν, χωρίς καμία είδηση για επίσημη διάλυση ή νέο υλικό στο εγγύς μέλλον. Αυτό που έχω να πω για τον εν λόγω δίσκο είναι πως η σύζευξη electronica/ambient μ ένα κιθαριστικό και αρκετά τραχύ prog συνεχίστηκε αλλά αυτή τη φορά το τελικό αποτέλεσμα ηχεί πιο κοντά από ποτέ στον trademark ήχο των PORCUPINE TREE με έντονο το ηλεκτρονικό/ambient κομμάτι και με αρκετές απαγγελίες. Τυχαίο; καθόλου, αφού απ’ τη μία ο Moore αρέσκεται, όπως και ο Wilson, σε πιο σκοτεινά μονοπάτια και στο “Fire make thunder” παίζει ο Gavin Harrison, ο κατ’ εξοχήν ντράμερ των PORCUPINE TREE (αργότερα, στους THE PINEAPPLE THIEF, αυτός ο συγκερασμός PINK FLOYD, ambient και prog θα συνεχίσει σε άλλα ενδιαφέροντα μονοπάτια). Για να καταλάβετε τι εννοώ, φανταστείτε πως ο Moore γράφει τα κομμάτια αρχίζοντας από έναν μονότονο βόμβο και σταδιακά προσθέτει φωνητικά αλλά σε πολύ χαμηλή ένταση, εξού και το όλο lo-fi στοιχείο.
Ο Moore εδώ ανέλαβε αποκλειστικά τα φωνητικά, με την μονοτονική του χροιά που ομολογουμένως έχει μια γοητεία και προσθέτει μια παραπάνω σκοτεινή νότα στο σύνολο. Επιπλέον, μιλάμε για τον πρώτο δίσκο της μπάντας μακριά από την Insideout και με την Metal blade records, μεταγραφή που έγινε το 2010. Ο δίσκος γράφτηκε εξ αποστάσεως, όπως το συνήθιζαν οι Matheos/Moore αφού η απόσταση τους επέτρεπε να παίρνουν το χρόνο τους. Ο δίσκος γενικά έγινε δεκτός με θετικές κριτικές και πούλησε 1,900 κόπιες στις ΗΠΑ, που δε το λες και αμελητέο. Προσωπικά, μου αρέσει πολύ ο Kevin Moore και όχι μόνο στα πρώτα άλμπουμ των DREAM THEATER. Βρίσκω πως καταλαβαίνει κανείς πολλά για την ιδιαίτερη του προσωπικότητα μέσα από τη μουσική του, το πώς τραγουδάει και τους στίχους του (βλέπε και την πρώτη αυθεντική εκδοχή του “Space dye vest” από το AWAKE) και μαζί με τον Matheos, επίσης ανήσυχο πνεύμα, δημιουργικός και πειραματικός, ταιριάξανε καλά. Απλά, το κατά OSI Ευαγγέλιο δεν είναι και το πιο προσιτό για τον μέσο prog ακροατή. Θέλει το χρόνο του, πράγμα που ισχύει και για το “Fire make thunder” που το ευχαριστιέμαι δέκα χρόνια μετά τη κυκλοφορία του.
Φίλιππος Φίλης
